W zesz³ym roku udalo mi siê to dostaæ bez wiekszych k³opotów w firmie zajmuj±cej siê utylizacj± ko¶ci, skor i tzw. odzwierzecych produktów ubocznych etc (robi± np. m±czki kostne), bez szczególnych znajmo¶ci - wyt³umaczy³em co po co i nie bylo k³opotu. St±d my¶la³em, ¿e nie jest to jaki¶ szczególny problem, ale faktcyznie w ten sposób patrzac mo¿e byæ.

Pocieszaj±ce ¿e nie wszystkie ubojnie siê a¿ tak przejmuj±.

Chyba takim kopytem nie da³oby siê czerniæ kolczugi ze wzglêdu na sam± technologiê?

Metoda ca³kowicie niehistoryczna ale niezwykle skuteczna.
1. Wyczyszczone blachy nacieramy WD 40 bardzo obficie, tak aby skapywa³o.
2. Wstawiamy na s³once do odparowania rozpuszczalników.
3. Wycieramy do sucha.
4. Grubo nacieramy woskiem samochodowym.
5. Polerujemy.

Blachy s± suche, nie "olej±" zbytnio, nie straszne im "palcowanie" i deszcz (po przetarciu do sucha rzecz jasna)

Ig³a Ig³a!
Odpowiedz mi proszê, czy jest to tym zwane czernienie stali i czy ta pow³oka jest trwa³a? Jak nietrwa³a, to na ile czasu daje rade? :P czy potrzeba du¿ych ilo¶ci kopyt? Chodzi tu o rozgrzanie metalu czy samego kopyta? Móg³by¶ podzieliæ siê foci± tego napier¶nika, jestem ciekaw jak to wygl±da
Czy my¶licie, ¿e czernienie kolczugi kopytem jest mo¿liwe?
Ja siê osobi¶cie zastanawia³em nad czernieniem stali metodami dzisiejszego przemys³u chemicznego. My¶licie, drodzy forumowicze, ¿e wygl±d tak poczernionej zbroi by³by niehistoryczny?
Czo³em!

Wygl±d to mo¿e by³by i dobry, ale sposób wykonania to ju¿ raczej nie.

Ponawiamy z Towarzyszem pytanie o to, czy czerniono kolczugê kopytem koñskim i czym to ewentualnie zast±piæ.

1. Pow³oka jest trwa³a, przy konserwowaniu jej tzw. olejem jadalnym, do pierwszej rdzy wytrzyma³o 1,5 roku (w znaczeniu sezonu), w tym raz czy dwa z deszczem.
Rysuje siê jednak tak samo jak zwyk³a chemiczna oksyda.

2. Nie mam pewno¶ci absolutnej czy sposób podany przeze mnie jest 100% poprawny. W kazdym razie w ten sposób da siê to zrobiæ i chroni to metal.

3. Rozgrzewa siê matal, kopytem sie trze, nie potrzeba wiele, ja zu¿ylem dwa kopyta na napier¶nik (mozna by³o mniej)

4. Czy kolczuge tak siê da zaczerniæ? Nie wiem, nie wydaje mi siê by mo¿na by³o uzyskaæ równomiern± pow³okê, nie wszêdzie mo¿na dotrzeæ.

No w³a¶nie. Pozostaje chyba tylko pokrycie olejem i wygrzewanie.

Moment, moment. Co ma daæ pokrycie olejem (jakim?) i nastêpne wygrzewanie? ¯e niby to te¿ jest utlenienie stali by utworzyæ trwa³± pow³okê antykorozyjn±?!

Nie wiem jakie sa naukowe podstawy takiego postêpowania, ale po prostu pamiêtam z zajêæ praktyczno-technicznych chyba w VII czy VIII klasie przepis na zrobienie popielniczki. Wycinali¶my kr±¿ki z oko³o milimetrowej blachy, m³otkami uwypuklali toto w miskê z wywiniêtym brzegiem i trzema wg³êbieniami na obrze¿u na papierosy (ha,ha,ha, trzeba by³o du¿o wyobra¼ni ¿eby tego gniota nazwaæ popielniczk±) a potem smarowali olejem spo¿ywczym i wygrzewali w piekarniku lub opalali nad kuchenk±. Po tym koncercie ³omotu i brzêku a potem smrodu i dymu i my, i nasi rodzice i wszyscy s±siedzi z bloku mieli dosyæ Nie wiem, kto to wymy¶li³, ale raczej nie pani od ZPT (nie z jej IQ), a ¿e tak robi³y wszystkie klasy, wiêc jaki¶ taki tradycyjny sposób musia³ byæ w u¿yciu. Czarne siê toto na pewno robi³o (i nie od sadzy, bo kolorek siê nie ¶ciera³), natomiast czy potem by zardzewia³o czy nie tego nie wiemy bo zaraz po wpisaniu do dziennika trójek z minusem za robótkê "popielniczki" wyl±dowa³y w zsypie.

Mogê wypróbowaæ jak to dzia³a - teraz ju¿ mieszkam w domku z ogródkiem i grillem, wiêc jest gdzie eksperymentowaæ

Cze¶æ!
Hehe, ju¿ sobie wyobra¿am Mak³owicza albo Okrasê:
"Potrzebujemy 10 kg plecionki kolczej, 2 litry oleju Kujawski i piekarnik. Marynujemy kolczuge, wstawiamy na noc do gara¿u, rano pakujemy do piekarnika na godzinê w temp. 100 stopni. Bon apetit!"
Mina mamy widz±cej jak szperasz w kuchni - bezcenna!
I pomijaj±c mojego to mo¿esz, drogi u¿ytkowniku Viator, od¶wie¿yæ swoj± wiedzê wyniesion± z techniki i pokusiæ siê na praktykê. Ja niestety tak hardcorowej techniki w podstawówce nie mia³em choæ sam mo¿e zrobiê co¶ z moj± kolczug±, choæ ta jest ju¿ mocno pordzewia³a, wiêc mam wiêcej roboty :P
K³aniam!

OK, mam jedno niepomalowane umbo z lekkim nalotem, spróbujê je wyczy¶ciæ, nat³u¶ciæ olejem lnianym i wypra¿yæ a¿ siê ca³y olej "wydymi" a potem zostawiê to na dworze dla wypróbowania odporno¶ci na deszcz i mg³ê - zobaczymy co z tego wyjdzie.

c.d. (08.11.2010 14:51) :

No wiêc, wyczy¶ci³em umbo z silnego nalotu rdzy do po³ysku szczotk± drucian± i natar³em olejem lnianym, star³em do sucha (i czysta) i na³o¿y³em jeszcze raz olej, ¿eby by³o t³usto. Wy¿arzy³em je w kominku, nie doprowadzaj±c go wprawdzie do ¶wiecenia, tym niemniej ¿eby nie odpu¶ciæ umba za bardzo "na miêkko" wrzuci³em je do wody. Efekt by³ bardzo kiepski, bo w³a¶ciwie wszystko co pozosta³o z oleju zesz³o przy hartowaniu i wycieraniu do sucha a w dodatku w kontakcie z wod± powsta³ znów na powierzchni minimalny nalot z rdzy. Po wytarciu do sucha umbo by³o niewiele ciemniejsze ni¿ przed olejowaniem. Nie têdy droga, znaczy.

Drugie podej¶cie: zaolejowa³em ponownie w ten sam sposób i w³o¿y³em do piekarnika nastawionego na ca 230 stopni (max). Olej wydymi³ siê do¶æ szybko ale potrzyma³em jeszcze pó³ godziny. Po wystygniêciu (tym razem na sucho) umbo jest niew±tpliwie ciemniejsze nie tylko ni¿ polerowane, ale tak¿e ni¿ surowe (tzw. "czarne") ¿elazo, ale z zabarwieniem jakby lekko rdzawym niestety. Ma te¿ wyra¼ny po³ysk, wiêc podejrzewam mocno, ¿e to, co powsta³o, to nie jest ¿adna pow³oka pasywacyjna tylko po prostu b³yszcz±cy lakier olejny. Nie próbowa³em jeszcze ale spróbujê jak± to ma odporno¶æ na uderzanie czy zadrapania no i na wilgotne warunki atmosferyczne. W ka¿dym razie nie przypomina to tamtej "popielniczki", która by³a b. ciemna - matowo czarna. Albo co¶ robiê nie tak, albo olej lniany zachowuje siê zupe³nie inaczej ni¿ rzepakowy...

c.d. (18.11.2010 19:49) :

No to tak: zostawi³em umbo na dworze na 4 dni, z czego przez 2 dni la³o. Lewa, niezabezpieczona i nieczyszczona z ognisk korozji strona pokry³a siê grub± jaskraw± i mocno brudz±c± rdz± niemal na ca³o¶ci. Prawa, zabezpieczona, na pierwszy rzut oka nie (poza miejscami gdzie próbowa³em j± uderzaæ i zadrapaæ), ale po dok³adniejszych oglêdzinach, niestety, widaæ (na razie s³abo zauwa¿alne ale niew±tpliwie obecne) ciemnordzawe punktowe wykwity co 1-2 cm na ca³ej powierzchni "pow³oki", która, jak widaæ, spowolni³a korozjê ale -z praktycznego punktu widzenia- jednak w stopniu niewystarczaj±cym.

Spróbujê mo¿e jeszcze raz wyczy¶ciæ i tym razem zawoskowaæ.

Aha, a tak w ogóle to nie widzê w tym temacie jakich¶ szczególnie zwi±zanych z w±skim datowaniem pytañ ani rad, a ¿e mamy dzia³ porad technicznych w uzbrojeniu ogólnym, dedykowany m.in. ex definitio et descriptio konserwacji uzbrojenia w³a¶nie, przenoszê temat tam¿e i ³±czê ze starszym o rdzy, psia krew.

Pozdrawiam,
Andrzej / Viator

Mam zatem problem - nie ze zdobyciem kopyt (wystarczy pój¶æ do dowolnej stadniny gdy czyszcz± koniom kopyta przed podkuciem i pozbieraæ zestrugane skrawki), lecz z TEMPERATUR¡.
Potrzebujê zabezpieczyæ stalowe ³uczysko, a jego nie wolno bezkarnie nagrzewaæ. Jest hartowane, odpuszczane - wiêc ¿arz±c w ognisku mogê zniszczyæ strukturê sprê¿ystej stali i zamiast kuszy mam wtedy zabawkê-atrapê, albo co jeszcze gorsze - pêknie z si³± 550 funtów w czasie celowania (oczywi¶cie za granic±, bo tu to nielegalne ) pozbawiaj±c ¿ywota lubego lub ostatniego sprawnego oka.
Pomó¿cie Dobrodzieje! W dziale Targowisko kramarz jakowy¶ kuszê zabezpieczan± kopytem przedawaæ ³aknie, lecz od responsu jako to uczyniono - stroni. A mnie i rdza niemi³a, i ¿ycie mi³e.

Hej!

Kilka dni temu odebra³em nitowankê. Jest zabezpieczona przed rdz± jak nale¿y (?), czyli wymem³ana w czym¶ czarnym i oleistym, zapewne w smarze ¯eby kolczuga by³a dobrze dopasowana, wys³a³em rzemie¶lnikowi moj± przeszywkê. Przeszywka ³adna, rêcznie szyta, prawie nowa. No i dramat! Bo teraz jest up.....lona jak stó³ Durczoka! Oczywi¶cie plamy natrê mas³em i wypiorê przeszywkê. No ale kolczugê znów bêdzie trzeba przecie¿ za³o¿yæ. Jak j± zatem zabezpieczyæ tak, ¿eby nie dewastowa³a mi za ka¿dym razem przeszywki?
¯eby nie by³o, nie jestem fetyszyst±-estet±, podniecaj±cym siê nieskazitelenie wychuchanym sprzêtem. Chodzi mi nie o same plamy jako takie; t³uszcz, rdza, ziemia, krew mi nie przeszkadzaj±. Ale smar niszczy moim skromnym zdaniem ca³y efekt historyczno¶ci ubioru bojowego. Nie ma sensu bawiæ siê w rêczne szwy, runo i tym podobne pierdo³y, jak potem i tak koñcowy efekt popsuje wspó³czesny ¶rodek konserwuj±cy.

No wiêc co proponujecie? Olej ro¶linny, t³uszcz zwierzêcy? Mo¿e byæ t³usto, byleby nie czarno

Pozdrawiam
Le¶ny

wyczysc z wszystkiego ,wysusz i potem naloz silikon w sprayu i potem dajesz na dwór aby odparowa³.tworzy tak± fajn± ochronê. raz biega³em ca³y czas w deszczu w zbroii zabezpieczonej w³a¶nie silikonem i zero rdzy :D

Na nitowanki stosujê druciak, którym usuwam ca³± rdzê, a potem szmatk± nacieram dok³adnie kó³ka oliw± z oliwek (tej z Biedronki jeszcze nie testowa³em ). Nastêpnie 3-4 dni wisi to sobie na balkonie a¿ wyschnie, i wtedy ¿aden deszcz mi nie straszny Potraktowany w ten sposób nitowany ko³nierz u¿ywa³em przez 3 dni, podczas których co chwila przechodzi³a mrzawka, a po imprezie rzuci³em w k±t przecieraj±c tylko z grubsza na sucho. Po tygodniu nie by³o ani ¶ladu rdzy.

Wygrzewanie nie wysz³o mi, ale w tej chwili normalnie standardowe ¿elastwa (narzêdzia, he³m, broñ) po oczyszczeniu szczotk± drucian± i papierem ¶ciernym nacieram szmatk± olejem lnianym ze dwa razy, wycieram do sucha i zostawiam na dzionek. Jak dobrze zmoknie to trzeba powtórzyæ, ale generalnie pojawiaj± siê najwy¿ej pojedyñcze plamki rdzy albo i to nie. W³a¶nie wróci³em ze ¯mijowisk, gdzie zla³o nas niemi³osiernie a wieczorami wilgotno¶æ powietrza by³a bardzo wysoka - po dwóch dniach bez ¶ladów korozji.

Kurczê, mi od oleju robi³y siê na he³mie jakie¶ ¿ólte zacieki przypominaj±ce rdzawy nalot. Teraz woskujê ;)

Kiedy¶ mia³em taki argentyñski t³uszcz do impregnacji butów. Nie wiem, z jakiego bydlêcia to by³o, ale t³uszcz mia³ tak± szczególn± w³a¶ciwo¶æ, ¿e nie je³cza³. Nacieranie t³uszczem zwierzêcym by³oby chyba i skuteczne i poprawne historycznie, prawda?

Tylko ¿eby przypomnieæ sobie nazwê tego preparatu...

Nie dziwiê siê, ¿e wygrzewanie nie bardzo wysz³o.
Ja ze swoj± cygañsk± patelni± robiê zwykle tak, ¿e najpierw nagrzewam, a potem nacieram olejem. Dymi siê okrutnie, ale czerni do¶æ skutecznie.
Ale tak czy siak odsy³am wszystkich chêtnych eksperymentatorów do znakomitej lektury:
"Chemia dla kolekcjonera" S. Sêkowskiego - ¶wietne recepty na odrdzewianie, pasywacjê itp.
Pozdrawiam.

Przekopa³em jaki¶ czas temu wszystkie tematy próbuj±c znale¼æ metodê czernienia woskiem pszczelim, co niestety mi siê nie uda³o... Jednak próbuj±c dalej, dotar³em do ¼ród³a anglojêzycznego:



Dla tych którzy nie w³adaj± angielskim : Nale¿y na rozgrzany materia³ metalowy nanie¶æ mieszankê wosków (Acz z opisu wynika, ¿e mo¿e to byæ po prostu rozpuszczony ju¿ wosk pszczeli), a nastêpnie samo miejsce gdzie zosta³ on naniesiony podgrzaæ intensywniej. Na tyle, ¿eby mieszanina stwardnia³a i zmieni³a kolor, ale nie na tyle, ¿eby pod wp³ywem temperatury siê wypali³a ca³kowicie... Proces powtarzaæ do momentu uzyskania w miarê jednorodnej powierzchni czernionej.


Je¿eli ju¿ jednak kto¶ wrzuca³ tê metodê a ja nie zauwa¿y³êm - przepraszam. Ja sam tak¿e nie mam dostêpu do wosku pszczelego na tê chwilê i nie jestem w stanie powiedzieæ, jak siê ta metoda sprawdzi, mo¿e kto¶ by w stanie by³ nieco poeksperymentowaæ?