Nie wiem czy to danie jest historyczne, ale jest proste i szybkie do przygotowania, tanie, i po¿ywne. Receptura ta pochodzi gdzie¶ z Poznañskich stron.

Bia³a Polewka (czas przyrz±dzenia ok 5 min)

Sk³adniki:
-kefir, jogurt lub zsiad³emleko (mo¿na mieszaæ np. Kefir+zsiad³e) (zasada robienia potraw na winie- wrzucamy co siê akurat nawinie )
-Trochê wody (szklanka lub dwie) mo¿na wlaæ te¿ troszkê mleczka,
-Zaklepka m±czna (pó³ szkanki wody + 2 ³y¿ki m±ki)
-¦mietana
-sól
- Twaróg,

1. Do garnka wlaæ wodê i kefir, lub co siê innego nawinie, gotujemy nie mieszaj±c.
2. Jak siê zagotuje, wlewamy zaklepkê i delikatnie mieszamy,
3.Solimy i czekamy a¿ zgêstnieje,
5. Serek wkruszamy, kub kroimy w kostkê (wymiary kostki ok. 1x1x1 cm)
6. Gotujemy jeszcze chwilkê. Dodajemy ¶mietanê
7. Podajemy z chlebem posmarowanym gruuubo mas³em, lub wk³adamy do talerza ziemniaki ugotowane w mundurkach (bez skórek ofcorz).

Super zupka na ¶niadanko!!! Smacznego!!!

Bêdzi super jak tylko wyeliminuje siê ziemniaki. Nie wiem kiedy pojawi³y siê u nas dok³adnie i szczerze mówi±c ma³o mnie to interesuje, bo tak pó¼nymi czasami to raczej siê nie zajmujê, chocia¿ kiedy¶...mo¿e Pozdrawiam
Gwyn

BARSZCZ CHRZANOWY.

Wywar. Woda + jakie¶ wêdzone miêsko, najlepiej szyneczka, dobrze podwêdzony boczek, mo¿na tak¿e dostaæ w niektórych sklepach wêdzone ko¶ci, te¿ siê nadaj±. Gotujemy razem z w³oszczyzn±, mo¿na uczyniæ przepis bardziej feudalnym i zrezygnowaæ z niektórych dodatków.
Po ugotowaniu wywaru wyjmujemy miêso i w³oszczyznê oraz dodajemy :
- troszkê serwatki ok. ma³ej szklanki, dla tych co nie wiedz±, serwatkê mo¿na zrobiæ samemu. Przelewamy mleko do garnka i pozwalamy mu siê zsi±¶æ, serwatka to ta woda która pozostanie.
- Rzecz najwa¿niejsza, chrzan. Musi byæ to chrzan ¶wie¿o wykopany i starty i musi byæ go du¿o, tyle aby zupa by³a zawiesista . Mo¿na daæ mniej ale to ju¿ nie bêdzie to, jak kto¶ nie lubi chrzanu to lepiej ¿eby siê za t± zupê nie bra³. Ja do tarcia chrzanu u¿ywam sokowirówki, jedna uwaga konieczne jest wietrzenie mieszkania bo siê straszliwie pop³akaæ mo¿na.
- Gotujemy
- Dodajemy trochê ¶mietany i ze 2-3 jajka zale¿nie od liczby osób. Jajka trzeba roztrzepaæ przed dodaniem do zupy.
- Przyprawy do smaku, sól, pieprz, majeranek (du¿o) inne wed³ug upodobañ.
- Podawaæ najlepiej z kawa³kiem dobrej, najlepiej swojskiej kie³basy (zagrzanej w barszczu) lub ugotowanym jajkiem.

Jedna uwaga, nie bójcie siê ¿e zupa bêdzie ostra i nie da siê jej zje¶æ. Chrzan w czasie ca³ego procesu technologicznego straci na ostro¶ci, mo¿na tak¿e dodaæ np. wiêcej ¶mietany. Ja tam osobi¶cie lubiê jak mi ³zy do oczu nap³yn±.... Barszcz ten nie tylko jest bardzo dobry ale równie¿ zdrowy, chrzan wspaniale przeczy¶ci uk³ad pokarmowy

Nie wiem na ile jest to historyczne, przepis doszedl do mnei z gornego slaska. Nazywa sie to "wodzianka".

Jest to zupa robiona dokladnie na winie, znaczy mozna tam wrzucic co sie nawinie. ale ma kilka glownych skladnikow.

Do gara wlewamy wode, do wody wrzucamy czosnek, czosnek i czosnek i jeszcze wiecej czosnku. Potem mozna dorzucic jakiegos miesiwka, dobre by bylo podwedzone. Mozna dorzucic jakichs warzywek jesli ktos ma na cos ochote, niezla by byla cebulka. Przyprawiamy do smaku. Teraz druga najwazniejsza czesc, na patelni (czy innym plaskim urzadzeniu np polozona na ognisku tarcza, jest idealna, testowane) podsmazamy pokrojony w kostke chlebek. Chlebek wrzucamy do michy i zalewamy zupka. I gotowe.

Na wszelki wypadek powtarzam ze nie jest to przepis orginalny a zaslyszany wiec pewnie przeszedl troche modyfikacji, ale na bank nadajae sie np na jakis oboz, jak sie konczy prowiant.

Dodam tylko ¿e klasyczna wodzianka to tylko :woda, czosnek, czosnek, czosnek (rozgnieciony oczywi¶cie) i chleb.
Mozna z miêsem ale to pó¼niejsze udziwnienie, wodzianka by³a dzie³em epoki kryzysu, choæ nic nie stoi na przeszkodzie ¿eby umie¶ciæ j± w menu ¶redniowiecznym.

Pczeczytane dawno temu w pewnym przewodniku turystycznym po Hiszpanii. Wiec niezbyt dobrze pamietam szczegoly, ale postaram sie dokladnie to opisac.

Zupka nazywala sie p±tnicza lub mnisia. Wydawana byla p±tnikom (tym co dotarli), ktorzy za pokute obrali sobie dotarcie na kleczkach do pewnego klasztoru bardzo daleko od miejsca cywilizowanego (niezbyt pamietam gdzie, w kazdym razie mieli w cholere do przelezienie, bo klasztor byl w jakis tam gorach, kilkanascie kilometrow od najblizszej wioski). Dzialo sie to wszystko w sredniowieczu w Hiszpanii, choc nie wiem, od kiedy lazono tam z pokuta. W kazdym razie przepis znam dosyc dokladnie, bo banalnie prosty.

Skladniki: suchy chleb razowy, woda, cebula, smalec z duza iloscia skwarek. Chleb pokruszony zalewamy wrzatkiem, dodajemy smalcu ze skwarkami i czekamy kilka minut az calosc ostygnie i bedzie nadawala sie do przelkniecia. Smalec po rozpuszczeniu sie w wysokiej temperaturze wsiaknie w chlebek, pozostawiajac aromat w wodzie, dodatkowo smaku dodaja skwarki, wiec im ich bedzie wiecej tym lepiej. Calosc zagryzamy cebula. Ot i gotowe. Sam nie probowalem, ale jeden kolega student eksperymentowal pod koniec miesiaca z wszystkim co mial pod reka (ache te braki w pieniazkach pod koniec miecha, az mi tego teraz brakuje), i mu sie ten przepis przypomnial. Sprawdzil, podobno dobre, szczegolnie chlebek byl dobry. Ogolnie dalej go znam, zyje, wiec danie jest raczej jadalne.

Je¶li chodzi o zalewajkê to jest to obecnie zupa robina z zakwasu z m±ki pszennej co¶ w rodzaju bia³ego barszczu .