Witam
Dodatkowe informacje:
W/g W.Kopaliñskiego
CYTAT
Etym. - nm. Pumpernickel 'jw.'; pierw. (XVII w.) westfalskie obel¿ywe okre¶lenie niestrawnego chleba; wczesny d.nm. pumper 'med. gazy, wiatry (z jelit)'; nickel
Pumpernikiel - otrzymywany z m±ki ¿ytniej, na zakwasie i dro¿d¿ach, jest gotowany na parze, a potem d³ugo pieczony, dziêki czemu nabiera charakterystycznego smaku i trwa³o¶ci.
Do jego przygotowania u¿ywa siê m±ki ¿ytniej i ewentualnie po³upanych ziaren ¿yta.
Opis historyczny:
CYTAT
Od dawien dawna ch³opi westfalscy sami piekli chleb na swoje potrzeby. W ich kulinarnym królestwie przez stulecia przodowa³ wielki kanciasty chleb, który le¿a³ na d³ugim wyszorowanym stole. Jego waga zazwyczaj siêga³a 30 kg. Ten specja³ wyrabiano ze ¶ruty ¿ytniej otrzymywanej na ¿arnach. Tak przygotowan± m±kê wsypywano do wielkiej dzie¿y drewniane, dolewano wody, dodawano wcze¶niej przygotowanego naturalnego zakwasu i przerabia³o siê ten wielki stos rêcznie i czystymi stopami, a¿ do uzyskania ciasta o odpowiedniej sprê¿ysto¶ci. Z tego ciasta formowano wielkie bochny, które wsuwano do rozgrzanego pieca wymurowanego z ceg³y i gliny. W tej "jaskini chleb siedzia³" bardzo d³ugo do 36 godzin. Gdy by³ gotowy, otrzymywa³ kolor g³êbokiego br±zu, a po wystudzeniu bardzo d³ugo zachowywa³ ¶wie¿o¶æ. W siedemnastym wieku piekarze przejêli sztukê pieczenia "czarnego chleba", a z biegiem czasu zrobili z niego specjalno¶æ Westfalii.
Pozdrowienia