Witam!
Chcia³am siê dowiedzieæ, jak to by³o z kotkami w ¶redniowieczu - jaki mia³y status? Czy by³y popularne w który¶ krêgach i czy by³y traktowane jak szkodniki, na kolanka czy czarny kot - nieszcze¶cie, czarownice?

Hej! Co¶ mi siê o uszy obi³o, ¿e zdawano sobie sprawê, ¿e chroni± przed myszami i za to je ceniono, ale ¼ród³a nie pamiêtam Za to mam parê linków do ¶redniowiecznych kotków -
kotek 1
kotek 2
kotek 3
kotek 4
i jeszcze badge z kotkiem - przedstawia podobno triumf dobra nad z³em
Pozdrawiam!
Vlasta

Witam
W czasach wikingów w Skandynawii koty by³y traktowane:
- jako zwierzêta u¿ytkowe - do ³owienia gryzoni - bardzo powszechne
- jako zwierzêta mistyczne, zreszt± te¿ u¿ytkowe - zaprzêg powozu bogini mi³o¶ci Freya.
Ciekawy artyku³ Viking Answer Lady - Viking pets and domestic animals

Koty te s± hodowane obecnie - norweski kot le¶ny. Mam tak± kotkê - du¿a, bardzo silna i bardzo bojowa.

Pozdrowienia

Artyku³ o kotkach w ¶redniowieczu
Pozdrawiam!
Vlasta

Marzy mi siê kot norweski le¶ny,niestety jego ceny przerastaj± zawarto¶æ mojej skromnej sakiewki...ech ³ezke uroniæ i ¿yæ dalej... Mam swojego dachowca i nie zamienilabym jej na ¿adna inna,chocia¿ my¶le ¿e nie obrazila by sie,gdybym zapoznalabym ja z jakims skandynawem Apropos ¶redniowiecza,to podobnie jak dzi¶ ,jedno jest pewne-jedni koty kochali,inni nienawidzili...godzej jak ci ostatni byli inkwizytorami albo ³ucznikami....

pozdrawiam

Inkwizycja mia³a wa¿niejsze sprawy na rzeczy ni¿ koty . Du¿o, du¿o wa¿niejsze ( w mniemaniu Sanctum Officium oczywi¶cie...)
£uczników strzelaj±cych do kotków za¶ zlewam ciep³± uryn±.

Koty od zarania traktowane by³y wyj±tkowo. Bo by³y i s± uznawane za wyj±tkowe istoty.
Moje dwie dachowczysie potwierdzaj±, ¿e nie by³o to mniemanie bezpodstawne...
Mrrauuu...!

To o inkwizytorach to tylko ¿art,powszechnie wiadomo,ze nie polowali na koty...
Co do ich wyj±tkowo¶ci to popieram.Cudowne zwierzêta

Mi³o mi spotkac kociarzy
WG. "zwiêrzeta symboliczne i mistyczne" coopera, koty w ogóle by³y uwa¿ane za zwiêrzêta powi±zane z si³ami nadnaturalnymi. Przypisywano im umiejêtno¶c przewidywania niebezpieczeñstwa. w obecno¶ci kota nalezy trzymaæ jêzyk na wodzy i wa¿yæ s³owa (Rabiego, strze¿ siê! : ). Zeglarze wystrzegaj± sie wymieniania jego imienia na morzu. (Tu pewnie nasze forumowe wilki morskie bêd± chyba mia³y cos do dodania)
U Celtów kot by³ zwuierzêciem chtonicznym, zwi±zanym z rytua³ami pogrzebowymi i proroczymi. Zawsze nios± zagro¿enie, nawet najmniejsze z nich.
U Wikingów kot by³ atrybutem Freyi, bogini nocy i,.... ekhm..., namiêtno¶ci
W ¶wiecie islamu (dla halfgara;)) koty sa otaczane wielkim szacunkiem, ponoæ sam Prorok wola³ odci±æ kraj swej szaty ni¿ budziæ spi±cego na niej kota...
Chrzesciajnstwo uwa¿a³o kota, specjalnie czarnego,³ za nieod³±cznego towarzysza czarownic, s³ugê szatana, symbolizuj±cego nienasycon± chuæ (freya siê k³ania ;)) i lenistwo.
A w ogó³e koty to wspania³e i dumne zwierzeta, wypróbowani przyjaciele pisarzy i wra¿liwych dusz (to akurat za Sapkowskim).
Tzw. "³uczników", dla zabawy strzelaj±cych do ¿ywych stworzeñ, powinno siê przywi±zaæ za jaja arkanem do kulbaki i przeci±gn±æ go¶ciñcem.
Tez dla zabawy
Pozdrawiam pozosta³ych
purvis

Niestety, w ¶redniowieczu koty wykorzystywano nie tylko do ³apania myszy W Wexford znaleziono ko¶ci kotów z czasów wikiñskich, na których to ko¶ciach pozosta³y ¶lady po zdejmowaniu futerka. W "Sadze o Eryku Rudym" wieszczka ma czapkê, podbit± kocim futrem, i rêkawiczki z takiego samego futerka "bia³e i puszyste w ¶rodku" .
Jeszcze w ksi±¿ce Leo Moulina "¯ycie codzienne zakonników w ¶redniowieczu" w opisie ubioru mnichów znalaz³am taki tekst: " Natrafiamy na ¶lady mitenek (mitteanae laneae, ze starofrancuskiego mite, jednej z nazw kota, z aluzj± do jego futerka)..."
Mam nadziejê, ¿e nikomu do g³owy nie przyjdzie sprawdzaæ tych rozwi±zañ w praktyce .
Pozdrawiam!
Vlasta - z rozmruczan± Irenk± na kolanach

Ha.
Skoro s± ponadbractwowi Bo¿y Bojownicy, to mo¿e i powo³ac Kocich Mi³o¶ników ?
Pozdrawiam Kociarki i Kociarzy -
- i przepraszam za offtop.
Mrru...

Zg³aszam akces. A ¿eby nie by³o ma³o tematycznie, to wrzucê jeszcze dwa obrazki z epoki, mo¿e kto¶ potrafi je zidentyfikowaæ, bo podpisów do nich nie mam , i ¶liczne zdjêcie z Wolina 2004, mam nadziejê, ¿e autor ( Armand) siê nie obrazi...

W muzeum na zamku w Dar³owie jest kocia mumia, wykopana z murów zamku. Teoria przewodnika brzmi, ¿e to wotywna ofiara, reszta pogañstwa. Teoria mojego przyjaciela, ¿e biedy kot, który wpad³ przypadkiem w wapno.

Cyt.:
"Wprawdzie nie odnaleziono dotychczas dokumentów bezpo¶rednio odnosz±cych siê do budowy zamku w Dar³owie, ale wyniki badañ archeologicznych i architektonicznych oraz przes³anki historyczne umo¿liwiaj± datowanie powstania zamku na II po³owê XIV wieku. By³ to okres panowania ksiêcia Bogus³awa V i El¿biety, córki Kazimierza Wielkiego. Ksi±¿ê w roku 1352 zakupi³ od bogatej mieszczki dar³owskiej - El¿biety von Behr - wyspê wraz z m³ynem, z my¶l± o budowie na niej warowni. Lata 1352-1372 to czas szybko postêpuj±cych prac budowlanych. W ci±gu tego dwudziestolecia wyrós³ na wyspie zamek (I faza), który w swym g³ównym zarysie przetrwa³ do dnia dzisiejszego."

Tak my¶lê, ¿e wspomniany przewodnik nieco "nadinterpretowa³".
Pewnie my¶la³ o ofierze zak³adzinowej, bêd±cej jak najbardziej reliktem z czasów przedchrze¶cijañskich, a spotykanej i odnajdywanej jeszcze w zabytkach o parê stuleci m³odszych. Nikt jednak w ramach zak³adziny nie zakopywa³ kota .
A ju¿ w XIV wieku przypuszczaæ nale¿y ¿e inwentarz ofiary zak³adzinowej z pewno¶ci± nie zawiera³by okazów fauny.
Kotek pewnie trafi³ w fundamenty ju¿ jako truch³o - mo¿e jaki¶ murarz uzna³ ¿e tak bêdzie zabawnie ?
Pozdrawiam.

Jak znam budowlañskie poczucie "humoru", to nawet nie do koñca jako truch³o .

Wracaj±c do tematu: czy pytanie obejmuje tylko nasz kr±g kulturowy?
Bo jeszcze co¶ bym znalaz³ np. o Japonii

Jako szczê¶liwa i dumna posiadaczka kota perskiego i "europejskiego" podrzucê krótk± informacj± o tych pierwszych(z ksi±¿ki typu "Rasy kotów"):
"Koty perskie rozprzestrzeni³y siê w Europie dopiero pod koniec XVI wieku. Dokumenty z XV wieku mówi±, ¿e ktoy d³ugow³ose pocz±tkowo by³y hodowane w Turcji. Ró¿nymi okrê¿nymi drogami dotar³y one do Angli i Francji."

Hehe, mój uroczy kociak z Wolina wyp³yn±³ na freha -pozdrawiam Vlastuniu ;) Jako w³a¶ciciel cudownej piêkno¶ci angory syberyjskiej dodam tylko, ¿e bardzo z³e traktowanie kotów zaczê³o sie grubo PO czasach ¶redniowiecza. I nie mia³o nic wspólnego z diab³em. Moja siostra mia³a do analizy na kulturoznawstwie tekst o jakich¶ koszmarnych francuskich obrzêdach z prze³omu XVII/XVIIIw. polegaj±cych na wy³apywaniu kotów przez czeladników, i inscenizowaniu makabryczno- b³azeñskich celebracji ich torturowania - oszczêdzê szczegó³ów... Ponoæ mia³o to byæ symbolem buntu tych¿e czeladników przeciwko w³adzy majstrów i mistrzów cechów, którzy ich bezlito¶nie wykorzystywali. Np.jest tam opisana scena, gdzie ¿eby pognêbiæ ¿onê mistrza, zabijaj± jej ukochan± kotkê. Z kolei Anglicy (i chyba nie tylko oni... ) mieli nader paskudny obyczaj obrzucania niektórych skazañców zakutych w dyby zdzicza³ymi kotami. Scena taka jest piêknie opisana w ksi±¿ce Waldemara £ysiaka "Szachista".

Widaê, ¿e siê nasz Klub Koci rozrasta Pozdrawiam serdecznie, Armandzie, i specjalnie dla Ciebie - koty z Ksiêgi z Kells!
Vlasta

Dziêki ;) - ¶liczne rysunki, zw³aszcza ten z przedziwn±, kocio- mysi± koegzystencj± Mo¿e to alegoria- myszy wyrywaj± sobie talarek sera, koty trzymaj± myszy za ogonki... Tylko co wobec tego robi± myszy ... na kotach? Pozdrawiam

Dzieñ dobly! Cy moge dopisac siem do wasego klubu? Mam malutkom ¶licnom persicke i casem jezdze z niom na turnieje. pojawi³ mi siem tylko problem: od którego wieku persy mog³y bywac na dworach (bo pewnie najpierw tam bywa³y) w Polsce? zeby zaden pieruñski ortodoks nic nie móg³ mi zazucic gdy bedem z niom sobie spacerowa³? pozdrawiam serdecnie wsystkie Kociary i Kociazy

Najprawdopodobniej koty perskie pojawi³y siê w Europie w pierszej po³owie XVII wieku. W ¼ród³ach pojawia siê przy nazwisku Pietro della Valle, "Il Pellegrino", który przywióz³ je z Persji, z tym ¿e ówczesne persy niewiele przypomina³y obecne, by³y du¿o "szczuplejsze" i mniej puchate ( vide przedstawienia na dzie³ach malarskich ).

K³aniam.

To na kocie przypomina nieco kangura ;), ale nie uwierzê, ¿e ¶wiêty Brendan dotar³ a¿ do Australii.
Pozdrawiam!
W³a¶cicielka starzej±cego siê ³owcy ze skomplikowan± psychik± i lêkiem wysoko¶ci

Re Hildr :
Jak się zaprawił whiskey'em, to kto wie, kto wie...
Tak w ogóle to : Polish Your Irish... ... kto wie, co się w życiu jeszcze przyda...

A ja mam pytanie do tych, którzy zabieraj± swoje kociaki na turnieje - mamy kotka od niedawna, ze schroniska, narazie jest jeszcze do¶æ wystraszony i nie wiem jaki bêdzie pó¼niej, chcia³am siê dowiedzieæ czy jak zabieracie kotka na wyjazd to on sobie tam tak biega luzem czy na jakiej¶ linewce czy jak?
Pozdrawiam

Odradzam zabieranie kota na jak±kolwiek imprezê masow±.
To ogromny stres dla zwierzaka, pozbawionego nagle swojego zapoznanego otoczenia, sprzêtów itd. Gdy go wypu¶cisz - ucieknie, za³o¿ysz uprz±¿ (kotu nie zak³ada siê obro¿y !) - bêdzie potwornie zestresowany i przera¿ony, za¶ w koñcu i tak siê uwolni i umknie.
Kot to domator, ka¿da podró¿ to dla niego gehenna, a kilkudniowy pobyt poza domem - wielki stres. Jako pocz±tkuj±cej "kociarze" polecam wizytê i lekturê.

Pok³ony.

Od kilku miesiêcy pracujê nad artyku³em o kotach ¶redniowiecznych, ale przypadkiem trafi³em na arcyciekawe ¼ród³o ze schy³ku XIX w. Popatrzcie na te ilustracje:
Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznikKliknij, aby zobaczyæ za³±cznikKliknij, aby zobaczyæ za³±cznik
Wszystkie pochodz± z M. Konopnicka, Filu¶, Milu¶ i Kizia : weso³e kotki, Warszawa 1891
I pomy¶leæ, ¿e ta sama autorka stworzy³a "Rotê" i wiele innych g³upot...
Ca³± ksi±¿eczkê znajdziecie TUTAJ. Polecam lekturê i znakomit± oprawê graficzn±!

Lecheorze, może to Cię zaciekawi?

Witam. Ciekawe, ale w polskiej literaturze dotycz±cej hodowli czy leczenia zwierz±t, do¶æ d³ugo kota pomijano. Prawdopodobnie pierwsze wzmianki na temat hodowli kota zawar³ dopiero Krzysztof Kluk w swym dziele "Zwierz±t domowych i dzikich osobliwie kraiowych, historyi naturalney pocz±tki i gospodarstwo....." z 1779 r. Niestety kota potraktowa³ do¶æ marginalnie. PO¶wiêci³ mu zaledwie dwie strony (w tomie I "O zwierzêtach ss±cych" s. 300-302). Oprócz ogólnych wskazówek dotycz±cych biologii kota, autor wymienia niektóre rasy: ".... pospolicie znaiome s±: Zamorskie im daley z po³udniowych kraiów pochodz±, tym piêkniey bywai± upstrzone, a z pomiêdzy tych Cypryiskie s± naypieknieysze: Angoryiskie naypo¿ytecznieysze, ile ¿e mai± przedni± d³ug± bia³± sier¶æ, tak wy¶mienit± iak kozy Angoryiskie." (pisownia jak w oryginale). Inne ciekawe spostrze¿enia autora to:
- " Oddech ich (tzn kotów), osobliwie dzieciom, szkodliwy iest: Zt±d osoby, które ich z przyrodzenia cierpieæ nie mog±."
- "Uk±szenie ich iadowite iest, i leczy siê przyk³adai±c p³atki w winie maczane."
Do hodowli Kluk poleca kociêta urodzone w maju (" naylepsze do chowania s± w maiu wypad³e.."). Autor stwierdza, ¿e koty s± po¿yteczne (³api± myszy i szczury, ale "... ie¿eli przeciê¿ szczury ziadaæ zwyk³y, aby im nie szkodzi³o, mas³o ze s³onin± czasem dawaæ trzeba..", z ich sier¶ci robi siê pêdzelki, a "w Hiszpani, Francyi, W³oszech kocie miêso iadai±: nam zwyczainie obrzydzone iest..."), ale i szkodliwe, bo dusz± ptactwo domowe, a nawet mog± byæ przyczyn± po¿aru, bo wyleguj± siê w pobli¿u pieców i "...ie¿eli piece nie zamykane, mo¿e siê wêgiel w sier¶ci iego upl±taæ: sparzony za¶ (kot) i przestraszony na dach ucieka: zt±d czêstokroæ nie wiedz± iak siê ogieñ zai±³."
Niestety Kluk nie wspomina nic o chorobach i ówczesnych metodach leczenia kotów.
pozdrawiam

Akces do Kociarzy & Mi³o¶ników Kotów. Miaucz±ca Siódemka i Ja

Vlasta, dziêki ogromne! Szuka³em takich ¶wiadectw od jakiego¶ czasu, znajdowa³em tylko lakoniczne wzmianki o kocich skórkach, ale nic tak dosadnego Swoj± drog± nie wiem, czy o kociej roli w rzemio¶le pisaæ, bo w¶ród ortodoksyjnych kociarzy o¿ywiê mit "¶redniowiecznego barbarzyñstwa" (choæ nawet na Allegro by³a niedawno ko³derka z kocich skórek ).
S³ago - kota, co dziwne, pomija zdaje siê nawet Benedykt Chmielowski w "Nowych Atenach". U Kluka zawsze interesowa³a mnie informacja o kocim oddechu, podobne przes±dy (?) s³ysza³em w¶ród prostego ludu (¿e kot dzieciom "wysysa oddech" lub zatruwa).
¦redniowieczne bestiariusze o kocie powtarza³y krótk± notkê, wziêt± jeszcze z Etymologii Izydora, za to w jednej pie¶ni pierwszego trubadura, Wilhelma VII w Poitiers IX w Akwitanii jest opisana przygoda z kotem, która dos³ownie mrozi krew w ¿y³ach!
Jak zrobiê na pulpicie porz±dek, mo¿e wrzucê trochê ikonografii i fragmenty Guilhema.
Pozdrowienia,

Lecheorze, a mo¿e ju¿ wtedy, mimo mniejszego zatrucia ¶rodowiska (ni¿szego "t³a" alergenów), koty mog³y wywo³ywaæ u dzieci uczuleniow± astmê lub inne dolegliwo¶ci uk³adu oddechowego, co zgodnie z duchem czasów zinterpretowano w ten sposób, ¿e to sam kot ma "niezdrowy oddech"? Czasem w przes±dach le¿y ziarno prawdy.

Z drugiej strony, jak pomy¶lê o tym, jak zawrotnie dawno temu powsta³ np. przes±d o czarnym kocie, to mnie a¿ podziw bierze, ¿e ludzko¶æ potrafi³a zapomnieæ tajemnicê wyrobu stali nierdzewnej, budowy piramid, i imiona tylu królów i narodów - a taki bzdet zapamiêta³a...

Ca³kiem wiarygodne wyja¶nienie tego ododechowego przes±du, ciekaw tylko jestem, czy wspomina o nim jaki¶ dawny autorytet, czy wy³±cznie ludowe m±dro¶ci.

A tu trochê obrazków:
Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznikParis, Ste-Genevieve, ms. 143, f. 076v
Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznikParis, Bibl. Mazarine, ms. 13, f. 267v
Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznikNY, PML, MS M.81 fol. 46v

Jak znajdê co¶ jeszcze, to wrzucê.

Te¿ siê zastanawia³em dlaczego uwa¿ano, ¿e oddech koci jest szkodliwy zw³aszcza dla dzieci i te¿ najpierw pomy¶la³em o ró¿nego rodzju uczuleniach i stanach astmatycznych. Pozostaje jednak pytanie, dlaczego kot, przecie¿ jego sier¶æ chyba nie uczula bardziej ni¿ sier¶æ innych zwierz±t (np. psa)? Dlatego te¿ przypuszczam, i¿ mo¿e tu chodziæ o inn± jednostkê chorobow± (odzwierzêc± )zwi±zan± w³a¶nie z kotami, a mianowicie toksoplazmozê. Koty s± rezerwuarem Toxoplasmy gondi, pierwotniaka wywouj±cego toksoplazmozê, odkrytego dopiero w 1908 roku, wydzielaj± z ka³em oocysty tego pierwotniaka, a cz±stki wyschniêtego ka³u mog± wchodziæ w sk³ad kurzu. Toksoplazmoza jest do¶æ rozpowszechniona, ale najczê¶ciej wystêpuje bezobjawowo, Objawy wystêpuj± przy obni¿onej odporno¶ci i przewa¿nie s± grypopodobne (bóle g³owy, z³e samopoczucie, gor±czka, duszno¶ci). Jeszcze gro¼niejsza jest toksoplazmoza wrodzona (gdy zaka¿eniu ulegnie kobieta w ci±¿y). wówczas wystêpuj± objawy ze strony uk³adu nerwowego, a objawy te mog± wyst±piæ w rónym czasie po urodzeniu, nawet do kilku lat, i prowadziæ nawet do ¶mierci. To s± jedynie moje przypuszczenia, które, wydaje mi siê, choæ w czê¶ci t³umacz± zwi±zek kota ze stanami chorobowymi, szczególnie dzieci.

I jak idzie pisanie artykułu, Lecheorze? Powiadomisz nas, kiedy już ujrzy światło dzienne?
Pozdrawiam!
Vlasta
P.S. Tutaj jest wątek kota, który już długo szuka dobrego domu. Moze ktoś z Forumowiczów chciałby mu pomóc?

Lustracja ¶rodowisk akademickich zepchnê³a kocie sprawy na dalszy plan (i pomy¶leæ, ¿e ten ca³y bajzel zgotowali mi³o¶nicy Busia, Alika i Rudolfa...), w tzw. miêdzyczasie naros³o roboty, ale planu nie zarzuci³em
Kocurzy w±tek rozpropagowa³em.

Pozdrowienia,
l.

P.S.
Dorzucam ¶licznego kota z lir± korbow± (NY, PML, MS M.26 fol. 88r). Ostatnio mój ulubiony
Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznik

Dziêkujê ¶licznie, w pas siê k³aniam! Na artyku³ czekam (i chyba nie tylko ja) z niecierpliwo¶ci± - gdzie planujesz go wydaæ? I kontynuuj±c temat kocich futerek - Thor Ewing w ksi±¿ce "Viking Clothing" podaje, ¿e Grágás, pierwszy spisany zbiór praw na Islandii, wymienia³ kocie skórki w¶ród innych przedmiotów handlu...
Pozdrawiam!
P.S.Kotek-muzykant jest uroczy :-) .

Witam, jaki¶ czas temu napisa³em, ¿e pierwszy w naszej literaturze o kotach pisa³ Kluk. Otó¿ nie, ostatnio w dzie³ku Stephanusa Falimirza "O ziolach i moczy gich" z 1534 roku znalaz³em nastêpuj±cy opis (pisownia oryginalna): "Cattus koth z latinskiego iakoby roztropny a opatrzny. Jesth zwierze myszom nieprzyjazne... Barwa iemu przyrodzona iest szara/lodowi podobna/ insze barwy przipadle od strawy, ktore iedz±/zw³aszcza domowi. Avicenna : z uk±szenia kotha przychodzi czasem bole¶æ wielka y zielono¶æ cia³a, ale to prosto uleczysz przy³o¿ywszy emplastr z cebule t³uczoney albo z le¶nego kalamentu. Miêso kothowe iest ciep³e i suche. Pomaga na bole¶ci nyrek y grzbieta y te¿ na czerwon± niemoc, która bywa z mêski cz³onku. £ayno kocie... z octem a z gorczyc± parchy goji y na opadanie w³os pomaga".
W dziele Falimirza jest nawet podobizna kota

"Niestety ciężkie czasy przyszły dla czworonogów w średniowieczu. Kościół chrześcijański, walczący z pogańskimi wierzeniami, chciał wytępić również koty, a już zwłaszcza czarne. Bo czerń to kolor tajemnicy, magii i diabła. Koty okrzyknięto więc wysłannikami szatana i pomocnikami czarownic. Ponoć wiedźmy nie rozstawały się z tymi zwierzętami, które miały pomagać im w odprawianiu czarów a w miarę potrzeby umiały zmieniać wygląd i przybrać inną postać.
Biedne zwierzęta sądzono na procesach, torturowano, zrzucano z kościelnych wież i palono na stosie. A wszystko zgodnie z dekretem papieża Innocentego VIII.
Na tle ówczesnej Europy pozytywnie wyróżniała się Polska. U nas nie stosowano takich praktyk. Przeciwnie, koty zajęły miejsca oswojonych łasiczek. Stały się domowymi ulubieńcami i były chronione obyczajem. Kto je zabił, okrywał się hańbą-uśmiercanie zwierząt było zajęciem wyłącznie dla hycla. Choć to brzmi jak żart koty od całkowitej zagłady uchronił nawiedzająca średniowieczną Europę plaga szczurów i myszy. Szybko zapomniano o "diabelskim" pochodzeniu kotów i zagoniono je do roboty. A Kościół zabronił zabijania ich pod groźbą klątwy. Nawet w klasztorach o surowej regule, gdzie nie miały wstępu zwierzęta płci żeńskiej, dla kotek zrobiono wyjątek."

Coś takiego...
Pozdrawiam.

Gdzie¿ tam, bajkowy stereotyp, na Twoim miejscu nie powa¿a³bym zbytnio sieciowych informacji z eduseeku.
Prze¶ladowania tzw. "czarownic" i ich atrybutów to nieco pó¼niej by³o.
Za¶ przywo³ywany wy¿ej Giovanni Battista Cibo,nota bene - pospolity yebur, sadysta i dewiant, którego historia pozna³a jako papê Innocentego VIII, to postaæ raczej z pogranicza periodyzacyjnego.
Na pewno za¶ z pogranicza cz³owieczeñstwa.
Ciekawe, jak wielu duchownych ko¶cio³a katolickiego by³o (i jest) kanaliami.
Ale, ale, mia³o byæ o kotach, wdziêczniejszy to wszak¿e temat.
Wybaczcie, husyta we mnie sie odezwa³.
Reasumuj±c - prze¶ladowania kociej spo³eczno¶ci to pó¼niej, ni¿ w ¶redniowieczu.

K³aniam
Rabbi

Kotek... nie kotek;)
Niestety na tlumaczenie fraszeczki nie liczcie-slabam jeszcze w niemieckim.

Skoro ju¿ jeste¶my przy Foto Marburg, to warto dorzuciæ TO
Kot ma bardzo wymown± minê...

Urocze jest Das naschhafte Kätzchen, ale to ju¿ stosunkowo nowe (no i przedostatni obrazek przykry).

...za to pomaga ¿ywy kot k³adziony na korzonkach. Testowane na sobie. ¯aden kot nie ucierpia³ podczas testów.
P

Bo kot jest ciep³y, miêkko uk³ada siê i dopasowuje do pod³o¿a jak le¿y, no i bo lubi d³ugo le¿eæ nieprzymuszany - idealny "¿ywy termofor / poduszka elektryczna".

oj, cos tu cicho w temacie... No to z okazji minionego Dnia Kota wrzucê obrazek z kaplicy ¶w. Jana w Pürgg - wojna kotów z myszami. Kilka powiêkszeñ mo¿na obejrzeæ tutaj.
Pozdrawiam!
Vlasta

Te¿ racja.
Dla uczczenia - maleñka szczypta ¶redniowiecznej ikonografii i dla urozmaicenia pó¼noegipska figurynka :

Rabiega

¯eby o¿ywiæ nieco temat - trochê prawodawstwa. W dziesi±tym wieku niejaki Hywel Dda, w³adca po³udniowiej Walii wyda³ trzy zbiory praw; w dwóch z nich wspomniane s± koty.
"Warto¶æ kociaka od dnia w którym siê urodzi³, do dnia, w którym otworzy³ oczy wynosi jednego pensa; a od tego dnia do do dnia, kiedy zacznie ³apaæ myszy - dwa pensy; a od kiedy zacznie ³apaæ myszy - cztery pensy; tak ma pozostaæ na zawsze. Przymiotami kotki jest: widzieæ, s³yszeæ, zabijaæ myszy, miec wszystkie pazury, rodziæ kociêta i nie po¿eraæ ich, a je¶li ktos j± kupi, i oka¿e siê, ¿e nie ma ona której¶ z tych cech, niech jedna trzecia jej warto¶ci bêdzie zwrócona." (Venedotian Code)
"Warto¶æ kota, który zosta³ zabity, lub skradziony: niech kot zostanie po³o¿ony g³ow± w dó³ na czystej, równej pod³odze, z ogonem podniesionym do góry, i tak niech zostanie zawieszony, i niech sypi± na niego pszenicê, a¿ bêdzie ni± zakryty a¿ do czubka ogona i to jest jego warto¶æ. Je¶li nie ma pszenicy, mleczna owca z jagniêciem i jego we³n± jest cen± kota, je¶li to kot, strzeg±cy spichrza królewskiego. Warto¶æ zwyk³ego kota wynosi cztery pensy."(Dimetian Code)
(Za: Delia Pemberton The British Museum Cats)

A ja mo¿e zaserwujê co¶ kociarom/kociarzom barokowym- oto Henry Wriothesley, 3- ci Earl of Southampton i jego Ja¶nie O¶wiecony Kizior. Proszê zwróciæ uwagê na wyraz surowego dostojeñstwa, jaki promienuje z kociego pyszczka, zapewne pod wp³ywem aury majestatu w³a¶ciciela Ciekawo¶æ, jak szacowano takiego le chat prefere et favorite - pewnie grubo powy¿ej 4 pensów ;)

Osobliwy wygl±d mordki i podobieñstwo niew±tpliwe, acz nie wynika, mam nadziejê, z pokrewieñstwa.

Nie od dzi¶ wiadomo, ¿e zwierzêta upodabniaj± siê do w³a¶cicieli, a w³a¶ciciele - do swych pupilów, choæ oczywi¶cie chodzi g³ównie o dobór tych¿e przez w³a¶cicieli oraz o ujednolicenie pewnych zachowañ emocjonalnych i w zwi±zku z tym wyrazu twarzy/pyska, a nie o jakie¶ mutacje. A ten obraz nasun±³ mi na my¶l, ¿e je¶li powy¿sz± zasadê prze¶ledziæ na obrazach dawnych mistrzów, w grê mo¿e wchodziæ dodatkowo maniera malarza. Podobieñstwo pyszczka kota do dolnej po³owy fizjonomii ksiêcia Henry'ego wywodzi³bym z faktu, ¿e ten pierwszy nie pozowa³ tak cierpliwie jak ten drugi, a malarz lepiej zna³ siê na ludzkich twarzach ni¿ na kocich...

Pozwolê sobie uczyniæ tak± ma³± dygresjê - ten tekst w linku Vlasty jest naprawdê ¶wietny(nie wiem, mo¿e to tylko jaka¶ moja dewiacja )


Nijak to siê ma do wspó³czesnych encyklopedii(tu cyt. Wikipedia:
),
które choæ zawieraj± tyle m±drych(bezsensownych i nic nie znacz±cych!) s³ów a w ¿aden sposób nie potrafi± uchwyciæ istoty rzeczy(tu: w³asno¶ci kota do bycia kotem). Ta ¶redniowieczna encyklopedia lepiej sobie radzi z przedstawieniem tematu ni¿ wspó³czesna; czuæ ciekawo¶æ i zachwyt ¶wiatem a nie sk³onno¶æ wspó³czesn± do zapakowania zagadnienia w foliowy worek i wepchania do jakiej¶ szufladki, byle ju¿ na nie wiêcej przypadkiem nie spojrzeæ.

A koty uwielbiam.

Link do przedstawieñ kotów.
A tu artyku³ -pdf o kotach, psach i koniach w szkockich miastach ¶redniowiecznych.

Mozaiki z kotami.