Witam
Znalaz³em informacje, ¿e okowita to dawna nazwa surowego, nie rektyfikowanego spirytusu etylowego, natomiast w encyklopedii Gutenberga napisane jest, ¿e to produkt kilkukrotnej destylacji o stê¿eniu 80%. Jak to by³o z okowit± w ¶redniowieczu?

tzn. pytasz czy by³a, czy czym by³a???? Spirytus jako taki - podobno - wydestylowali popi gdzie¶lik ko³o Moskwo w okolicach 1470 - 90 roku - (do czyszczenia narzêdzi chirurgicznych) dok³adna data nie jest znana, natomiast mog³o to mieæ trochê "woltów" (ale nie wiem, czy 80)... Natomiast szczerze w±tpiê, coby nasi dziadowie, praszczurowie etc "³oili" 80% alkohol... to takie moje lu¼ne i niezobowi±zuj±ce przemy¶lenia w temacie...
papa

czyli ukrainski spirytus jest calkiem historyczny??
pozdrawiam
pocisk

Spirytus jako taki - podobno - wydestylowali popi gdzie¶lik ko³o Moskwo w okolicach 1470 - 90 roku - (do czyszczenia narzêdzi chirurgicznych)
--------------------------------------
Spirytus wydestylowali Arabowie gdzies w okolicach X wieku. Po za tym narzedzi chirurgicznych nie czyszczono az do II po³. XIX wieku, np. po³owa wszystkich zo³nierzy - ofiar Wojny Secesyjnej umar³a nie na polu bitwy lecz w wyniku zaka¿en pooperacyjnych.
Pozdrawiam
Agata

domyslam siê, i¿ fakt wydestylowania spirytusu przez arabów w X wieku jednoznacznie wyklucza mo¿liwo¶æ wydestylowania tego¿ w wieku XV ...

Co do dezynfekowania, to zjawisko to, aczkolwiek znane wcze¶niej - by³o przez d³ugi czas zapomniane (podobnie jak choæby rzymski cement/beton - (fachowcy niech wybacz± kuriozalne zestawienie), etc etc etc)...

papa

Tomeszku, z Twojej wypowiedzi wynika, ze owi ruscy popi zrobili to po raz pierwszy. Tak przynajmniej zrozumia³am.
Pozdrawiam
Agatka

postanowi³em trochê 'pogrzebuliæ' i co¶ tam znalaz³em - ¿yczê mi³ego czytania i "umedievalniania sie"

http://www.republika.pl/rsokol/historia.htm
Wódka zosta³a stworzona mniej wiêcej w XII wieku. Najprawdopodobniej w Rosji , mo¿liwe ¿e w Polsce. Mo¿e nawet w Persji. W okresie najwcze¶niejszym wódka by³a robiona jako surowy napój alkoholowy stworzony na bazie ¿yta u¿ywany dla potrzeb medycznych.W Rosji wódka by³a znana jako " zhizennia voda ". W XVIII wieku wódka destylowana by³a na terenie ca³ego imperium rosyjskiego , ¿ako u¿ywaj±c kukurydzy natomiast bardzo czêsto u¿ywaj±c ziemniaków. Zachód bardzo d³ugo zwleka³ z zaakceptowaniem a przede wszystkim docenieniem wódki. W Stanach Zjednoczonych produkcja wódki rozpoczê³a siê w 1934 pod nadzorem Rosjanów ,którzy nauczyli siê sekretów jej destylowania od rodziny Smirnoff , którzy byli jedynymi dostawcami wódki dla Cara .Mimo to sprzeda¿ tego produktu okaza³a siê bardzo wolna , a¿ do pewnego dnia w lipcu 1946r. pewien barman z Los Angeles postanowi³ pozbyæ siê nadmiaru piwa imbirowego. Próby wymieszania go z whisky i ginem doprowadzi³y barmana do ostatniej próby wymieszania wódki z sokiem z limony. W taki sposób narodzi³ siê ROSYJSKI MU£ wyznaczaj±c nowy rozdzia³ w historii koktajlów i rewolucjonizuj±c spo¿ycie wódki. Wcze¶niej nieznane rosyjskie wódki by³y wtedy po¶piesznie importowane i przyswajane przez fachowców z zapotrzebowaniem na smak czego¶ rzadko spotykanego na rynku co mo¿na by³o wypiæ z lodem. W przeciwieñstwie do importów amerykañska wódka zgodnie z prawem robiona by³a z niedostatkiem wyró¿nienia aromatu ani smaku - w ten sposób stworzono perfekcyjny dodatek do koktajlów. Wódka sta³a siê najbardziej popularnym alkoholem w USA licz±c 20 % konsumpcji ze wszystkich destylowanych napojów alkoholowych. Zosta³a zdefiniowana przez regulacje rz±dowe jako alkohol nie posiadaj±cy ¿adnego wyró¿niaj±cego charakteru , aromatu , smaku czy koloru .

http://www.polishvodkas.com/history-vodka/...s_beginning.htm
The first one to feel the bite of alcohol on his tongue was probably an Arab alchemist of the eighth century, living in the area of present-day Morocco. Vodka appeared in Europe later; it is known that alcohol was made from wine in Italy in the eleventh century.
It was called spiritus vini or "spirit of wine." The thirteenth-century alchemist Arnaud de Villeneuve of Montpelier wrote that it "strengthens the body and lengthens life." Because of this belief in the blessings of alcohol, it was also known as aqua vitae or "water of life."
Deep secrecy surrounded the process of distillation, which required special equipment. The secret was known only to masters of alchemy, who bequeathed their knowledge to their successors, the pharmacists. The famous school of medicine in Salerno used large amounts of this miraculous medication for all kinds of ailments in the twelfth century. The Franciscan philosopher and theologian Raimundus Lullus called it ultima consolatio corporus humani (the greatest comfort for the human body).
Spirits reached Poland from Italy or Germany in the 1620's. From there the route led on to Ruthenia and Bohemia. In Poland, production developed at the end of that century and grew relatively slowly up to the early 1800's, due to the primitive state of the technology and to the specific circumstances of the market for its base ingredients. Increasing consumption of vodka was boosted by the invention of ever-better taste compositions and more varieties of the liquor. Different customs associated with drinking took root.
In the late eighteenth and early nineteenth centuries, the distilling industry appeared alongside home stills and small-scale enterprises. The large distilleries specialised in purifying spirits and producing drinks made according to their own recipes. Some of the distilleries operating in Poland today are the direct heirs to these traditions.

http://www.midwest.pl/news/3kwartal03/?str=7
Historia wódki, nazywanej w Rosji "kochan± wódeczk±", siêga XII wieku. W XIX stuleciu Pierre A. Smirnoff Company sta³a siê czo³owym rosyjskim producentem czystego alkoholu. Sukces firmy przypieczêtowa³ podpisany w 1886 roku kontrakt przyznaj±cy Smirnoffowi wy³±czno¶æ na dostawy dla cara.


http://hyperreal.info/drugs/go.to/art/1571
W Rosji wódka pojawi³a siê dopiero w XIV wieku, znacznie pó¼niej ni¿ w innych krajach, które mroczy³y siê w oparach alkoholu od wieków.

No ile pisz±cych tyle zdañ na ten jak¿e bliski ka¿demu temat Ja te¿ wtr±cê swoj± wersjê.Alkohol wydestylowali Arabowie w IX wieku , ale jak to czêsto z wynalazkami bywa ,wykorzystywali go w celu innym ni¿ ten który mia³ mu pó¼niej zapewnic s³awê .Otó¿ panowie Ci trudnili siê wyrobem wody rózanej i innych perfum na bazie spirytusu. O ile siê nie mylê to zamieszany by³ w to niejaki Awicenna .A co do Europy i odkarzania narzêdzi chirurgicznych to wyczyta³am ,¿e praktyki takie pojawi³y siê w XIII wieku na Sycylii.

Okowita – oba opisy oddaj± w³a¶ciwo¶ci napoju i s± zgodne z prawda. Okowita jest (by³a) spirytusem naturalnym, czyli pêdzonym (palonym) z wina za pomoc± procesu destylacji. Czyli by³o to bimbrownictwo. Wino, zacier, ma moc od 8 do 16% jest to ograniczone odporno¶ci± szczepu dro¿d¿y na alkohol, który dla tych ¿yj±tek jest produktem odpadowym. Poprzez destylacjê otrzymuje siê spirytus surowy (gorzelniany) o mocy od ok. 60% do 85%, czyli nasz± okowitê. By³a ona kilkukrotnie „palona”, aby nadaæ jej lepszy smak lub wy¿sz± moc, zawieraj±c± siê jednak w okolicy 80%. Dopiero w XIX w powsta³y maszyny tzw. kolumny rektyfikacyjne pozwalaj±ce na uzyskanie czysto¶ci spirytusu pow. 95%, wtedy produkt gotowy „okowita” sta³a siê surowcem do produkcji rektyfikatu. Dla porz±dku: do dzi¶ produkowane s± wódki(?) naturalne na bazie okowity. Owocowe: ¶liwowica (ze spirytusu ¶liwkowego), winiak jab³kowy (ze spirytusu jab³kowego), kirsz (ze spirytusu wi¶niowego) starka (ze spirytusu zbo¿owego). itd. itd. wszystkie inne wynalazki w Polsce pogodnie nazywane nalewkami na pluskwach.
Na zdrowie!

Je¶li ju¿ o nazwie mowa to " zhiznienna voda " i nasz "okowita" to pochodne "aqua vitae". Warto wspomnieæ ¿e staropolscy pisarze sarkali na to ¿e we W³oszech sprzedawcy wódki chc±c podkre¶liæ jej moc krzyczeli " aqua vita di polonia". O ile wierzyæ Kuchowiczowi staropolska okowita jako trunek raczej nie przekracza³a 60 % ("Cz³owiek polskiego baroku").

Co ciekawe "gorza³ka" czy "hory³ka" to nie wódka w naszym rozumieniu - "gorza³a woda" to nierozcieñczony produkt destylacji a wiêc w naszym rozumieniu spirytus...

Przepraszam za rzucanie truizmami.

Temat stary ale trochê go odgrzejê. W latach 80-tych para³em siê trochê wyrobem ró¿nych spirytualiów na w³asne potrzeby odci±¿aj±c ludow± ojczyznê od marnowania energii (cieplnej) i zbó¿ z których wszak chleb mo¿na zrobiæ na produkcjê paliwa dla klasy robotniczej. Sprzêt by³ prosty: szybkowar, wê¿ownica z miedzianej rurki wyniesionej podstêpnie ze stoczni, trochê igielitowych wê¿yków(takich jak do paliwa lub kroplówek) do po³±czenia w ca³o¶æ. Z moich obserwacji wynika, ¿e niezale¿nie od mocy wyj¶ciowej zacieru I-szy destylat zawsze mia³ moc ok. 35%, II-gi za¶ (destylat detylatu) ok. 75%. S±dzê ¿e jest zwi±zane z jakimi¶ puktami równowagi pary ( w sensie pary jak w parowozie) alkohol-woda. Tak wiêc dla naszych przodków wytworzenie okowity o tej mocy nie by³o raczej problemem. Co ciekawe próby kolejnych destylacji nie podnosi³y mocy ani nie zmniejsza³y specjalnie charakteryczycznego posmaku. I tu dla ewentualnych na¶ladowców-eksperymentatorów (w koñcu w powodzi rycerzy i dam serca przyda³by siê odtwórca ¶redniowiecznego alchemika) ostrze¿enie. Okowita o mocy ok 70-80% jest napojem zupe³nie "bezodrzutowym". Dopiero fala ciep³a w ¿o³±dku u¶wiadamia co spo¿yli¶my. Dlatego miejmy zawsze ¶wiadomo¶æ, ¿e spo¿ywaj±c tego typu wyroby pijemy na 200%. Utrata ¶wiadomo¶ci bywa szybka a przebudzenie bolesne. Dziwicie siê czemu tak otwarcie opisujê swoje dzia³ania co by nie mówiæ wystêpne. Bo w 1989 by³a amnestia wiêc nie muszê siê obawiaæ reakcji panów w kolorze i nastroju blue.

Dodajmy jeszcze ( moja ulubion±) whisky, a w³a¶ciwie "uisge beatha" - jak j±
zwali Celtowie iroszkoccy. W Irlandii znana przynajmniej od X-XI wieku, w Szkocji
od XII-XIII.Zachowany dokument króla Jakuba IV z drugiej po³owy XV wieku,
zlecaj±cy du¿± produkcjê whisky braciszkowi Corrowi, specjali¶cie .
Wczesna whisky to spirytus ze s³odu jêczmiennego;sama nazwa- "uisge beatha"
znaczy "woda ¿ycia" (tak jak i "aqua vita").
Ulubione lekarstwo szkockiego ¶redniowiecza...

Nawi±zuj±c do wypowiedzi Mecenasa - kolega ze studiów, przy pomocy kolegów fizyków skonstruowa³ szklan± kolumnê rektyfikacyjn±, z której pierwszy rzut mia³ 80 - 85% alkoholu. Drugi mia³ ponad 90%, ale z tym nie warto by³o ju¿ eksperymentowaæ.

Definicja jest prosta - okowita to nieczysczony spirytus z pierwszego przepêdu. O tyle dobry, ¿e drzewiej nie pêdzono z ziemniaków, a ze zbo¿a, g³ównie z pszenicy. Rozpowszechni³ siê ten wynalazek w zasadzie w XVIII w., wcze¶niej jednak rodzime piwo i wêgrzyny by³y w modzie i przewadze.

Na bazie okowity powstawa³a starka - najbardziej charakterystyczny dla sarmatyzmmu trunek. Otó¿ do beczki po wêgrzynie, spo¿ytym na chrzcinach córki, nalewano okowity i zakopywano. Otwierano na ¶lub tej¿e. Drogie whiskacze przy tym - to pierdzenie kozy.