a kuku!!
Paaaanie Szymonie... auuu...
1.rota p.Marka to PIERWSZE WSPOMNIENIE SZABLI W TEGO RODZAJU ¬RÓDLE (!!!!) po moich d³ugich obliczeniach (jestem humanist± z urodzenia, wychowania i wyboru - zrozum wiec jaka to by³a dla mnie mêczarnia
) wysz³o mi ¿e to jakie¶ 44% (ponad) (jesli sie myle - prosze mnie poprawiæ) - to trochê cholera w pytê du¿o... prawie po³owa CA£EJ broni rêcznej... widzê ¿e nie mogê byæ go³oslowny - bede zarzuca³ cytatami z Grabarczyka (Piechota zaciê¿na Królestwa Polskiego w XV wieku):
"...Drugie miejsce w¶ród broni siecznej pod wzglêdem liczby wzmianek w reje-strach zajmuje szabla
wzrost znaczenia szabel w Europie nast±pi³ dopiero w XIV w. Sta³o siê tak pod wp³ywem nasilonych kontaktów z Turcj±. Szabla zaczê³a zyskiwaæ wielu zwolenników najpierw na Wêgrzech, by st±d dotrzeæ do Polski13. Pierwsza wzmianka o szabli pochodzi z 1464 r.14 Kolejne pod wzglêdem chronologicznym informacje o tej broni znajdujemy dopiero w roku 1471; pochodz± z rejestrów zaciê¿nych.
Spisy wymieniaj± szablê 875 razy, co oznacza, ¿e mia³o j± 47% ¿o³nierzy1-'. Wydaje siê jednak, ¿e w tym przypadku sucha statystyka mo¿e nie oddawaæ rze-czywistej roli szabli w uzbrojeniu zaciê¿nych. Wynika to z faktu, i¿ w 10 na 16 rot, dla których posiadamy informacje o broni siecznej, ¿o³nierze czê¶ciej korzy-stali z szabel. Decyduj±cy wp³yw na ostateczne proporcje miêdzy szablami a mieczami wywar³a rota Wac³awa16 - rejestr wymienia w niej 167 sztuk broni siecznej, z czego 133 to miecze. Tak du¿a dysproporcja w tym jednym oddziale rzutuje na ostateczny rezultat. Nie wykluczone, ¿e w rzeczywisto¶ci szable by³y jeszcze bardziej popularne, ni¿ wynika to z rejestrów. Przypuszczenie to pot-wierdzaj± wykazy strat z 1474 r., w których wymieniono m.in. 16 szabel i tylko 3 miecze17.
Mo¿na za³o¿yæ, ¿e szable zaciê¿nych wygl±da³y jak ta, któr± znaleziono na dnie Narwi w Pu³tusku. D³ugo¶æ ca³kowita wynosi³a 108 cm, z czego na g³owniê o szeroko¶ci 3,5 cm, przypada³o 89,5 cm. Szablê wyposa¿ono w rêkoje¶æ typowo mieczow±. G³ownia by³a lekko zakrzywiona, zakoñczona obosiecznym piórem. M. G³osek, analizuj±c konstrukcjê szabli, sk³onny jest datowaæ j± w³a¶nie na drug± po³owê XV w.18 (ryæ. 12 c).
Podobnie jak w przypadku wzmianek o mieczach, tak¿e zapisy mówi±ce o szablach brzmi± bardzo lakonicznie. Zaledwie dwukrotnie pojawia siê okre¶lenie szabel jako nowych19. Tak jak w przypadku mieczy, g³owniê jednej z szabel pokrywa³a rdza20. Na szczególn± uwagê zas³uguje wzmianka umieszczona w re-jestrze roty Macieja P³aweckiego. S³u¿±cy w niej Stanis³aw Wierzbicki uzbrojo-ny by³ w szablê okre¶lon± jako rakuska2]. Nie sposób odpowiedzieæ na pytanie, czy wyraz ten oznacza szablê pochodz±c± z le¿±cego na pograniczu austriacko-wêgierskim miasta Rakusy (Raabs), czy te¿ po prostu szablê austriack±22. Nie wiadomo, czy wytwarzane w owym mie¶cie szable czym¶ siê wyró¿nia³y. Nie ulega jednak w±tpliwo¶ci, ¿e ju¿ wtedy rozró¿niano przynajmniej dwa rodzaje szabel23.
Jedyna wzmianka o broni siecznej w rejestrach z 1477 r. pochodzi ze spisu roty Piotra Skórkowskiego. W¶ród zaciê¿nych spotykamy Matiasa Szarego, któ-rego uzbrojenie stanowi³y pawezka et framea24. S³owniki t³umacz± s³owo framea jako dzida, w³ócznia25. Niekiedy mo¿na spotkaæ inne znaczenia - miecz, orê¿26. Wydaje siê jednak, ¿e w tym przypadku framea oznacza szablê27 i najprawdopo-dobniej to w³a¶nie ten typ broni posiada³ Szary. Przemawia za tym fakt, i¿, jak wynika z rejestrów z 1471 r., zaciê¿ni pawê¿nicy nie pos³ugiwali siê broni± drzewcow±; posiadali natomiast broñ sieczn±. Potwierdza to równie¿ wykaz strat roty Marka, gdzie obok kusz, he³mów i pawê¿y pisarz wymieni³ ±uin±ue framee et unus gladius2*. Jak wynika z rejestru owej roty, zamieszczonego na kartach poprzedzaj±cych wspomniany wykaz, ¿o³nierze rotmistrza Marka nie mieli broni drzewcowej, natomiast wielu z nich walczy³o z szablami w rêku..."
cytat obszerny, ale dobrze oddaje to, co chcia³em przekazaæ...
CYTAT
I tu zaczyna siê problem. Uwa¿am, ¿e bez lepszej reprodukcji tego drzeworytu, nie ustalimy zupe³nie niczego. A to z tej przyczyny, ¿e bardzo ciê¿ko jest odró¿niæ (tak pisze M. G³osek w ww. pracy) szablê od tasaka
jezuu ograniczas siê tylko do jednego opracowania!! kurna chata - nie mo¿na tak!! w dodatku grabarczyk zajmowa³ sie tym tematem w±skotorowo - i co tu kurna d³ugoi mêdziæ - moim zdaniem wie lepiej... poza tym w Nowakowskim jest za du¿o uogolnieñ - to moze byæ tylko przyczynek do poszukiwañ, a nie rozwi±zanie problemu... zdecydowanie ju¿ uwa¿am, ¿e nie masz racji - bo opierasz siê w³asnie na jednym opracowanki i to starym...
CYTAT
A nawet je¿eli podpis jest w³a¶ciwy, to jakim cudem Ci po prawej mieliby byæ "jagielloñscy", skoro maj± wêgierskie "cylinderki husarskie" (Jezu! co to takiego?). Ci z lewej, na mój gust, lepiej siê do tego nadaj±
aaargh!! ej - jak nie wiesz o czym mówiê (cylinderki) to zapraszam: "Bitwa pod orsz±" - obraz - widaæ kurna jak na d³oni ¿e to to samo!! dodatkowo polecam dla zwiêkszenia spektrum "Orsza 1514" P.Dró¿d¿a - to wiele wyja¶ni...
a ponadto - delikatnie sprawê ujmuj±c - gówno prawda z tym 'podobieñstwem' do zachodu... po pierwsze w³a¶nie wyglad kolesi na tej rycinie oddaje specyfikê ró¿nic wschód-zachód (ewidentnie polacy s± po prawej), a na dodatek jak by mieli byæ po lewej - TO DO CHOLERY NIE MIELIBY HALABARD, KTÓRE W POLSCE NIE WYSTEPOWA£Y!!!!! AAAAAAAAAA!!!! RATUNKU!!!!!
CYTAT
Wracaj±c do symboli - bêdê siê upiera³, ¿e "krzy¿ ¶w. Stefana" (to po lewej) jest tylko i wyl±cznie (w tej formie i bez innych dodatków) symbolem Wêgier.
a i owszem, ale w tej wersji kolorów moze to byæ te¿ klasyczny herb polski... nie ma oczym gadaæ - bez kolorów czosnek o kulistych kszta³tach zbita...
koniec dyskusji - prosze poczytaæ Grabarczyka - wyjdzie ¿e ja mam racjê (na prawdê)
Wojteeeek - ja wiem, ¿e my¶my ju¿ baaardzo daleko odbiegli od tematu, ale Ty to da³e¶ radê... ja piernicze - ju¿ wiem kto tworzy offtopiki... o ile nasze "mroki" mo¿na jeszcze podkleiuæ pod temat, to Ty juz nawet pozorów nie zachowa³e¶ - a teraz ¿eby by³a jasno¶æ:
mnie to totalnie rze¼bi... tak tylko chcia³em siê poprzyczepiaæ...
od dzi¶ mówiê kabalin... fajniej brzmi
papa
T.