ze nielubiane wiem (debilizm)
ze zwalczane wiem (debilizm)
teraz pytanie jak zwlaczane, jakie pulapki, jakie trucizny
i czy ktos ma XV wieczne przedstawienia szczurow

z pozdrowieniami od Svensona & Toudyego
moich dwóch kochanych szczurów

hmmm s±dze ¿e powiniene¶ poszukaæ pod has³em "d¿uma + XIV w"

i d¿umy te¿ nie roznios³y ?

Hm, Wilka to by napewno wiedzia³a, ale wiem, ¿e szczury by³y zwalczane przez budlogi francuskie, które by³y znakomitymi szczuro³apami ze wzglêdu na swój silny szczêko¶cisk, grub± skórê i si³ê miê¶ni. Ale dok³adnie nie pamiêtam, czy by³o to w XV wieku...
Pozdrawiam.

co do szczurów ciekawostka kiedys gdzies czytana
XIV wieczna plaga mozliwe ze nie byla dzuma
kroniki nie odnotowywaly rzekomo plagi szczurow ani tym bardziej mas zmarlych szczurow w tym czasie
no ale kluca sie o to wiec puki co jaki hipoteza

co do roznoszenia dzumy: zaraze roznosily pchly, zerowaly one na szczurach ale rownie dobrze psach kotach poborcach podatkowych prostytutkach i innych

a ja tam szczurki lubie wiem ze roznosza zarazki i wogole ale i tak sa piekne

a wracajac do tematu szukalem nim zalozylem temat i nie trafilem na jakies fajne wizerunki szczura

w 1995 r. bra³em udzia³ w badaniach wykopaliskowych we wsi £abiszyn pod Gnieznem, znaleziono tam osadê z okresu wp³ywów rzymskich. W jednej z ziemianek znaleziono czaszkê jak s±dzono zaj±ca, bobra lub jakiego¶ wiêkszego gryzonia. Badania pracownikówAkademii Rolniczej w Poznaniu wykaza³y , ¿e to szczur europejski. Wiêkszy od azjatyckiego i raczej osiad³y. Knyf polega³ na tym, ze szczur adaptuje siê do ¶rodowiska w przeci±gu ju¿ 2 generacji, st±d nietypowy kszta³t czaszki u okazu z £abiszynka, dososowany do lokalnych warunków.
W czasie wojny stuletniej panowa³a plaga szczurów. Nagminnie zjada³y ciêciwy ³uków, co parali¿owa³o obie armie. Francuzi zostali przed jedn± z bitew uratowani przez koty, które pilnowa³y ³uków. St±d na pami±tkê w armii francuskiej wziê³a siê istniej±ca tam kompania kotów

"XIV wieczna plaga mozliwe ze nie byla dzuma
kroniki nie odnotowywaly rzekomo plagi szczurow ani tym bardziej mas zmarlych szczurow w tym czasie"

Plag szczurów nie by³o bo i sk±d, ich liczba nie zwiêksza³± siê przecie¿ w czasach epidemii, a wrêcz odwrotnie, masowo wymiera³y.
Masy zmar³ych szczurów pewnie by³y, tyle, ¿e w ogólnym brudzie ¶reniowiecznych miast fakt ten nie by³ zbyt widoczny, pewnie wiêkszo¶æ zdycha³a gdzie¶ w zakamarkach itp

I jeszcze co¶ z mojej dzia³ki.
Kiedy¶ czyta³em opracowanie (chyba czê¶æ czyjej¶ pracy doktorskiej na kat. immunologii, ale niestety nie pamiêtam szczegu³ów.)
odno¶nie badañ materia³u genetycznego ofiar epidemii XIV w w kilku miastach francuskich i w³oskich.
£±cznie kilkana¶cie stanowisk. Wiem, ¿e by³a to próba wybiórcza i byæ mo¿e czê¶æ epidemii (niektóre na pewno) by³a wywo³uwana przez inne drobnoustroje, ale na wszystkich stanowiskach XIV wieku znaleziono w materiale gen. szcz±tki kodu typowego dla Yersinia pestis. Nie znaleziono natomiast ¿adnych ¶ladów innych bakterii.
Oczywi¶cie tego rodzaju próby nadal maj± du¿y margines b³êdu, ale jako, ¿e badania prowadzone by³y przez kilka laboratoriów, b³±d zanieczyszczenia próbek nale¿y wykluczyæ.

Ja mam przedstawienie szczura, ale chyba wodnego, i z wczesnego ¦redniowiecza, nie z XV w. W tamtych czasach ¿y³y w Europie szczury ¶niade. Szczury wêdrowne to nowszy "nabytek".

podzielisz sie?

Nie ma sprawy. Jest to zabawka dziecinna, wykonana z drewna lub kory. Poziomem artystycznym nie grzeszy, jak wiele wyrobów wykonywanych we w³asnym zakresie.

Unik ta zabawka wygl±da bardziej ni¿ tchórz a nie jak szczór

Dziekuje!!
Cudny ten szczurek :D
prawie jak swietej pamieci Svenson

A to ja jeszcze wrzucê link do jednego zdjêcia, jak dla mnie, to ten zwierzaczek w³a¶nie do szczura jest podobny. Znaleziony w Starej Russie, 2 po³. XI w.
chyba szczurek

Moim zdaniem ten mój zwierzak ma za krótk± szyjê, jak na tchórza.

Tutaj mam pogañsk± zawieszkê, tzw. krzy¿yk Welesowy z Wolina (rogowy z koñca IX - po³ X w.) z trystykami i czym¶, co wygl±da na g³owy szczurów, ale pewno raczej jest ³bami jakich¶ bestii piekielnych. Chyba, ¿e szczury ³±czy³y siê z symbolik± ¶mierci, za¶wiatów itd., ale nic mi o tym nie wiadomo.

Witam, ostatnio na forum "muzycznym" uprawia³em komparatystykê zoologiczno-organologiczn± , wiêc mo¿e i tu co¶ dodam.
Szczurów raczej nie ma w bestiariuszach, a je¶li siê pojawiaj±, to s± uto¿samiane z myszami (mamy tego ¶lady w szczurzej onomastyce ). Podobnie z ikonografi± - czasem trudno ustaliæ, czy to szczur, czy spasiona "mysza". W ka¿dym razie temat ciekawy i godny kontynuacji, a je¶li wejdziecie na szczuro³apa z Hameln, to bêdzie jeszcze fajniej.
Dodajê obrazek, który w³a¶ciwie jest zwi±zany z bestiariuszowym opisem kota, ale przy okazji jest trochê o myszy (zreszt± mamy MVS po prawej). W kocich ³apkach zosta³a przedstawiona dorodna mysz (szczur?), u do³u za¶, w¶ród rozrzuconych komunikantów straszliwy t³usty gryzoñ wcina ¦wiêt± Hostyjê (te¿ ciekawy temat do rowiniêcia).
Dok³adne namiary na miniaturê: BL, MS Harley 4751, f.30v Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznik
Pozdrowienia

P.S. Z mysz± mieli tak¿e problem skryba Hildebertus i iluminator Evervinus , co sta³o siê motywem jednej zabawnej miniatury, ale to mo¿e w w±tku o myszach

Super to przedstawienie z hostia... dla propagandy husyckiej moznaby uzyc ;)

A co do myszy chetnie przeczytam owa historyjke, mysle ze nikt sie nie obrazi ani szczury ani myszy ze w zlym temacie o nich napiszesz

POzdrawiam

Oko³o 1140 r. Hildebertus przepisywa³ De civitate Dei Augustyna, Everwinus za¶ zdobi³ strony bordiurami. Gdy ukoñczyli, pozosta³a im pewna ilo¶æ czarnego i czerwonego inkaustu, dziêki czemu pokazali, jak wygl±da³a ich praca, posi³ek oraz kto zak³óca³ spokój w skryptorium (a tak¿e pozbawia³ ich pokarmu). Uchwycili moment, gdy doprowadzony do gniewu Hildebertus ciska pumeks w napastnika, wypowiadaj±c przekleñstwo, utrwalone na kartach ksiêgi.
Praga, Knihovna Metropolitní Kapituly sv. Vita, MS A. 21/1, f. 153r. Kliknij, aby zobaczyæ za³±cznik
Je¶li kto¶ nie ³apie szczegó³ów, lub ma problem z ³acin±/paleografi±: po prawej stronie jest mensa hildeberti (stó³ Hildeberta), na którym siedzi mysza, która zrzuca paterê z pieczon± kuropatw± (lub innym drobiem) i zabiera siê za konsumpcjê chleba. Przekleñstwo na stronach ksiêgi brzmi: pessime mus sepius me provocas ad iram ut te deus perdat! - Przeklêta myszy! Jak¿e czêsto mnie doprowadzasz do gniewu! Oby Bóg ciê zgubi³!