Czy szermierka rycerzy rzeczywi¶cie przypomina tê sprzed 500 lat?
Z mojego punktu widzenia (dziennikarz i oko kamery) walki które widzia³em s± raczej chaotyczne i trudne do pokazania. Czy dawno temu te¿ tak walczono, czy mo¿e by³y jakie¶ ¿elazne zasady i sposoby szermierki?

To zale¿y co widzia³e¶
Ludzie odtwarzaj±cy fechtunek w oparciu o traktaty, s± moim zdaniem najbli¿si sposobom
walki sprzed wieków-siêgaj po nie równie¿ coraz czê¶ciej osoby z bractw.
Przy czym do wspó³czesnych warunków nie przystaj± niektóre techniki-np. sztychy

O któr± "szermierkê rycerzy" Ci chodzi? Bo dzisiaj funkcjonuje jej kilka rodzajów:
- pojedynki w ramach ustalonych regu³ umownych na turniejach, czyli w zawodach, ró¿n± broni± i wed³ug ró¿nych zasad, w pe³nym spektrum od pe³nego kontaktu do "dotyku ¶mierci"
- walki grupowe w buhurtach i "pi±tkach"
- walki inscenizowane/pokazowe, czyli szermierka sceniczna
- pe³nokontaktowe walki we wspó³czesnych ochraniaczach, replikami sprzêtu treningowego z epoki.
i pewnie jeszcze jakie¶ inne by siê znalaz³y.

Du¿o zale¿y te¿, o jaki zakres podobieñstwa Ci chodzi. Wizualne (¿e ma tak samo wygl±daæ z boku), techniczne (¿e maj± u¿ywaæ tych samych technik i taktyk), sprzêtowe, czy mo¿e jakie¶ onne?



Jak masz konflikt dwu ludzi, z których ka¿dy aktywnie d±¿y do zwyciêstwa i równie aktywnie przeszkadza przeciwnikowi, si³± rzeczy pojawia siê ba³agan. £adn±, ³atw± w odbiorze dla cz³owieka nie siedz±cego w temacie walkê bêdziesz mia³ tylko przy bardzo wyra¼nej przewadze technicznej jednego z uczestników - a i to je¶li bêdzie siê chcia³ popisywaæ.

"¯elazna" zasada jest w³a¶ciwie tylko jedna - tak trafiæ, ¿eby samemu po drodze nie oberwaæ. Dzi¶ trzeba dodatkowo obudowaæ walkê zasadami umownymi, choæby po to, ¿eby nikt nie trafi³ na OIOM.

Pozdrowienia

Problem jest z³o¿ony. Na pewno nie wygl±da³a tak widowiskowo i uporz±dkowanie jak w niektórych kinowych produkcjach. Zastanów siê i poczytaj tematy w tym dziale, pogooglaj trochê, przyjd¼ na tening kilku szkó³ szermierki historycznej, pogadaj z instruktorem. Bêdziesz mia³ jakie¶ pojêcie.

Szermierka w ¶redniowieczu nie mia³a byæ widowiskowa, tylko skuteczna.
Nie chodzi³o o to, ¿eby siê ludziom podoba³o, tylko ¿eby za³atwiæ go¶cia szybko, tanio i skutecznie
Kurde, jak to dziwnie wygl±da, kiedy ja to piszê, jeszcze niedawno kombinowa³em z technikami z ,,Wied¼mina"

Jak to wygl±da³o? Paskunie, krótko i przypadkowo. Wystarczy poczytaæ wspominki ludzi, którzy musieli walczyæ wspó³cze¶nie na broñ bia³±, np ¿o³nierza, który pomga³ w pacyfickacji Powstanie Warszawskiego i przezy³ kilkana¶cie pojedynków na no¿e i bagnety (Niemcy wpisywali takie pojedynki do ksiazeczek wojskowych i taki wynik by³ sensacja, bo prze¿ywano góra 2-3 takie pojedynki).
albo poczytaæ na temat obra¿eñ po bitwie pod Wisby (1361 rok), gdzie robion analizê ko¶ci ludzi wrzucanych do masoych grobów.
albo Pola ¦mierci Kmerów w Kambod¿y. Trudno porownywac zabawy rycerstwa do prucia wnêtrznosci kawa³kiem metalu czy gruchotania czaszek.

Czyta³em kiedy¶, bardzo ciekawa lektura

Mo¿na by prosiæ jakie¶ linki ??

Niestety, ale to by³o dawno i nie pamiêtam.

Opis oglêdzin szkieletów znajduje siê w:
"Armour from the battle of Wisby 1361", tom I, Pana Thordemana.

Ciekawa pozycja. Polecam

tylko nt wczesnego ¶redniowiecza, nt Wisby tez jest tam post, ale dlaczego ludzie siê tym tak poniecaj±?
http://halla.mjollnir.pl/viewtopic.php?t=2488

Ps Opracowanie nt Wisby na priva.

Mo¿e nie tyle podniecaj±..Co chc± siê dowiedzieæ "jakby to wygl±da³o"..Teraz ju¿ nie toczy siê walk na broñ bia³±..Wiêc i obra¿enia inne...A ¿eby siê dowiedzieæ co dana broñ tak na prawdê potrafi trzeba pokopaæ w ziemi ... miêdzy innymi

W tym tygodniu podczas XII Festiwalu Nauki i Sztuki w Siedlcach jeden z wyk³adowców, instruktor sportowy, zwi±zany, je¶li dobrze zapamiêta³em, z Warszawsk± Akademi± Broni, za³o¿yciel tutejszej szkó³ki szermierczej Spatha, Wojciech Nowakowski, bardzo ³adnie wyja¶ni³, dlaczego tzw. "szermierki inscenizacyjnej" czy "teatralnej" jak j± nazwa³, któr± uprawia siê w ruchu rycerskim nie mo¿na jego zdaniem uznaæ za szermierkê, a wrêcz jest to typowa "antyszermierka" jak to okre¶li³.

Otó¿, wed³ug dra Nowakowskiego, w szermierce sportowej - floretem, szabl± czy szpad± - chodzi o wykorzystanie mo¿liwo¶ci broni do jak najskuteczniejszego trafienia przeciwnika, tak wiêc jedynie lekka konstrukcja broni sportowej i stosowane siatkowe os³ony twarzy i odporny na przebicie strój stanowi gwarancjê prze¿ycia przeciwników.

Natomiast w szermierce rekonstrukcyjnej chodzi o NIEwykorzystywanie najbardziej oczywistej zalety miecza, rapiera czy szpady czyli mo¿liwo¶ci sztychowania, a swoje ruchy szermierz podporz±dkowuje ograniczeniom polegaj±cym na NIEtrafianiu przeciwnika w pewne wra¿liwe a zabronione strefy, aby nawet w wypadku s³abej ochrony tych stref NIE zrobiæ mu krzywdy - a wiêc utrwala ona dok³adnie odwrotne odruchy. Dlatego szermierka sportowa przygotowuje gorzej lub lepiej do realnej walki - pojedynkowej (do wojny ju¿ nie odk±d broñ bia³a wysz³a z u¿ycia), natomiast nasza szermierka bractwowa - nie.

Oczywi¶cie s± wyj±tki, np. wiele osób w ramach rekonstrukcji historycznej rekonstruuje walki wg traktatów na miecz d³ugi czy tasak i puklerz, co niew±tpliwie jest szermierk±, tym niemniej wyp³ywa ona z nurtu szermierki sportowej i jest to wci±¿ margines, a generalnie to co widzisz na turniejach czy na Grunwaldzie jest w³a¶nie tak± "antyszermierk±", wiêc Twoje wra¿enie ¿e w kamerze wygl±da to dziwnie i "niefilmowo" (a nawet niefotogenicznie) jest poniek±d s³uszne.

1.
Uwa¿am ¿e Pan Nowakowski wypowiada bzdury -
A. szermierka sportowa to forma redukcyjna w zakresie mo¿liwo¶ci i parametrów narzêdzi jak równie¿ mo¿liwo¶ci co za tym idzie operatora narzêdzi - poniewa¿ proces ten zacz±³ siê w burdach w wieku XVI (od rapiera do floretu sportowego) i dotyczy³ bardzo konkretnego nurtu w technikach zabijania a potem usportowienia walki- osoba nim przesycona zarówno w zakresie szermierki sportowej jak i odtwórstwa historycznego owego nurtu powinna pow¶ci±gaæ swój jêzyk wypowiadaj±c siê autorytatywnie o czym¶ co le¿y z definicji poza jej zakresem kompetencji.
B. dowodem na to jest szereg grup i ludzi w naszym kraju które/którzy ra¼no stosuj± szermierkê ¶redniowieczn± z mniejszym lub mniejszym a nawet pe³nym zestawem sztychów - gdzie mam na my¶li nie tylko siebie ale i innych - P£AZIK do tablicy. A powo³ywanie siê na "Grunwald" w takiej wypowiedzi jak± krytykuje powy¿ej jest najlepszym dowodem na s³uszno¶æ mojej krytyki.
2.
Dla standardowego widza a zw³aszcza kamerzysty chaosem bêdzie ka¿da walka sensownie przeprowadzana bo nie wie on czego nie widzi a co widzi ani nie ma szans byæ tego ¶wiadom - podobnie jak wiêkszo¶æ - ale nie wszyscy wcale - widzowie - gdyby takie pieni±dze jakie siê rozkrada w pi³ce no¿nej sz³y na jakakolwiek szermierkê to poza pojawieniem siê adekwatnej ilo¶ci z³odziejstwa i patologii "¶wiadomo¶æ szermiercza" Kowlaskiego- by siê zbli¿y³a do pojêcia o pi³ce no¿nej kibiców z przed telewizora, a oddali³a od wzorców "Króla skorpiona" i tym podobnych widowisk.

W sumie nie do koñca; turnieje rycerskie ewoluuja,dopuszczane jest coraz wiêkrze spektrum technik.Pole trafienia w wielu turniejach to ca³e cia³o z wy³±czeniem stopy.Fakt ¿e zakaz sztychów wypacza walkê.

Je¶li pisz±c "szermierka rycerzy" masz na my¶li walki w zbrojach (harnisch fechten) to trzeba te¿ pamiêtaæ ¿e wspó³czesne nawet najbardziej agresywne formy rywalizacji (turnieje czy buhurt) zak³adaj± uderzanie siê w czê¶ci opancerzenia. Jest to zrozumia³e ze wzglêdów bezpieczeñstwa etc.

W przypadku realnego starcia w pe³nej zbroi, uderzanie w zbrojê nie ma najmniejszego sensu. Otwaræ szuka³o siê najczê¶ciej sztychem w pó³mieczu/ sztyletem w "miêkkich" s³abiej os³oniêtych czê¶ciach opancerzenia (do³y ³okciowe/pachowe, pachwiny, szyja, oczy-wizura lub inne) Tak¿e walka pieszo, to raczej du¿o pracy zapa¶niczej, kontaktu i precyzji w dobieraniu celów.

Co do ANTY- Szermierki w walkach teatralnych zgadzam siê ca³kowicie ;) Problem znany od setek lat i na Wschodzie i na zachodzie - Leychmaeistere, Klopfechterzy i Esgrima Vulgar ;)

Pozwolê siê nie zgodziæ je¶li chodzi o rapier i szpadê. Akurat w wypadku tych broni sztych (pchniêcie) jest zdecydowanie bardziej skuteczne ni¿ ciêcie (które w szpadzie nie wystêpuje w ogóle). Osoby zajmuj±ce siê odtwarzaniem walki t± bron± (tak¿e Akademia Broni z Warszawy) k³ad± bardzo mocny nacisk na pchniêcia w³a¶nie. Lorica, Akademia Broni, Aramis, Salut, WKS czy inne grupy rekonstruuj±ce szermierkê historyczn± t± broni± u¿ywaj± na treningach rapierów pojedynkowych, które s³u¿± wy³±cznie do pchniêæ. Ewentualnie rapierów sieczno - kolnych, które s³u¿± i do sztychów i do ciêcia.



To tak¿e nie jest do koñca prawda. Chodzi o to, ¿eby trafiæ przeciwnika nie bêd±c jednocze¶nie trafionym. Ale trafiæ. Skutecznie. Najlepiej w takie miejsce, które nie jest chronione, ¿eby przeciwnikowi zrobiæ krzywdê. :-) A tak bardziej serio - zak³adamy do walki ochraniacze. Na treningi wspó³czesne, na imprezach historyczne. Ale trafiamy siê w dowolne miejsce. Powtarzam - tak ¿eby trafiæ. (dlatego zak³adamy maski)

Dziwiê siê zatem opinii Pana Doktora. Szczególnie je¶li poda³ siê za kogo¶ zwi±zanego z Akademi± Broni. Jako¶ to co cytujesz drogi Viatorze wydaje siê ... nieprawdziwe? :-)

Sprzêt u¿ywany przez Akademiê: http://www.akademia-broni.pl/submenu2-12-g...broN-biaLa.html
Sprzêt u¿ywany przez Lorikê: http://www.bronbiala.pl/marcin.php?rodzaj=16
Rapiery sieczno - kolne u¿ywane miêdzy innymi przez Lorikê: http://www.goods.pl/product/description/16...de(SH1099).html

Zapraszam do nas na trening, ¿eby obejrzeæ walkê "na trafienia" tak± w³a¶nie broni±. http://forum.lorica.pl/viewtopic.php?t=722

Albo na trening dowolnej z wymienionych przeze mnie wcze¶niej grup.

Jest jedno ale, pancerz nie pokrywa 100% ca³ego cia³a, a pe³ne full plate zbroje byly stosowane dopiero w pó¿niejszym okresie ¦redniowiecza, w dodatku nie przez wszystkich, tylko tych bogatych. Jak chce sie uprzykrzyæ ¿ycie przeciwnikowi, wali siê we wra¿liwe miejsca (wcale nie trzeba sztychowaæ), np wnêtrzne uda zaraz nad zbrojnikami, a "klepsydry" to do¶æ kontuzjogenne rêkawice, nawet zak³adaj±c dodatkowo tarczki mo¿na mieæ pecha. Przy wysokim poziomie wyszkolenia "puszka" prowadzi agresywny i przemy¶lany atak (nie zawsze jest czas by zastopowaæ j± sztychem, od tego ma tarcze, by siê zas³oniæ), nie jest dla niej problemem trafiaæ w luki w opancerzeniu, albo s³absze miejsca, przygrzmociæ g³owic± w ty³ he³mu, kopn±æ nagolenic± w ty³ ³ydki (nie wszyscy u¿ywaj± pe³nych), czy rantem tarczy przywaliæ pod zas³onê (jakby komu¶ "puszkowemu" siê chcia³o, móg³by pewnie wymieniæ ca³± gamê "uprzykrzaczy"). Przy wysokim poziomie umiejêtnio¶ci to kwestia jego wyboru, gdzie i z jak± si³± trafi.

Jest jeszcze jeden plus "puszkowej" zabawy, mo¿na w miarê bezpiecznie stosowaæ broñ o historycznej wadze i parametrach, na pe³nej szybko¶ci i sile, z wysokim poziomem agresji. A ¿e brak sztychów? Zawsze mo¿na wpadaæ na trening do Lorici czy podobnej grupy i sobie do woli popchaæ ;).

No dobrze, tylko ¿e dr N. nie twierdzi³ ¿e osoby zwi±zane z RR nigdzie nie æwicz± szermierki, tylko ¿e to co RR prezentuje publiczno¶ci podczas inscenizacji i turniejów to nie jest szermierka. Je¶li mówisz o maskach, ochraniaczach itd to niew±tpliwie to o czym mówisz to jest szermierka, ale przecie¿ chyba nie w takiej konwencji prowadzicie pojedynki na strojowych imprezach, zw³aszcza ¶redniowiecznych?

Zdjêcia z treningów Akademii Broni i ARMY prezentowa³ podczas wyk³adu, oczywi¶cie jako pozytywne przyk³ady wspó³czesnej szermierki - natomiast "szermierkê teatraln±" zilustrowa³ slajdami z walk w uk³adzie miecz + tarcza (chyba z Grunwaldu albo jakiego¶ podobnie datowanego buhurtu).

I tu, prawdê mówi±c, to ma on du¿o racji, bo jak np. mo¿na w ogóle mówiæ o szermierce tam, gdzie siê liczy nie trafienie broni± a... przewrócenie przeciwnika?

OK, to ¼le Ciê zrozumia³em, przepraszam.

Jako XVIIwieczniak nie uczestniczê w walkach na Grunwaldzie czy gdzie¶ indziej. Potrafiê sobie jednak wyobraziæ, ¿e walka tam jest bardziej pokazowa ni¿ mniej. A z reszt± - mblade, Aion czy Rafa³ wiedz± wiêcej na ten temat wiêc siê nie wypowiadam.

A my na imprezach XVII wiecznych a i owszem prowadzimy normalne walki. Po to ¿eby trafiæ i to nawet sztychami (szczególnie rapierem). Ale wtedy bezwzglêdnie zak³adamy maski szermiercze (niehistoryczne) i plastrony skórzane (troszkê bardziej historyczne) pod stroje. I zapewniam, ¿e jest to szermierka na trafienie przeciwnika. A jak upadnie na ziemiê to lepiej - ³atwiej go dopa¶æ. :-) Chyba, ¿e jest to Marcin Wêgliñski :-) Prezentowali¶my tak± walkê np. na ostatnim Gniewie.

Co do jednego siê zgodzê - szermierka teatralna nie ma nic wspólnego z walk±. Ale przecie¿ nikt tak nie twierdzi, wiêc o co Panu Doktorowi chodzi? Bo nie ³apiê ....

Ale zgodzisz siê Pietrku, ¿e gdy smyramy siê szablami od nas zale¿y, jak potrakutujemy sparringpartnera (jak zapakujemy mu sztych w pachwinê, nie bêdziemy mieli z kim na nastênym trenigu sparrowaæ). Ja np bardzo lubiê waliæ po stalowym karwaszu, bo ³adnie brzêczy, jak tam pacnê szabl± (jednak to nie znaczy, ¿e potrafiê tylko ci±æ po elementach opancerzenia). Albo poci±gnê g³owni± po karwaszu od góry, jakbym by³a ¶wini±, to bym wpakow³a kumplowi sztycha w zgiêcie ³okcia. Pan Profesor zapomina, ¿e jeste¶my istotami my¶l±cymi, dlatego nie stosujemy pewnych technik, a nie dlatego ¿e nie potrafimy. A krytykom puszek radzê, by wsadzli na siebie opancerzenie (koniecznie zamkniêty he³m) i spóbowali siê w tym trochê poruszaæ, najlepiej by stanêli naprzeciwko jakie¶ agresywnej i dobrze "obitej" puszki z tarcz±, ale nie radzê im sztychowaæ. Z góry uprzedzam, ¿e "puszka" mo¿e nie byc wyrozumila dla naszych eksperymentow i mocno siê wkurzyæ ;).

Je¿eli kto¶ by znalaz³ skrypt wyk³adu to proszê niech go tutaj wrzuci, z chêci± bym go sobie przejrza³.

Wg. mnie tego jak walczy siê na turniejach nie mo¿na nazwaæ anty-szermierk±. Z tego powodu, ¿e zawodnicy (tak jak w tej "jedynej s³usznej" i "prawdziwej" szermierce) staraj± siê jak najlepiej wykorzystaæ zalety broni i sprzêtu. Z tym, ¿e nie w celu zabicia a zdbycia punktów, wiêc dlaczego mia³oby to nosiæ miano anty-szermierki. Tym bardziej patrz±c na poziom jaki prezentuj± najlepsi zawodnicy na turniejach.

My¶lê ¿e w tej dyskusji najwa¿niejszy jest podzia³ który zaproponowa³ Marcin Surdel. Dopiero po okre¶leniu rodzaju i typu fechtunku/szermierki mo¿na wyci±gaæ jakie¶ wnioski. Z pewno¶ci± teza anty-szermierce, dotyczy³a teatru/pokazu bez ochrony i niczego innego wiêc nie ma co siê nadymaæ.

Dla mnie najwa¿niejszym rozró¿nieniem jest fechtunek realny - "taki jaki móg³ byæ kiedy¶" i rozmaite wariacje walk,i od szlachetnej i rozwijaj±cej rywalizacji któr± jest buhurt czy PWR po ¿enuj±ce jarmarczne pokazy bractwowe.
Fechtunek w formie "Verdadera Destreza" ma co najmniej dwa typy Bloss i Harnishfechten.


AD1
A. Zgadzam sie co do redukcji szermierki sportowej.
B. Jest tu pewien problem nie tylko samego stosowania sztychów, lecz sposobu stosowania w przypadku walki w zbroi.
Je¶li za³o¿enie jest takie ¿e pchniêcie poza opancerzenie (stalowe, etc którego "nie da" siê przebic) - przeszywka, kolczuga, elementy skórzane siê liczy - to bajka. To by znaczy³o ¿e faktycznie polujemy na miejsca które w realnym starciu dadz± w miarê pewny efekt.
Pij±c do uderzeñ pomocniczych w opancerzeniu typu: kopniêcie, rant, bañka itp. my¶lê ¿e przewagê ma 30 cm g³owni wbite pod pachê.
Je¶li licz± siê pchniêcia "osadzone" na metalowych/sztywnych os³onach to nie ma to wiêkszego sensu w realiach harnischfechten.

AD2. Pe³na zgoda.

Tutaj filmik z ¶redniowiecznymi technikami do walki w zbroi. S± mo¿e czasami trochê nie gramotni ale szkic ruchu i sens pozostaje ten sam. Zreszt± wystarczy ¿eby zaj±³ siê tym jaki¶ zawodnik PWR i bêdzie szybciej, mocniej i realniej.

http://www.youtube.com/watch?v=G4k-vjdeZO4...feature=related

A to stara walka gdzie¶ z USA, ciekaw jestem czy kto¶ w Europie siê porz±dnie sparuje w ten deseñ?

http://www.youtube.com/watch?v=JctYiYsMk6w
http://www.youtube.com/watch?v=L97M0Ookd1Y

Czyli niczego nie zilustrowa³ filmami ze ¶redniowiecznej (naszej RR owej) walki na miecze ze sztychami - bardzo rzetelne ilustracje do bardzo daleko id±cych tez - za to wnioskowa³ o tych sztychach ala wiek XIII do XV pokazujac sztychowe techniki ala wiek XVI XVIII - dla mnie Bomba - nawet kapitan Bomba.

Wszystko to rozbija siê dla mnie o niezrozumienie podstawowej sprawy. Mianowicie tego ¿e wspó³cze¶nie niezbêdna jest nam jaka¶ konwencja sparingowa, a ka¿da konwencja jest z natury rzeczy obci±¿ona b³êdem. Bez konwencji nie ma sparingu, bez sparingu najbardziej nawet skuteczne techniki s± tylko opowie¶ciami wydmuszkowych "miszczów", bo nie ma realnej konfrontacji, a co za tym idzie weryfikacji swoich umiejêtno¶ci (pamiêtajmy ¿e techniki to tylko narzêdzia pomocnicze - lepsze lub gorsze, walkê toczy cz³owiek, nie jego styl).
Id±c krok dalej. Je¿eli sparingi z czasem zamieni± siê w sport (tak jak "bojówki" turniejowe id± w PWR a radosne konfrontacje na federy w zawody) to logicznie ¿e pojawiaj± siê zawodnicy æwicz±cy pod konwencjê, aby w niej dominowaæ i wygrywaæ - a nie by zabijaæ na wydumanych polach bitew. Jest to o tyle dobre ¿e tworzy niejako, zawodników maksymalnie zaanga¿owanych i o ogromnych umiejêtno¶ciach. Minusem jest to, ¿e tacy zawodnicy ucz± siê wykorzystywaæ wszystkie "zafa³szowania" którymi obci±¿ona jest dana konwencja.
I tak rymcerz zapomina o nawet potencjalnej mo¿liwo¶ci sztychu, szermierz sportowy eksploatuje samobójcze rzuty a ka¿dy walcz±cy w konwencji do 1 trafienia zapomina, ¿e mog³o by ono nie zakoñczyæ walki. To jest naturalne i tak zawsze bêdzie.

Wniosek- dopóki nie zaczniemy siê znowu zabijaæ potrzebujemy konwencji i ¿adna z nich nie bêdzie prawdziw± walk± - nawet walka na federy (bo np. przeciwnik wie, ¿e jedyne ryzyko to pacniêcie w maskê - odpada zatem element stresu)
Problem polega na tym ¿e niektórzy sportowcy i ludzie z tytu³ami nie potrafi± zrozumieæ ¿e sam fakt, i¿ jaka¶ konwencja zdoby³a uznanie i pieni±dze (oraz dosta³a siê na olimpiadê ), nie powoduje wcale ¿e jest to szczytowe osi±gniêcie w ewolucji szermierki. Jak dla mnie szermierka sportowa to w³a¶nie konwencja wyj±tkowo ograniczona i nie¿yciowa - zatem w zasadzie Anty-Szermierka .

P.S. Pamiêtajmy ¿e walka na turniejach RR to te¿ konwencja - co¶ w rodzaju blosfehten (tylko w ochraniaczach stylizowanych na epokê a nie w maskach, mikrogumie etc.). Wiadomo ¿e ka¿dy wybiera konwencjê która mu najbardziej pasuje - jedni pragn± maksymalnego realizmu stosowanych technik i nie przeszkadza im ¿e wykonuj± je na sali gimnastycznej w masce z wielkim napisem Super-Ninja-American-Olimpic-Fighter . A inni koniecznie chc± wygl±daæ jak rycerze - nawet kosztem bezsensownego ok³adania siê têp± sztab± po stalowych he³mach

O szermierce w rozumieniu wspó³czesnym - czyli d¿entelmeñsko -sportowym faktycznie trudno mówiæ.

¦redniowieczne niemieckie fechten, a od niego fechtunek oznacza³o ogólnie walkê.
Jeszcze pod koniec XIX wieku Antoni Durski pisze o szermierce na piê¶ci i stopy, wymieniaj±c jednym ci±giem inne rodzaje szermierki z pomoc± broni.
http://arma.lh.pl/zrodla/traktaty/pdf/szko...durski_1879.pdf
Polecam wstêp £ukasza Derewieckiego który znalaz³ ten tekst.

Piêknie Szermierstwo opisuje Micha³ Starzewski: Przytoczê w ca³o¶ci bo ten jêzyk jest piêkny!

SZERMIERSTWO CZEM JEST:

Szermierstwo jest nauk±, za pomoc± której nabywamy zrêczno¶ci za¿ycia orê¿a tak ku obronie w³asnej, jakote¿ i rozbrojenia przeciwnika swojego; a jako takie ju¿ samo z siebie stosownych cia³a wymaga æwiczeñ, to jest owej zwinno¶ci, gibko¶ci, podajno¶ci, a razem i osadno¶ci dora¼nej, ajaka w odporze, lub godzeniu na przeciwnika, nieod³±cznie rozmaitym orê¿a razom towarzyszyæ powinna. Ztad te¿ i ca³a szermierska sztuka na takich¿e cia³a naszego zrêcznych, zwinnych polega poruszeniach.
Poruszenia te, aby nam stanowcze zapewnia³y zwyciêstwo, ujêto pod pewne rozumowañ prawid³a, te za¶ ucz± nas, jak nam ku wrogowi zaczepnie lub odpornie mieæ siê nale¿y, aby za tych¿e pomoc± zawsze najkrótsz± i najpewniejsz± drog± zapewniæ sobie zwyciêstwo. Ca³a waga zale¿y tu na oszczêdzaniu si³ w³asnych do tyla, aby¶my niewczesnem u¿yciem tych¿e wrogowi nie podali zrêczno¶ci mienia nad nami przewagi, a tak sami nad nim owe odnosili korzy¶ci, jakie siê s³usznie mêztwu, odwadze i zrêczno¶ci nale¿±.
Z takiego wiêc o szermierstwie pojêcia widzimy ¿e ono jedynie na rozwiniêciu wszystkich si³ cia³a naszego polega, to wiêc za jedyn± jego bior±c zasadê uwa¿aæ powinni¶my naprzód: na postawê cia³a - powtóre: na rodzaj rozstrzygaj±cego spotkanie siê z wrogiem orê¿a. ¯e za¶ pod postawê samego¿ uwa¿amy szermierza, godzenie, odpór, lub starcie siê z wrogiem najtre¶ciwszymi tego¿ s± poruszeniami, a wiêc w obydwuch (oryginalna pisownia;) tych tak ¶cisle od siebie zawis³ych przedmiotach - w po³±czeniu, osobno mówiæ tu bêdziemy, sk³ad za¶ orê¿a, jako przedmiot krótszego opisu wymagaj±cy, niech przedewszystkim wyprzedzi g³ówniejsze szko³y tej lackiej prawdziwe zarysy.

http://www.arma.lh.pl/zrodla/traktaty/pdf/starzewski.pdf

Aion, fantastyczny tekst. Dziêki za umilenie poranka. :-)

mblade - masz ca³kowit± racjê, nie chodzi nam przecie¿ o to, ¿eby trwale uszkodziæ przeciwnika. Jak napisa³a¶ dalej - my¶limy. I walczymy w pewnej konwencji, której staramy siê trzymaæ. Ja jak walczê nawet na lekkie w sumie szpady i mam przed sob± przeciwnika w krótkich spodenkach, to staram siê nie atakowaæ go pchniêciem na nogi.

Sam te¿ bym chêtnie pos³ucha³/przeczyta³ ten wyk³ad. Bo mam wra¿enie, ¿e nie zrozumia³em do koñca o co Panu Doktorowi chodzi.

Obawiam siê ¿e za jedyny skrypt pos³u¿y³ zestaw slajdów (zapewne prezentacja Powerpointa), bo wyk³adowca zagl±da³ czêsto nie w papiery a przez ramiê na ekran ¶cienny. Zreszt± niewiele móg³ rozwin±æ o swoim hobby czyli szermierce wspó³czesnej, bo tematem "zamówionym" by³a historia i ewolucja szermierki i broni fechtunkowej, g³. miecza i pochodnych, przy czym najwyra¼niej daleka historia to nie by³ "konik" pana doktora, bo nie powiedzia³ o niej niemal nic wiêcej ni¿ mia³ napisane na ekranie, a w podpisach niektóre dane i datowania by³y pomylone (literówki) a on je tak przeczyta³ bez prostowania.

Dok³adnie w programie brzmia³o to tak: "dr Wojciech Nowakowski, Katedra Zoologii w Instytucie Biologii na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Przyrodniczo Humanistycznego w Siedlcach: Zimna, ostra stal - walka europejsk± broni± bia³± dawniej i dzi¶. Wyk³ad z pokazem broni æwiczebnej i strojów u¿ywanych w czasie sparingu".

W sumie zreszt± to by³ 45-minutowy wyk³ad przewidziany dla laików, wiêc nie ma chyba potrzeby tak siê tym entuzjazmowaæ. Mo¿e niepotrzebnie wsadzi³em kij w mrowisko w ogóle o tym pisz±c, ale spodoba³o mi siê okre¶lenie "antyszermierka" i podane argumenty, zw³aszcza ¿e zestawi³ je ze wspó³czesnymi zdjêciami i informacjami o pojedynkach w USA i Niemczech, w których jak najbardziej chodzi o uszkodzenie przeciwnika (zw³aszcza drastyczny niemiecki Mensurfecht - pokazywa³ zdjêcia tego, co pozosta³o z twarzy przeciwnika po zakoñczonym takim pojedynku), i które wydawa³ siê uwa¿aæ za najbardziej >prawid³owe< zastosowanie dla wyuczonych umiejêtno¶ci szermierczych (w sensie najwiêkszej zgodno¶ci z historycznym "wojennym" podej¶ciem: biæ tak, aby zabiæ - aczkolwiek, jak wiemy, a¿ tak drastyczne podej¶cie - >nie bierzemy jeñców< - by³o naprawdê historyczne tylko niekiedy - podczas wojen ideologicznych: powstañ ch³opskich, krucjat przeciw husytom, katarom, itd., czystek etnicznych, wojen domowych).

Rapiery Hanwei s± ¶wietne ale te 36 s± zdecydowanie za krótkie- rapier ustawiony na ziemi powinien siêgaæ g³owic± pod pachê u¿ytkownika, no i nazwanie ich kolno-siecznymi przy ich giêtkich g³owniach to jednak drobne nadu¿ycie- jedyne ciêcie które w nich ma sens to stramazzone. Wszystko to ma potem prze³o¿enie na technikê- ostrzem tak krótkim jak to pokazane mo¿na z powodzeniem wykonywaæ akcje w duo tempo a to z kolei sprawia ¿e wiêkszo¶æ zabiegów szko³y w³oskiej staje siê niezasadna- podobnie jest w przypadku u¿ycia kling floretowych w rapierowej oprawie, co nagminnie robi± Amerykanie.

Wraca znowu kwestia dostosowania techniki do sprzêtu (nawet zaczepnego) i tego jak bardzo mo¿e on determinowaæ sposób zachowania szermierza.

Ja tam nie wiem czy nie potrzebnie wsadzi³e¶ kij w mrowisko. Tutaj inseminator wyg³osi³ autorytatywne zdania wobec laików i oni ta "wiedzê" ponios± dalej".
Ówdzie jaka¶ maksi ¶ciema akademia wydaje "jedyne i w³a¶ciwe" certyfikaty do "nauczania fechtunku, wa¿ne na terenie ca³ej UE".
To s± zabiegi marketingowe stosowane przez bezwzglêdnych drani i debili przy okazji - mi siê tam sam scyzoryk odbezpiecza w kieszeni.

A¿ tak mi siê scyzoryk nie otwiera, ale jak dobrze napisa³ Rafa³, nie jest dobrze, jak kto¶ niesie w ¶wiat i g³osi prawdy o¶wiecone w temacie, na którym najwidoczniej niewiele siê zna. Takie zachowanie nale¿y piêtnowaæ i chyba w³a¶nie to uczynili¶my.

_RK_ - bijemy siê wskazanymi rapierami na treningach i muszê powiedzieæ tak - giêtkie s± jak jasna .... i to znacznie utrudnia prowadzenie broni, choæ wymusza te¿ bardzo oszczêdne ruchy. K³ania siê Fabris. :-) Co nie znaczy, ¿e siê nie da. Nie zgodzê siê z Tob± jednak co do ciêcia t± broni±. Da siê wykonaæ ich wszelkie rodzaje i maj± one sens. Ale fakt jest faktem - giêtko¶æ tych g³owni powoduje du¿e utrudnienie w stosowaniu wszystkich technik sieczno-kolnych. Wiêc w tym sensie masz racjê - nazywanie ich w ten sposób mo¿e byæ nadu¿yciem. :-)

Nooo, Panie i Panowie ! Teraz dopiero G³upi Jestem
Z ca³ym moim wielkim szacunkiem dla Wszystkich Tu Pisz±cych - ka¿de z Was widzi sprawê inaczej (!) . Moje pytanie siê wobec tego modyfikuje : Jak najlepiej pokazaæ walkê, ¿eby by³a jednocze¶nie wierna historii ale i daj±ca siê ogl±daæ. Bo jak pewnie te¿ tak uwa¿acie, Hollywood pokazuje w swoich produkcjach coraz bardziej niemo¿liwe sztuczki, prawie jak kino braci Wong... DLa mnie wyj±tkiem jest fina³owe starcie w "ROB ROYU" - to wygl±da³o dosyæ prawdziwie a by³o krwawe brutalne i bardzo fotogeniczne

Tak z ciekawo¶ci- a czemu (oprócz filmów maj±cych ambicjê bycia dokumentami) mia³oby pokazywaæ wiernie ? Natur± spektaklu i czê¶ci± jego uroku jest to, ¿e nie pokazuje on ¿ycia takim jakim ono jest. Gdyby kino pokazywa³o wiernie mi³o¶æ, wszyscy zdychaliby z nudów. Wiernie pokazane sceny erotyczne ? Statystycznie patrz±c- pora¿ka...

Inna kwestia- sk±d twierdzenie ¿e walki "tradycyjne" by³yby nieatrakcyjne dla widza ? Zapewne by³yby krótsze, z pewno¶ci± bardziej krwawe ale skoro ze sposobami pokazania kilkusekundowych pojedynków rewolwerowców kino poradzi³o sobie bez problemów, to i z kilkunastosekundowym pojedynkiem na broñ bia³± te¿ powinno sobie poradziæ.

Czyli sugerujesz, ¿e pojedynki szermiercze powinny byæ pokazywane w kinie podobnie jak w westernach ;)

Nudne
Pierwszy strza³ pada w 4.51, wiêc resztê mo¿ecie sobie odpu¶ciæ.

Sugerujê ledwie ¿e znalezienie formu³y ich pokazywania w formie mniej "choreograficznej" niekoniecznie musi byæ niemo¿liwe. We¼ choæby stare filmy (przepraszam, to nie próba zaczêcia kolejnego flame'a) japoñskie jako przyk³ad, te w których jeszcze obecna by³a normalna szermierka a nie cuda w rodzaju ciêcie kamieni. Da³o siê ? Da³o, na dobitkê tak skutecznie ¿e zapocz±tkowa³o to legendê. Jasne, wymy¶lenie takiej formu³y wymaga od re¿ysera, operatora, speców od FX i scenarzystów niema³ego wysi³ku ale trudno oczekiwaæ ¿eby jakikolwiek prze³om móg³ siê dokonaæ bez niego. Wina le¿y nie po stronie tego jak wygl±da³a szermierka europejska a tego, jak ludzie z bran¿y rozrywkowej do niej podchodz± i jak chc± j± pokazywaæ.

Mo¿e i nudne ale ma w sobie t± nutkê realizmu - jak móg³ wygl±daæ pojedynek dwóch go¶ci, bardziej mi siê widzi takie przedstawienie gdzie przeciwnicy stoj± na przeciwko siebie, zwlekaj± i mierz± siê wzrokiem, zjadaj± ich nerwy. Wyci±gaj± broñ, 2-3 b³yskawiczne zwarcia 10 sekund i jeden pada wybebeszony. Ni¿ 5 minut niemo¿liwych akcji, okraszonym jeszcze g³upawymi dialogami.

Ja bym raczej upatrywa³ siê winy po stronie widzów. Do niedawna wiêkszo¶æ wola³a ogl±daæ Matrix'y. Nast±pi³ pewien przesyt i w kinie widaæ coraz wiêcej brutalnego realizmu. Chocia¿ nadal z szermierk± jak± my znamy ma to niewiele wspólnego, to chyba idzie w tym kierunku.

No i tu chyba _RK_ dobrze podpowiadasz Folderonowi gdzie szukaæ inspiracji. Dobrze jest te¿ mieæ na planie dobrego konsultanta/instruktora/szermierza i siê go s³uchaæ.

Pojedynki we Lwowie na zaostrzone klingi szablowe, mieli takie w klubie szermierki sportowej i u¿yczali (o ile pamiêtam lata 20/30 XXw.), wg wspominków (kiedy¶ na freha podawa³am ¿ród³ó): "niektore pojedynki trwa³y ponad 2 godziny". Widz by umar³ z nudów .

A pojedynki rewolwerowców na Dzikim Zachodzie to wyobra¼nia fimowców. Colt nie by³ zbyt celn± bronia, podchodzi³o siê do delikwenta na kilka kroków (max kilkana¶cie) i strzela³o, czêsto w plecy.

To jest chyba clue. Film, jako swego rodzaju spektakl, rz±dzi siê swoimi prawami. A realne ¿ycie (i realna szermierka) swoimi. Jak ogl±dam pojedynki na treningach czy turniejach, to dla mnie, znaj±cego siê trochê na rzeczy, wiêksza czê¶æ z nich jest nudna. Ciekawe jest mo¿e 3-4 z³o¿enia na ca³y 2h trening. A dla laika? Jeszcze mniej (co mo¿na ³atwo udowodniæ pytaj±c widzów na turniejach :-) ).

Filmowcy sami sobie zapracowali na znudzenie widzów. Zamiast pokazywaæ sceny walk realistycznie, zaczêli napakowywaæ filmy absurdami albo efektami specjalnymi.

S±dzê ¿e widzowie ze stanowczo wiêkszym zainteresowaniem ogl±dali np. Siedmiu samurajów pomimo tego ¿e tam ruch broni bywa³ tak szybki ¿e w ogóle jej kamera nie zd±¿a³a zarejestrowaæ (pojedynek zaczepionego mistrza miecza z natrêtem blisko pocz±tku filmu) ni¿ sekwencje typu matrixowa stopklatka w chwili trafienia, z objechaniem kamery dooko³a, zanim czas znów ruszy i trafiony zwali siê na ziemiê.

Podobnie zniechêcaj± te wszystkie beznadziejne sceny typu Wallace'a vel Braveheart rzucaj±cego mieczem z 10 m w nadbiegaj±cego rycerza tak, ¿e ten przebi³ go na wylot, albo Gladiatora odwracaj±cego siê szybko przez ramiê i ¶cinaj±cego b³yskawicznym ciêciem g³owê ostatniej z amazonek w chwili gdy ich rydwany mijaj± siê w pe³nym pêdzie, do czego musia³by uzyskaæ co najmniej prêdko¶æ d¼wiêku ¿eby zd±¿yæ taki ruch wykonaæ. Jak siê co¶ takiego obejrzy, to siê po prostu przestaje chcieæ ogl±daæ dalej.

Coraz czê¶ciej filmy s± nie tylko wype³nione bezsensami szermierczymi ale w ogóle totalnym pogwa³ceniem praw fizyki - typu facet wisz±cy na linie, której trzyma siê jedn± wyprostowan± w bok rêk± ( gdzie jest jego ¶rodek ciê¿ko¶ci? ) tym niemniej lina wisi dok³adnie pionowo "bo on jest taki silny", albo inny osi³ek grzmoci plecami w beton robi±c w nim dziurê po czym wstaje i biegnie dalej - rzygaæ siê chce normalnie. Dynamika ruchu samochodów i pojazdów lataj±cych te¿ nie maj± nic wspólnego z aerodynamik± i bezw³adno¶ci± - wygl±da na to ¿e spece od FX z najwy¿szej pó³ki s± debilami na bakier z fizyk± na poziomie podstawówki i elementarnymi zasadami Newtona. Og³upianie widzów i tyle.

Ju¿ lepiej je¶li scena walki jest nawet nudna czy za krótka, ale przynajmniej aktorzy nie wykonuja ruchów anatomicznie niemo¿liwych, broñ zachowuje siê jak metal a kolczuga jak elastyczny pancerz a przedmioty nie doznaj± jakich¶ nag³ych przyspieszeñ i nie emituj± przy zderzeniu energii niewspó³miernej do iloczynu ich masy i szybko¶ci ruchu - to ju¿ bêdzie o niebo lepiej.

Wszystko prawda, gdyby ka¿dy widz by³ zorientowany w temacie i chcia³ dokumentu; wiêkszosæ widzów nie ma pojêcia o szermierce i prawach fizyki a w kinie/telewizorze chce zobaczyæ BAJKÊ!
O dzielnym Wallace, o 300 bohaterskich Spartanach czy inne "zabili go i uciek³"! Nie wa¿ne realia i fakty historyczne, nie wazne prawa fizyki, to s± sceny "umowne", wiadomo, ¿e to fikcja, to taki rodzaj kostiumu i maski opisuj±cej postaæ. Bohater musi byæ niezwyk³y, mieæ nadludzkie umiejêtno¶ci! Tak by³o od zawsze, w ba¶niach i legendach jeden Bohater sam pokonuje stu wrogów, dzielna ksie¿niczka ucieka z wie¿y na w³asnym warkoczu itp. A westerny? to samo! To tylko technika idzie na przód i potrafi pokazaæ fikcjê niemo¿liw± do pokazania jeszcze 10 lat temu!
Fakt, ¿e film jest "historyczny" a nie "fantazy" wcale nie powoduje, ¿e widz chce dokumentu. Widz chce emocji i widowiska, zwyciêstwa dobra nad z³em, jak w bajce - bo ten triumf dobra to te¿ zazwyczaj bujda, ale w kinie ma byæ "jak w kinie"!

Bardzo s³usznie i dlatego æwiczymy tymi 43 calowymi. Co do d³ugo¶ci rapiera traktaty szko³y w³oskiej wcale nie s± znowu takie zgodne - wiêc stwierdzenie "g³owica pod pachê" to mocne uproszczenie delikatnie mówi±c. Poz tym istniej± te¿ inne szko³y rapierowe poza w³osk±.
Co do skuteczno¶ci ciêæ rapierami Hanweia - no popatrz, a mi wychodzi nie tylko stramazzone, mimo giêtkej g³owni.

Zreszt± to nie dyskusja o rapierach, niech raczej koledzy z bran¿y rycerskiej siê wypowiadaj±, czy walcz± jak 500 lat temu.
Dodam tylko, ¿e co do szermierki filmowej zgadzam siê z przedmówczyni± - film to dzie³o sztuki, a nie podrêcznik szermierki. Sceny walki w filmie maj± byæ podporz±dkowane wymogom fabu³y, jak kto¶ chce analizowaæ dzia³ania szermiercze niech idzie na zawody, a nie do kina czy teatru.

Dlatego w³a¶nie nie mam telewizora i nie zamierzam mieæ, a sobie i dzieciom dajê do ogl±dania g³ównie filmy krêcone przed epok± komputerowej animacji i gry z normaln± grafik±. Wolê ¿eby mia³y trochê mniej rozrywki a za to wiêksze pojêcie o realnym ¶wiecie. Zg³upieæ zawsze jeszcze zd±¿± jak bêdzie trzeba.

Dobrze, w krymina³kach typu zabili go i uciek³ nikt nie szuka realistycznych scen, ale i tu przesada jest grzechem - skoro bohater potrafi wyskoczyæ ze spadaj±cego samolotu i wyl±dowaæ na ziemi na równych nogach, to równie dobrze mo¿e i sam lataæ, i teleportowaæ siê, i przenosiæ w czasie, no bo czemu by nie - wiêc w³a¶ciwie dlaczego tego nie robi ? - taki film zaczyna nudziæ. Takie filmy powinny mieæ wyra¼nie napisane: dla widzów DO lat 7. To nie jest wcale przyjemna bajka, je¿eli widz zaczyna widzieæ ¿e jest robiony w durnia.

Ale ju¿ je¶li mówimy o filmach pretenduj±cych do miana historycznych, ba! w których zatrudnia siê historyków architektury, stroju i uzbrojenia ¿eby uzyskaæ mo¿liwie wysok± wierno¶æ historyczn± "t³a", to tym bardziej powinno siê zadbaæ o to ¿eby koñ porusza³ siê jak koñ, ogieñ zachowywa³ siê jak ogieñ, a miecz - jak miecz. Inaczej wetkniêty miêdzy wierszami idiotyzm to ju¿ nawet nie jest filmowa przesada tylko zwyk³e k³amstwo.

Czyli "Przyczajony tygrys..." nie daje rady?

Czy napawa Ciê tak¿e obrzydzeniem scenia w "Mieszczaninie szlachcicem" kiedy S³u¿±cy gania z miot³± uzbrojonego w szpadê Nauczyciela Szermierki? Bo Twoim zdaniem na potrzeby realizmu ten powinien go zak³uæ na miejscu?

Ludzie od zawsze kochaj± ba¶nie i fantastykê. Najstarsze zachowane ksi±¿ki oscyluj± wokó³ gatunku nazywanego dzi¶ "heroic fantasy" i nie s±dzê, ¿eby ich autorzy, jak to uczy siê w szkole, ¶wiêcie wierzyli swojego czasu w realizm tego, co ubieraj± w s³owa, i twierdzili, ¿e przedstawili historyczne wydarzenia tak, jak mia³y miejsce. Nauki ¶cis³e sta³y kiedy¶ na ni¿szym poziomie; wiele zrozumia³ych dla nas zjawisk przypisywano nadnaturalnym mocom, wielu praw fizyki nie znano i nie mo¿na by³o oprzeæ o ich zasady w³asnej fikcyjnej twórczo¶ci. Do dzi¶ nie zjedli¶my wszystkich rozumów i czê¶æ filmowych g³upotek mozna przypisaæ niewiedzy twórców. Czym innym jest jednak odwo³ywanie siê od zarania dziejów do wyobra¼ni odbiorcy i celowe odej¶cie od konkretnych zasad realizmu, albo wprowadzenie innego porz±dku. St±d zawsze mieli¶my syreny, skrzydlate konie, zbójców pokonuj±cych przeciwników gwizdniêciem i królewiczów zaklêtych w k³ody drewna. W ba¶niach i legendach mamy do czynienia z magi± i istotami z innego wymiaru, bohaterowie ciesz± siê protekcj± bogów i czarodziejów. Elementy fantastyczne nie s± irracjonalne, tylko surrealistyczne (bodaj¿e Le Guin o tym szerzej pisa³a). Prawa fizyki zmieniaj± siê, poniewa¿ odbiorca, jak to okre¶li³ Tolkien "zawiesi³ niewiarê", a nie dlatego, ¿e jest ¶wirniêty i wierzy w smoki (mo¿e nie zawsze, ale czê¶ciej pojmowane symbolicznie). Zreszt± nawet w ba¶niach nie wszystko jest mo¿liwe, nie ka¿dy potrafi wej¶æ na szklan± górê, a co lepsi wspó³cze¶ni autorzy fantasy odwo³uj± siê w swej twórczo¶ci do osi±gniêæ nauki, by oprzeæ swoj± magiê i dziwaczne stwory na logicznych i sensownych fundamentach. Nie bêdê tego rozwijaæ, bo nie to miejsce, nie ten czas.
Osobi¶cie uwielbiam ba¶nie i nie mam absolutnie nic przeciwko, ¿eby ksi±¿kowy/filmowy twórca puszcza³ do mnie oko i namawia³ do zawieszenia niewiary (jak w "Przyczajonym tygrysie..."). Nie znoszê natomiast, kiedy kto¶ próbuje robiæ ze mnie idiotkê i wmawiaæ, ¿e jego autorskie odrealnione patenty to solidna fizyka, lub realia historyczne. A niestety zdarzaj± siê tacy. ¯e wspomnê chocia¿by "ultra"rycerza króla Artura lataj±cego z katanami na plecach, czy ksiê¿niczkê, która po paru latach spêdzonych w kamienio³omie rozwala³a g³azy go³± rêk± i podci±ga³a siê na ga³êzi trzymaj±c os³a miêdzy nogami (a wystarczy³oby autorowi zwaliæ sprawê na jaki¶ magiczny eliksir... ale nie, bo musi byæ tru). Uwa¿am, ¿e rzecz le¿y nie tyle w tym, ¿e wspó³czesna sztuka próbuje lepiej lub gorzej ³±czyæ zasady ba¶niowo¶ci z realizmem - bo to trudne lecz mo¿liwe zadanie przedstawiæ sugestywnie i z ¿y³ami na czole babkê zwiewaj±c± z wie¿y po warkoczu - ale w jakim¶ jednak odnotowywalnym dla widza podziale na elementy "prawdziwe" i "nieprawdziwe". To zadanie delikatnie mówi±c jeszcze trudniejsze i w jego realizacji ¿yczê powodzenia. Widz musi jednak wiedzieæ, ¿e facet wybijaj±cy plecami dziurê w betonie (swoj± drog±, Viatorze, có¿ to za dzie³o?) to ta czê¶æ surrealistyczna (albo humorystyczna, kiedy mamy do czynienia z "Mieszczaninem...", lub inn± komedi±;)), choæby ca³± resztê filmu cechowa³a sugestywno¶æ godna dokumentu. W dzie³ach aspiruj±cych do roli "historycznych", czy tam innych pseudonaukowych, takie elementy niestety nie powinny mieæ miejsca.


A co do meritum, czyli machania ¿elazem. Jak w naszym ¶wiatku wiadomo i przypomniano w tym temacie - typowy pojedynek na dowoln± broñ jest ma³o czytelny, ciosy szybkie i oszczêdne, pozbawione spektakularno¶ci. Nawet nie chodzi o to, ¿e widz nie zd±¿y siê po³apaæ; on tego w ogóle nie zrozumie, dopóki po minucie nie zobaczy jednego z go¶ci z rozwalon± g³ow±. Niestety s±dzê, ¿e dla dobra zasad estetyki, o które opiera siê film, trzeba znale¼æ jaki¶ konsensus pomiêdzy realizmem walki a czytelno¶ci±, czyli zwolnieniem ciosów, jakim¶ wyeksponowaniem zamachów, cofniêæ, poszczególnych posuniêæ walcz±cych. Napisanie tego samego, tylko du¿ymi drukowanymi literami. ¯adnych, o ile nie jest to fantastyczne uniwersum i inne systemy walki, Zawiszów Czarnych skacz±cych nad mieczami, ani Pi³sudskich ze ¶wietln± szabl±, na Kasztance ze skrzyd³ami i rogiem po¶rodku czo³a.
Tudzie¿, jak napisa³ Mathaus, przeniesienie punktu ciê¿ko¶ci z samej walki na emocje, ukazanie twarzy przeciwników, nóg szukaj±cych podparcia, kr±¿enia wokó³ siebie (niestety nie ogl±da³am filmów Kurosawy, ale podobno co¶ takiego tam jest).
A co do turniejów, pokazów "walk rycerskich" i ich warstwy edukacyjnej. Po prostu mówiæ jak jest, czy to chodzi o pojedynek z punktowanymi ciosami, czy ustawion± walkê pod publiczkê. Kwestia zwyk³ej ludzkiej uczciwo¶ci.

No i w³a¶nie.

Tylko o tê uczciwo¶æ mi chodzi.

Pozdrawiam i na razie,

A./V.

Tak siê odniosê do tej dyskusji odno¶nie filmu i realizmowi walki w nim. Jako¶ uda³o siê zrobiæ quasi realne mordobicie/akcjê - tutaj choæby najnowszy Rambo czy Expendables (bo jako¶ polski tytu³ Niezniszczalni do mnie nie przemawia). Tam mamy fajne, efektowne, do¶æ d³ugie i co najwa¿niejsze próbuj±ce choæ nawi±zaæ do realnego mordobicia np. scena walki Randyego Coutura ze Sevem Austinem. Je¶li chodzi o walkê broni± bia³± - dowoln± to chyba re¿yser wraz z choreografem nawet siê nie staraj±, a skoro mo¿na by³o jako¶ urealniæ mordobicie to czemu nie sceny szermiercze?

I jeszcze krótko odno¶nie g³ównego w±tku - chyba dopóki nikt nie zacznie walczyæ na ostre i w dodatku o ¿ycie to ciê¿ko powiedzieæ na ile to co robimy, nawet z najpe³niejszym wachlarzem technik dozwolonych. Ja tam nie chce zrobiæ krzywdy mojemu koledze jak walczê.

Jak dla mnie expandables to typowy matrix, a tytu³ polski dobrze oddaje nie ³amliwe szczêki i krêgos³upy g³ównych bohaterów i level bossów z którymi walcz±. Fakt, ¿e ogl±da siê dobrze, ale realizmu tam ma³o, mimo, ¿e wizualizacja brutalno¶ci jest ala realistyczna, to sama choreografia walk wydaje siê byæ przegiêta. Zreszt± ca³y film ma dosyæ komiksow± i umown± konwencjê.