Jestem pocz±tkuj±cym kucharzem wikiñskim ale nie mam przepisów . By³bym wdziêczny gdyby¶cie powrzucali tu kilka przepisów lub linków z przepisami.

Jedna z ciekawszych potraw z epoki i z tamtego rejonu sa kiszone sledzie ,nie chce sie opisywac na ten temat ,google wszystko znajdzie .Ale pomimo wstretnego zapachu, POLECAM, sa doskonale
juras

Poznañscy zielarze w ten sposób charakteryzuj± kuchniê wikingów:

"Ch³odny klimat i nie sprzyjaj±ce rolnictwu tereny Skandynawii wed³ug niektórych mog³y byæ podstaw± ³upie¿czych wypadów wikiñskich. Jednak g³odni wikingowie jako ³upy przywozili do domów raczej rzeczy niejadalne, takie jak srebro i z³oto. Ich handlowe podej¶cie doceniali arabscy kupcy, których szlaki krzy¿owa³y siê niejednokrotnie ze szlakami kupców wikiñskich. W ten sposób Skandynawia pozna³a smak egzotycznych przypraw, takich jak kardamon, kumin, pieprz, szafran, imbir, go¼dziki, ga³ka muszkato³owa, cynamon, any¿ i li¶cie laurowe.

Swobodny dostêp do morza gwarantowa³ wikingom ryby (takie jak dorsz, ¶led¼, ³upacz), które suszono na powietrzu, wêdzono lub marynowano w solonej wodzie (zdarza³o siê to rzadko, bo sól by³a droga). Prócz ryb jadano tak¿e wodorosty, ma³¿e, foki i wieloryby. ¯mudnym procesem przygotowania ryb i miêsa na zimê zajmowali siê g³ównie niewolnicy. Hodowla zwierz±t pozwala³a na wzbogacenie jad³ospisu o wo³owinê, wieprzowinê, jagniêcinê, koniniê oraz drób. Wikingowie polowali tak¿e na dziki, jelenie i nied¼wiedzie.

Mimo problemów z upraw± roli, na pó³nocy Skandynawii siano jêczmieñ, owies i ¿yto, a na po³udniu, gdzie by³o nieco cieplej, tak¿e pszenicê. Ziarno s³u¿y³o do wyrobu chleba i zup. Z chmielu warzono piwo. Hodowano owoce: jab³ka, ¶liwki, truskawki, maliny i warzywa: cebulê, por, fasolê, groch, marchew, kapustê, czosnek. Zbierano grzyby i owoce le¶ne, w tym dzik± ró¿ê. Wikingowie u¿ywali tak¿e wielu zió³ (z których niektóre sadzili w przydomowych ogródkach), takich jak: koperek, kolendra, mak, koper w³oski, lubczyk, miêta, ja³owiec, tymianek, majeranek i pietruszka. Odkrycie pochówku ³odziowego w Osebergu dostarczy³o te¿ informacji o stosowaniu rukwi (rze¿ucha wodna), kminku, gorczycy i chrzanu. Z truj±cych ro¶lin, prócz ulubionych przez bereserkerów muchomorów, znany by³ szalej, po¶wiêcony Odynowi, a tak¿e belladonna i lulek czarny.

Dziêki obecno¶ci krów i koni mieli mleko, mas³o, sery, ¶mietanê i serwatkê. Kury dostarcza³y jajek. Do s³odzenia u¿ywali miodu, który by³ po¿±danym dodatkiem do wielu smako³yków (takich jak orzechy w³oskie). Z napojów procentowych wikingowie dysponowali piwem i miodem w³asnej produkcji oraz - co bogatsi - importowanym winem. " http://www.zielarze.pl/wikingowie_codzienne.htm

My¶lê, ¿e to mo¿e byæ podstaw± do dalszych poszukiwañ. W koñcu sk³adniki to ju¿ po³owa sukcesu.

Ten cytowany kawa³ek zawiera bzdury, ¿e a¿ g³owa boli!! Sk±d oni to wytrzasnêli??

Truskawki, fasola?? Piwo z chmielu??

Inne stwierdzenia tez bywaj± dyskusyjne: konie na mleko? A co z owcami i kozami? Tych nie dojono?

do niedawna by³a to podstawowa forma konserwacji ¶ledzi tak¿e w Polsce, jeszcze kilka lat temu, nazywa³o siê to ¶ledziem solonym, albo ¶ledziem z beczki, nie spotka³em siê z nazw± ¶led¼ kiszony.
Ponadto by³bym ostro¿niejszy z tym mro¿nym klimatem- Dania czy po³udniowe czê¶ci Szwecji i Norwegii nie s± skalistym l±dolodem zw³aszcza w czasie optimum klimatycznego jakie panowa³o we wczesnym ¶redniowieczu, tylko krainami u¿ytkowanymi rolniczo.
Fasola i truskawki- oczywi¶cie wszak to w³a¶nie po nie pop³yneli do Ameryki Domy¶lam siê ¿e to jaka¶ pomy³ka i chodzi³o o bób i poziomki

Sledz solony jest "na sucho" bardziej, te sledzie kiszone to swiateczna, narodowa potrawa szwedzka do dzis, nazywa sie dokladnie sledz kiszony (surströmming w orginale?). Warto zapytac Szweda jakiegos jak to sie dokladnie robi, tzn. czy jest to zalewane solanka czy tylko przesypywane sola:)
http://www.sr.se/cgi-bin/International/nyh...&Artikel=675569
"Surströmmingspremiär
Pycha - twierdz± jedni, okropno¶æ - powiadaj± inni. W Szwecji dzi¶ pocz±tek sezonu kiszonych ¶ledzi - surströmmingspremiär.
Specjalnie konserwowane ( kiszone) ¶ledzie charakteryzuje intensywny zapach siarkowodoru i smak zbli¿ony do koreczków anschois. Zwyczaj jedzenia kiszonych sledzi przywedrowal z pó³nocy Szwecji - w³a¶nie tam stanowi³y one podstawê po¿ywienia biedoty, potem by³o to g³owne danie serwowane ¿o³nierzom piechoty. "
http://www.caterweb.pl/e4/app/template/cat...3.vm/itemid/783

Mo¿e bób, a mo¿e wyka - te¿ by³a jadana w tym czasie.

A truskawki wyprodukowano w Europie z dwóch amerykañskich poziomek.

Ten artyku³ ogólnie wygl±da, jakby by³ pisany lekko "na kolanie".

http://www.cs.vassar.edu/~capriest/vikfood.html
troche bibliografii, podzial na regiony.
strawberry-nazwa wystepuje zamiennie na poziomke (ta dzika, lesna) i poziomke-truskawke(amerykanska hybryde hodowlana). Stad nieporozumienie.
Jesli chodzi o fava czyli bob to znany byl juz w rzymskiej kuchnii i rozpowszechnil sie jako uprawna roslina. Wydaje mi sie , ze mogla byc rownie popularna jak groch.

dziêki serdeczne za wszystko. zachêcam was do dalszego pisania, gdy¿ muszê du¿o wiedzieæ na temat swojego zawodu inaczej nie przyjm± mnie do dru¿yny

No to we¼my na ten przyk³ad t³ókno miodowe albo olejowe. Co prawda potrawa jest s³owiañska a nie wikiñska, ale wikingowie zapuszczali siê ponoæ a¿ pod Kruszwicê, wiêc mo¿na spróbowaæ. Wystarczy ziarno pszenicy albo owsa ut³uc i zmieszaæ z olejem albo miodem. Dobre jako smarowid³o na chlebek.
Do tego ptaki, ryby i je¿e pieczone w glinie. Po upieczeniu razem z glin± od³azi³y wszystkie pióra, ³uski, kolce i inne niejadalne rzeczy

T³ukno znane jest tez Ba³tom, tyle, ze po ichnia w³asn± nazw±. A zatem mog³o dotrzeæ do wikingów bez problemu.