Witajcie
Wklejam swoje wypociny, ale przy okazji rozszerzam o podłoże drewniane, ponieważ przepisy pochodzą od Teofila, Cennino Ceninniego i fragmentarycznie od im podobnych.
Troche podstaw
Farby składają się z: barwidła(pigmentu), wypełniacza i spoiwa.
Jeśli chcecie bawić się w ultra odtwórstwo to nie ma wiekszego problemu, z tym, że wiele przepisów zawiera szkodliwe dla zdrowia trucizny i można odwalić kitę lub conajmniej nabawić się ołowicy
Nas na szczęście interesować będzie wąski zakres spoiw (oleje, kleje naturalne i emulsje) oraz kolorów, bo nie malujemy podróbek obrazów z XII-XVI wieku tylko sprzęt, hełmy tarcze itp.
Jedno jest pewne kolory nie są tak bardzo intensywne jak dzisiejsze.
Pigmentem może być prawie wszystko co ma porządany kolor i pochodzi z naturalnego otoczenia (kolorowe glinki, kolorowe muszelki, robaczki, kreda itp.) lub daje się wytworzyć w prostych procesach chemicznych (tlenki żelaza, ołowiu, miedzi itp)
Spoiwa naturalne to np. olej lniany, makowy, jajka, mleko, krew, guma, miód, żywica, klej skórny, klej z rogów jelenich itp.
Wypełniaczem najczęściej jest kreda lub gips.
PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA POD MALOWANIE HISTORYCZNE
POWIEŻCHNIE DREWNIANE (tarcze)-
1) Przepis wczesny (Teofil IX wiek) pod farby temperowe ze spoiwem gumowym.
Drewno spaja się kazeiną (nasycanie) okleja się skóra pergaminową ew. płÃ³tnem lnianym lub konopnym.
Do klejenia sugeruje użycie także kleju kazeinowego, lub innego zwierzecego.
Nastepnie utarte z wodą krede lub gips, na gorąco łączy sie z klejem i wprowadza na powieżchnię cienką warstwą. po wyschnieciu trochę grubiej drugą i ew. trzecią.
Nstępnie po wysuszeniu trzeba powieżchnie delikatnie przeszlifować (sugeruje utarty na miał skrzyp do szlifowania).
Znane Teofilowi spoiwa do farb temperowych to; guma wiśniowa, śliwowa, arabska, tragancka. Stosuje zaś spoiwo z gumy wiśniowej i białka. Malowidło temperowe (gumowe) łaczy z olejnym, każdy etap malowania zabespiecza werniksem żywicznym sporządzonym z sandaraku lub bursztynu i oleju na gorąco.
Ten werniks (lakier) moze być stosowany do tempery i farby olejnej.
2) Cennini (XV wiek) opisuje podobną metodę przygotowania gipsowego drewna dla wzmocnienia i pod malowidło. Sugeruje obciąganie drewna pasami i nasycanie klejem kostnym, skórnym, pergaminowym. Następmie powlekanie bardzo cienkimi warstwami ciasta z kleju i gipsu (wpierw grubego następnie miałkiego) Ciasto powinno być bardzo rzadkie. Gips powinien być wpierw przygotowany, pławiony w wodzie (1miesiąc) przerobiony na bułki, wysuszony i zemlony. Taki gips zwany kredą Bolońską trzeba przesiać i zarobić z klejem.
Ważna wzmianka poczyniona przez Cenniniego dotyczy postępowania z gipsem.
"Gips należy dawać do kleju, a nie odwrotnie, boby się tworzyły bańki powietrza w zaprawie."
Do stosowania z klejem skórnym kostnym lub czosnkowym.
Do powierzchni metalowych, polecił bym spoiwa olejne z dodatkiem bieli ołowiowej dla przyśpieszenia schnięcia farby.
pozdrawiam