Regulaminy ligowe dotar³y!!!
TURNIEJ BOJOWY (minutówka)
Paragraf 1. Sêdzia G³ówny, a Król Herbowy.
1. Król Herbowy to cz³owiek sprawuj±cy tê funkcjê po desygnacji przez Organizatorów, pe³ni±cy obowi±zki g³ównego sêdziego danego turnieju.
2. Król Herbowy Rozpoczyna Walkê i wznawia po przerwie. W sprawach spornych ma g³os rozstrzygaj±cy.
3. W przypadku obecno¶ci i przytomno¶ci Sêdziego G³ównego Ligi Rycerskiej, jest on automatycznie sêdzi± g³ównym czyli Królem Herbowym, chyba ¿e wyznaczy zastêpstwo.
Paragraf 2.Trybuna Serc.
1. Sk³ad Trybuny Serc jest umowny i zale¿y od organizatora turnieju. W Trybunie Serc zasiadaj± Damy.
2. Damy podejmuj± decyzje wed³ug w³asnych regu³ z uwzglêdnieniem niniejszego regulaminu.
3. W przypadku braku porozumienia podejmuj± decyzjê poprzez g³osowanie. ¯aden z organizatorów, heroldów, goñców, sêdziów i rycerzy nie ma prawa siê wtr±caæ.
4. Damy maj± prawo poprosiæ Sêdziów i/lub heroldów o dora¼ne doradztwo merytoryczne i ideowe.
5. Damy wyznaczaj± spo¶ród siebie jedn± osobê, która og³asza decyzje Lo¿y sêdziom, heroldom i zawodnikom. Tylko jej s³owa s± dla sêdziów wi±¿±ce.
6. Uprawnienia Dam:.
- Trybuna Serc wydaje swoje wyroki w porozumieniu z Królem Herbowym.
- Damy mog±, a nawet powinny w uznany przez siebie sposób uhonorowaæ
zawodnika, który w ich oczach najbardziej na to zas³u¿y³. Nie mog± jednak
ingerowaæ w werdykty sêdziowskie, je¶li Król Herbowy nie poprosi o Ich arbitra¿
- Damy mog± napominaæ zawodników, którzy zachowuj± siê, ich zdaniem, w sposób
nieobyczajny, a w skrajnych wypadkach nak³adaæ na nich kary obyczajowe, jak to
deklamacje, ¶piewy, uk³adanie dworskich komplementów itp..
- Damy wrêczaj± nagrody zwyciêzcom.
Paragraf 3. Uzbrojenie Ochronne.
1. Ka¿da zbroja i he³m, musi byæ wykonana ze stali / ¿elaza, chyba, ¿e istnieje
historyczne potwierdzenie zastosowania innego materia³u.
2. Zbroja i he³m przeznaczona do walk, musi mieæ w newralgicznych punktach
nie mniej ni¿ 1,6 mm grubo¶ci stali / ¿elaza, lub 4 mm skóry.
3. Zbroje kolcze powinny byæ zrobione z drutu o grubo¶ci minimum 1,6 mm.
4. Ogólne wymagania uzbrojenia ochronnego:
he³m zamkniêty, gruba przeszywanica z rêkawami i sztywnym ko³nierzem, kolczuga, os³ona kolan i ³okci, os³ona ud i piszczeli, rêkawice pancerne, os³ona barków, ramion i przedramion. Uzbrojenie ochronne sprawdzane jest przez heroldów i sêdziów.
5. Zas³ona he³mu musi byæ opuszczona w ci±gu ca³ego starcia. Zawodnik, któremu os³ona bêdzie swobodnie podskakiwaæ zostanie zdyskwalifikowany.
6. Kapalin wymaga podbródka. Je¶li sêdziowie uznaj±, ¿e przerwa miêdzy kapalinem, a podbródkiem jest zbyt du¿a, taki zestaw nie zostanie dopuszczony.
7. Go³a skóra widoczna na szyi powoduje automatyczne odrzucenie zawodnika przez sêdziów.
8. Os³ony r±k: na barkach co najmniej kolczuga z przeszywanic±, na ramionach co najmniej przeszywanica, os³ona ³okci oraz rêkawice tylko i wy³±cznie p³ytowe, os³ona przedramion – co najmniej zbrojona metalem skóra( szyny lub p³aty).
9. Os³ona korpusu: minimalnie przeszywanica i kolczuga. Napier¶nik noszony bez przeszywanicy równie¿ wymaga kolczugi.
10. Os³ony nóg: nabiodrki co najmniej z grubej skóry zbrojonej, nakolanki p³ytowe, p³ytowe os³ony ³ydki i piszczeli. Pe³ne os³ony ³ydek s± obowi±zkowe.
11. W przypadku posiadania nieodpowiedniego uzbrojenia, zawodnicy nie bêd± dopuszczani do konkurencji.
Paragraf 4. Punktacja za uzbrojenie ochronne.
Punkty uzbrojenia Ka¿demu z zawodnikowi przed otwarciem turnieju zostaje podliczona premia punktowa za uzbrojenie. Sêdziowie licz± premiê wedle poni¿szych zasad
- he³m zamkniêty 2 pkt
- kapalin z podbródkiem, 1 pkt
- kirys (napier¶nik i naplecznik) 3 pkt
- p³aty, lamelki 2pkt
- kolczuga 1 pkt.
- naramienniki 1 pkt
- pe³ne rêce p³ytowe (zarêkawie na³okietnice i opacha) 1pkt
- pe³ne nogi p³ytowe ( nagolenniki, nakolanniki nabiodrki i os³ony ³ydek wraz z
piszelami) 1pkt
- zalicza siê do os³on koñczyn elementy szynowe na opachach i nabiodrkach
Paragraf 5. Broñ.
1. Broñ pojedynkowa: miecz jednorêczny, pó³torarêczny, kord, tasak. D³ugo¶æ i waga broni dowolna. Krawêdzie broni musz± mieæ no najmniej 2mm grubo¶ci, nie mog± te¿ zawieraæ ostrych zadziorów i ¶ladów rdzy. Sztych ma byæ zatêpiony.
2. Tarcza: Musi byæ na bazie drewna. Stalowe / ¿elazne lub laminatowe tarcze nie s± dopuszczone. Metalowe okucia s± nie dopuszczone. Waga dowolna. Wymiary tarcz: Wysoko¶æ nie wiêcej ni¿ 100cm, szeroko¶æ nie wiêcej ni¿ 60cm.
Paragraf 6. Regu³y starcia.
1. Ka¿dy zawodnik wchodzi w szranki z w³asnym giermkiem lub pacho³kiem, który jest odpowiedzialny za podawanie wody poprawiania uszkodzonego uzbrojenia, dopinania sprzêtu etc. .
2. Walka:
Walka prowadzona jest przez okres jednej minuty. Ka¿de trafienie przeciwnika zaliczone przez sêdziów to jeden punkt. Sêdziowie zaliczaj± trefienie je¿eli zosta³o ono zadane w pole trafienia, zadane z zauwa¿aln± si³±, krawêdzi± tn±c± broni. Ciosy p³azem, ze¶lizgniêcia broni po pancerzu i bardzo lekkie ciosy nie s± liczone. Cios, który przebije siê przez zastawê i nadal zachowa impet, jest liczony jako trafienie.
3. Pole trafienia:
g³owa, korpus, nogi od kostki wzwy¿, rêce od nadgarstka wzwy¿. Kolana i ³okcie s± liczone jako pole trafienia. Nie s± punktowane uderzenia p³ask± powierzchni± tarczy, uderzenia tarcz± w broñ lub tarczê przeciwnika, aczkolwiek takie dzia³ania s± legalne. Legalne jest równie¿ atakowanie rantem tarczy na broñ przeciwnika, ale tylko i wy³±cznie na broñ.
4. Po zakoñczeniu walki Sêdziowie podliczaj± ilo¶æ zdobytych punktów któr± koryguj± punktami za uzbrojenie.
5. Zwyciê¿a ten zawodnik, który zdobêdzie wiêcej punktów.
6. Zabronione s±
- sztychy, ciosy jelcem i g³owic±.
- ciosy kantem tarczy w przeciwnika
- podbijanie zas³ony he³mu przeciwnika.
- ciosy poza pole trafienia, czyli poni¿ej kostki i w d³onie
- rzuty, podciêcia i inne elementy zapa¶nicze, takie jak ³apanie za g³owê, ¶ci±ganie he³mu.
7. Rycerzom nie przystoj± :
kopniêcia, uderzenia kolanami, piê¶ciami.
atak ³okciem na g³owê lub szyjê.
Atak nieuzbrojonego przeciwnika.
Elementy te nie s± zabronione, ale mog± byæ podstaw± dyskwalifikacji uczestnika na ¿±danie Trybuny Serc. W ³agodniejszej formie gro¿± karami obyczajowymi ze strony Dam.
Paragraf 7. Kary:
Upomnienie – S³owne upomnienie zawodnika, nie poci±ga dalszych konsekwencji.
Dyskwalifikacja Рzawodnik jest usuwany z walki i turnieju. Jego przeciwnik zostaje uznany za zwyci̻zc̻ i przechodzi dalej.
Zachowanie zabronione jest podstaw± do zdyskwalifikowania uczestnika je¿eli sêdziowie uznaj±, ¿e by³o celowe.
Zdyskwalifikowany zawodnik jest usuwany z turnieju.
Paragraf 8. Kontuzje, rany, uszkodzenia sprzêtu:
Je¶li dojdzie do kontuzji, uszkodzenia cia³a lub sprzêtu walka jest przerywana.
Je¶li zawodnik w wyniku kontuzji nie jest zdolny do kontynuowania walki, uznawany jest za pokonanego.
W przypadku otwartej rany zawodnik odsy³any jest do punktu medycznego. Sêdziowie decyduj± o zdolno¶ci lub niezdolno¶ci do kontynuowania walki, jak równie¿ o dalszym udziale w turnieju sprawcy zdarzenia.
Uszkodzenie sprzêtu ochronnego, broni lub tarczy powoduje przerwanie walki. Zawodnik ma umowne pó³ minuty na poprawienie lub wymianê uszkodzonego elementu.
W przypadku jakichkolwiek kwestii spornych ostateczne zdanie maj± sêdziowie.
Paragraf 9. Heraldyka i rytua³.
1. Startuj±cy uczestnik musi spe³niaæ wszystkie wymagania Ligi Turniejowej okre¶lone w innych Regulaminach.
2. Tarcza herbowa: ka¿dy rycerz kontraktowy Ligi powinien posiadaæ reprezentacyjn± tarczê herbow± (z w³asnym znakiem herbowym lub dru¿yny - bractwa). Wskazane jest posiadanie dwóch tarcz lub choæby jednej imitacji do zawieszenia przed Trybun± Serc.
Paragraf 10. Sêdziowie:
1. Jest czterech sêdziów . Po jednym Heroldzie do zaliczania zdobytych punktów jednego zawodnika i Król Herbowy jako sêdzia g³ówny . Czwarty sêdzia zapisuje punktacje przed walk± i oblicza punktacje zbiorcz± na jej zakoñczenie.
2. Ka¿dy z nich ma prawo przerwaæ walkê, je¶li widzi ku temu przyczynê.
3. Król Herbowy rozstrzyga wynik walki, je¶li obaj zawodnicy maj± tak± sam± liczbê punktów po zsumowaniu punktów uzbrojenia i trafieñ dostrze¿onych przez Heroldów.
4. Je¶li i Król Herbowy nie jest w stanie rozstrzygn±æ wyniku – prosi o arbitra¿ Trybunê Serc.
5. W takim wypadku Trybuna mo¿e albo od razu og³osiæ wynik, albo zadaæ zawodnikom uzupe³niaj±ce zadania obyczajowe i zadecydowaæ po ich wype³nieniu.
TURNIEJ BOJOWY (punktówka)
Paragraf 1 : Zawodnicy
1. Wszyscy zawodnicy powinni byæ dobrze zaznajomieni z zasadami walki i
bezpieczeñstwa.
2. Przed przyst±pieniem do walki z cz³onkami innych stowarzyszeñ, zawodnicy
powinni byæ dobrze przeszkoleni przez zwierzchników w³asnego stowarzyszenia.
3. Musz± utrzymywaæ w³asne uzbrojenie i broñ w dobrym stanie, aby nie
nara¿aæ zdrowia innych zawodników.
4. Powinni zawsze przestrzegaæ upomnieñ i decyzji Sêdziów.
5. Powinni, zawsze, powstrzymywaæ swój gniew i z³o¶æ. Walka odtwórcza, nie
jest prawdziw± walk±. Powinna byæ przyjemno¶ci± i odpowiedzialnym zajêciem.
6. Przed przyst±pieniem do walki obaj zawodnicy (w obecno¶ci Sêdziów)
powinni ustaliæ:
-Uzbrojenie w jakim wyst±pi± i jego grubo¶æ.
-Broñ jak± bêd± walczyæ.
7. Przede wszystkim, zawodnicy powinni zachowywaæ siê odpowiedzialnie. Próby
pokonania przeciwnika wszelkimi sposobami, mog± byæ niebezpieczne, a oprócz
tego s± kompletnym nonsensem i zaprzeczeniem etyki rycerskiej.
Paragraf 2 : Uzbrojenie ochronne (zbroja i pancerz).
1. Ka¿da zbroja i he³m, musi byæ wykonana ze stali / ¿elaza, chyba, ¿e istnieje
historyczne potwierdzenie zastosowania innego materia³u.
2. Zbroja i he³m przeznaczona do walk, musi mieæ w newralgicznych punktach
nie mniej ni¿ 1,6 mm grubo¶ci stali / ¿elaza, lub 4 mm skóry.
3. Zbroje kolcze powinny byæ zrobione z drutu o grubo¶ci minimum 1,6 mm.
4. Wszyscy uczestnicy powinni nosiæ odpowiednie ochrony g³owy i d³oni.
5. Minimalnym, wystarczaj±cym opancerzeniem jest dowolna (ale historycznie spójna)
kombinacja odpowiedniego he³mu (bez zas³ony twarzy), rêkawic, os³on ud,
kolan, piszczeli, korpusu, ramion i przedramion.
6. Minimalnym wystarczaj±cym opancerzeniem korpusu jest przeszywanica z
kolczug± (noszon± nad lub pod). Je¶li kolczuga nie siêga poza ³okcie,
sêdziowie mog± zakazaæ atakowania przedramienia.
ANEKS:
Obowi±zuje zasada sumowania minimalnego opancerzenia,
lecz w zgodzie ze ZDROWYM ROZS¡DKIEM.
PRZYK£ADY :
Przyk³ad pierwszy: puklerz stalowy o grubo¶ci 1,5 mm, zbrojony solidnym
krzy¿akiem stalowym, u¿ywany na dobrej rêkawicy p³ytowej grubej na 1 mm
(mocowanej na skórzanej rêkawicy, a nie tylko paseczkiem do go³ej d³oni),
daje razem dopuszczaln± grubo¶æ.
Przyk³ad drugi: brygantyna z blachy 1,2 mm, na skórze 3mm, noszona na dobrej
przeszywanicy daje po¿±dan± grubo¶æ zabezpieczenia korpusu.
Przyk³ad trzeci: kaptur kolczy (nie czepiec) z drutu 1,6, musi byæ
koniecznie noszony co najmniej na czepku lub watowaniu, ale nie zwalnia z
u¿ycia he³mu sztywnego.
Przyk³ad czwarty : He³m lamelkowy, mimo, ¿e wykonany z blach 1,6 mm musi byæ
osadzony na skórze co najmniej 3,5 mm i watowaniu lub czepku.
Przyk³ad pi±ty: Nikt nie biega z milimetrówk± i nie odrzuci he³mu o grubo¶ci
1,5 mm czy 1,4 mm, ani rêkawicy o ma³ych, dobrze zachodz±cych na siebie
p³ytkach (nie paliczkach) palcowych grubych na 1mm - posiadacz he³mu o
grubo¶ci 1 mm, lub takiej koszuli kolczej kategorycznie nie ma na co liczyæ.
Paragraf 3 : Repliki broni.
1. Wszystkie bronie u¿ywane w walce, musz± pochodziæ z zaufanego ¼ród³a.
2. Wszystkie bronie u¿ywane w walce, musz± byæ zatêpione. Krawêd¼ ostrza
powinna mieæ nie mniej ni¿ 2,5 mm grubo¶ci, jedyny wyj±tek stanowi± sztylety
i ¿ele¼ce lekkiej w³óczni, które mog± mieæ, co najmniej 2 mm grubo¶ci.
3. Wszystkie sztychy ró¿nych broni, oraz szpice ¿ele¼ca w³óczni, powinny byæ
zaokr±glone - do szeroko¶ci co najmniej 8 mm i 3 mm grubo¶ci.
4. Nale¿y pamiêtaæ, ¿eby broñ nie by³a nadmiernie ciê¿ka, co oceniaj±
sêdziowie. Zwiêkszona grubo¶æ, d³ugo¶æ, oraz rozbudowana oprawa, prowadzi do
wzrostu masy, oraz niebezpieczeñstwa wynikaj±cego z u¿ytkowania takiej
broni - trudniej j± kontrolowaæ.
5. Niebanalnym aspektem s± walory estetyczne broni, zgodno¶æ proporcji z
orygina³ami, oraz mo¿liwo¶æ stosowania technik fechtunkowych zbli¿onych do
prawdziwych.
6. Jedynymi dozwolonymi replikami broni s± repliki : mieczy, kordów, tasaków, pugina³ów. Sztyletów, mieczy wielkich (rycerskich) – wolno u¿ywaæ dwóch broni jednocze¶nie, wedle uznania i umiejêtno¶ci (nie wedle jej braku).
7. Jedynymi dozwolonymi replikami broni drzewcowych s± repliki : w³óczni, glewi, partyzany – o ³±cznej d³ugo¶ci nie przekraczaj±cej wzrostu u¿ytkownika wiêcej ni¿ o 15 centymetrów (mierzone bez nakrycia g³owy).
8. ¯ele¼ca powinny byæ pozbawione ostrych haków.
Paragraf 4 : Zasady bezpieczeñstwa
1. Przed wpisaniem siê na listê uczestnictwa, oraz wkroczeniem na pole walki
(lub pole treningowe), ka¿da broñ powinna byæ sprawdzona przez Sêdziego.
2. U¿ycie broni o ostrych krawêdziach lub zaostrzonym sztychu, jest
ca³kowicie zabronione.
3. Przed u¿yciem broni do walki, powinna byæ ona dok³adnie sprawdzona.
Konieczne jest usuniêcie wszelkich nadmiernych szczerb o nie wyoblonych krawêdziach (np. powy¿ej 1,5 mm), zadziorów i w¿erów (oraz drzazg na drzewcach), je¶li takie istniej±.
4. Z³amana, lub pêkniêta broñ, powinna byæ od razu odstawiona. Je¶li dojdzie do
tego podczas walki, broñ taka musi byæ wycofana ze starcia).
5. Broñ powinna byæ utrzymywana w czysto¶ci, czyli bez rdzy, czy ewidentnego
brudu. Wyra¼na farba na ostrzu, bêd±ca pozosta³o¶ci± po uderzeniach w
tarczê, mo¿e byæ uznana jako brud, poniewa¿ mo¿e spowodowaæ zatrucie
ewentualnej rany. Powinno siê unikaæ równie¿ produktów czyszcz±cych
uznawanych za truj±ce.
6. Tarcze powinny wytrzymaæ hipotetyczne, uderzenie XV wiecznej maczugi
rycerskiej.
7. Zabrania siê stosowania w punktówce tarcz rycerskich i innych o najwiêkszej ¶rednicy przekraczaj±cej 40 centymetrów. Wszystkie typy tarcz musz± mieæ odpowiedniki historyczne.
8. Tarcze inne niz puklerze, je¶li sa wykonane ze stali, musz± mieæ co najmniej 2 mm grubo¶ci, tarcze z okuciem (dozwolone w punktówce) musza mieæ okut± krawêd¼ grub± na conajmniej 2,5 milimetra,
9. Drewniane puklerze powinny mieæ przynajmniej 6 mm grubo¶ci, a stalowe 2
mm, lub 1,5 mm i wzmocnienie.
10. Tarcze i puklerze równie¿ powinny byæ sprawdzone przed pojedynkiem.
Krawêdzie tarcz i ich okucia mog± byæ niebezpieczne, gdy s± w z³ym stanie.
Wymagane jest usuniêcie wszelkich szczerb, niebezpiecznych wgnieceñ, drzazg
i wszelkich innych ewidentnych uszkodzeñ lub ostrych kantów.
11. Je¶li podczas pojedynku, dojdzie do powa¿nego uszkodzenia tarczy,
powinna byæ ona natychmiast usuniêta z walki.
12.Tarcze i puklerze nie mog± posiadaæ wystaj±cych haków lub szpiców, nawet zatêpionych.
Paragraf 5 : Zasady Walki
1. Ciosy wyprowadzane s± z pe³n± si³±, tylko na miejsca uzbrojone.
2. Cele dopuszczalne - góra g³owy (pionowo, lub najwy¿ej pod k±tem dwunastu
stopni z dowolnego kierunku), ramiê i przedramiê, tors, zewnêtrzna strona
ud, umiê¶niona czê¶æ ³ydki z obu kierunków.
3. Pchniêcia tylko powy¿ej pasa, nie dalej ni¿ na szeroko¶æ d³oni od pêpka, w przypadku broni drzewcowej do wysoko¶ci dwóch d³oni nad pêpkiem – czy inaczej w ca³± wysoko¶æ brzucha nad pêpkiem. Odbite pchniêcie, które trafia w zakazany obszar winno byæ ukarane, jako wyprowadzane bez my¶lenia o konsekwencjach.
4. Kategoryczny zakaz atakowania twarzy, szyi i krocza. Z³amanie zakazu
grozi natychmiastowym usuniêciem.
5. Powtarzaj±ce siê ataki na kolana, piszczele, ³okcie i d³onie bêd± karane (1 raz zwrócenie uwagi, ka¿dy nastêpny raz – formalne i odnotowywane ostrze¿enie).
6. Bardzo wa¿ne - Si³a wk³adana w uderzenie powinna byæ zawsze pod kontrol±
zawodników. Ewidentnie nadmierna si³a jest niedozwolona, nie tylko dlatego,
¿e jest bezsensowna, ale, co wa¿niejsze, jest bardzo niebezpieczna.
7. Mo¿na wytr±ciæ lub z³amaæ broñ przeciwnika swoj± broni±, broniami, lub w kleszczach broni i tarczy, ale tylko je¶li nie dotykamy broni przeciwnika swoim cia³em - wtedy o
przyznaniu punktu lub rycerskim podjêciu dalszej walki z now± broni±
decyduje zawodnik, który pozosta³ bez uszczerbku w tej sytuacji.
8. Kategoryczny zakaz, kopania, popychania, ataków tarcz± bezpo¶rednio na
cia³o przeciwnika, podcinania, deptania oraz przytrzymywania lub
przechwytywania rêkami broni przeciwnika i jego samego.
Paragraf 6 : Zasady turnieju.
1. Powinno byæ trzech Sêdziów na parê walcz±cych (trzech widzi wiêcej ni¿
jeden).
2. Decyzja o skuteczno¶ci trafienia podejmowana jest przez wiêkszo¶æ Sêdziów
(dlatego jest ich trzech, a nie dwóch).
3. Zawodnik zwyciê¿a, gdy trzy razy, skutecznie trafi przeciwnika.
4. Dwukrotne nastêpuj±ce po sobie trafianie jednoczesne (podobnie jak ka¿de pojedyncze trafienie jednoczesne) uznane jest za nieby³e, po trzecim, sêdziowie odbieraj± broñ walcz±cym i nakazuj± stoczenie walki na same miecze jednorêczne.
5. Je¶li zawodnicy w powy¿szej sytuacji dwukrotnie z rzêdu trafi± siê jednocze¶nie, sêdziowie ustawiaj± ich do walki w zasiêgu 2/3 broni, w pozycji wyprostowanej, i nakazuj± walkê bez prawa oderwania stóp od pozycji, oraz z zakazem sztychu.
6. Je¶li zawodnicy w powy¿szej sytuacji dwukrotnie trafi± siê jednocze¶nie - pojedynek wygrywa ten, który mia³ juz przewage punktow±. Jesli nikt przewagi ndotychczas nie uzyska³, zawodnicy rozstrzygaj± pojedynek poprzez ¿uty trzema ko¶æmi do gry - a¿ do uzyskania róznicy oczek. Zwyciê¿a ten który uzyskuje wieksza sumê oczek.
7. Skuteczne trafienie to takie, które uderza w cia³o w ten sposób, ¿e je¶li
walka odbywa³aby siê na serio, doprowadzi³oby do uszkodzenia cia³a. Na
przyk³ad lekkie dotkniêcie, obcierka nie liczy siê i Sêdziowie powinni je
zignorowaæ.
8. Je¶li jeden z zawodników, ma du¿o mniej uzbrojenia ochronnego ni¿ jego
przeciwnik, to, ¿eby wygraæ, musi trafiæ go wiêksz± ilo¶æ razy. Ma to
odzwierciedliæ statystyczne aspekty zagro¿enia cia³a, przy ró¿nym
uzbrojeniu. Decyzja o ilo¶ci koniecznych ataków nale¿y do Sêdziów.
9. Przed walk± zawodnicy staj± w gotowo¶ci w naro¿nikach i czekaj± na sygna³
do walki dany przez Sêdziego Pola.
10. Ka¿dy z sêdziów w ka¿dej chwili mo¿e przerwaæ starcie (aby udzieliæ
upomnienia, aby przyznaæ punkt, aby interweniowaæ itp.)- zawodnicy musz±
przerwaæ walkê i po decyzji sêdziów powróciæ do naro¿ników, czekaj±c na
ponowny sygna³.
11. Trzykrotne upomnienie w czasie walki oznacza jej przegranie przez
sprawcê, niezale¿nie od uzyskanego wyniku.
12. Ewidentnie agresywny lub nawet spokojny lecz niekompetentny zawodnik mo¿e byæ usuniêty przez sêdziów bez upomnienia i prawa do jakichkolwiek roszczeñ do turnieju.
13. Sêdziowie zastrzegaj± sobie prawo do honorowych walk z trzema
najlepszymi zawodnikami, poza punktacj± turnieju, na jego zakoñczenie.
Sêdzia te¿ cz³owiek i walczyæ chce.
Paragraf 7 : Sêdziowie.
1. Sêdzia Pola jest osob± odpowiedzialn± za:
Sprawdzenie szrank (ziemi, oraz wewnêtrznego i zewnêtrznego ogrodzenia)
Sprawdzenie broni zawodników, wliczaj±c w to sprawdzenie wy¶ció³ek w he³mach i jako¶ci zbrój i replik broni.
Utrzymanie publiki za zewnêtrznym ogrodzeniem szrank.
Ostrze¿enie walcz±cych i pozosta³ych sêdziów, je¶li kto¶ z publiki przejdzie przez zewnêtrzne ogrodzenie.
2. Sêdzia Pola jest osob± odpowiedzialn± za:
Bezpieczeñstwo zawodników podczas pojedynku lub bitwy.
Usuniêcie z pojedynku z³amanej lub uszkodzonej broni.
Upominanie zawodników nie walcz±cych wed³ug zasad.
Usuniêcie z pojedynku zawodników zachowuj±cych siê niebezpiecznie, lub nie zwracaj±cych uwagi na
upomnienia.
3. Sêdzia jest osob± odpowiedzialn± za:
Decyzjê, czy trafienie by³o skuteczne, czy liczy siê jako rana, jest wycelowane w miejsce dopuszczalne.
Decyzjê, kto jest zwyciêzc± niekoñcz±cej siê walki, czyli takiej, podczas której zawodnicy wykazuj± ogromne zdolno¶ci lub ich brak, przez co walka zdaje siê nie mieæ koñca.
4. Sêdzia powinien byæ osob± dobrze zapoznan± z metodami walki.
5. Sêdziowie powinni byæ dobrze zapoznani z zasadami walki i bezpieczeñstwa.
6. S³owo wymienionych wy¿ej sêdziów jest ostateczne. ¯aden z zawodników nie powinien go kwestionowaæ ani komentowaæ publicznie.
. Jak moi mnie zabiora to tez bede 
)
. ¯e nie wspomnê o uczcie, po piwku czy winku 
... mam nadziejê, ¿e uda siê do tego czasu uszyæ te namioty ....inaczej bêdê rozczarowany pocz±tkiem sezonu 
mniam, ja moge zabrac ze soba nieco wina porzeczkowego
to¿ bójcie siê Boga ja nawet tak ma³ej tarczy przypinanej do przedramienia nie widzia³em 
ale na Grunvie to Cie do obozu nie wpuszcze jak nie uszyjesz 
.
