Jak zapatrujecie siê na na odtwórstwo muzyki ludowej, w oparciu o zapisy etnografów i etnomuzykologów, tradycjê ustn± (jak wiadomo: niezbyt precyzyjn±) i zachowane instrumenty?
Jacy s± wed³ug was najlepsi jej wykonawcy - zgodnie z kryteriami obowi±zuj±cymi na Fresze wobec muzyki dawnej?
Na jakie trudno¶ci mo¿e natkn±æ siê muzyk odtwarzaj±cy tê sferê kultury?


Ankietê sprzed kilku lat usunê³am (dotyczy³a wykonywania w kontek¶cie historycznym utworów o niejasnym pochodzeniu), bo teraz odpowiedzi mog³yby siê zmieniæ i sama chyba zag³osowa³abym inaczej...

Jestem zdecydowanie za ale ostrzegam ¿e moj± naczeln± zasad± zawsze by³o:
"Wype³nianie luk zdrowym rozs±dkiem".

Hehe, teraz widaæ jak pogl±dy ewoluuj± na forum. Kiedy pisa³em tego posta w ankiecie by³o 9 g³osów na TAK i 0 na nie. S±dzê, ¿e teraz, dziêki dzia³alno¶ci dydaktycznej m.in. Lecheora, proporcje by siê zmieni³y.

Co do datowania pie¶ni ludowych, rzeczywi¶cie, nie dojdziesz. Jest jednak inny szkopu³ - nie odtwarzamy ludu. Czego innego jak na razie równie¿ nie, ale patrz±c na formy naszych spotkañ dochodzê do wniosku, ¿e d±¿enie do odtworzenia ch³opstwa, choæ by³oby to najtañsze i najprzyjemniejsze, raczej odpada, ze wzglêdu na okoliczno¶ci i wykonywane czynno¶ci (namioty, walki, uczty, wzglêdnie drobne handele - tego siê ju¿ raczej nie zmieni).
Gdyby chcieæ zrobiæ imprezê w kurnych chatach polegaj±c± na wspólnym przebieraniu kapusty i oraniu pola, to nie by³oby innego wyj¶cia, a jedynie ¶piewaæ pie¶ni ludowe, bo niehistoryczne by³oby zarówno siêganie do zachowanych utworów jak i nie¶piewanie niczego.

<Cz³owiek m³ody jst g³upi... Wolê wykasowaæ to, co tu kiedy¶ popisa³am:P>

Gdyby odtwarzaæ prosty lud - to wcale nie wykracza poza zakres naszych zainteresowañ - no, na przyk³ad Vislav w³a¶nie zaproponowa³ miesi±c w skansenie Wolin w zwyk³ej checzy, datowanie pewnie wypadnie gdzie¶ w okolicy prze³omu tysi±cleci.

My¶lê ¿e bez wiêkszego b³êdu mo¿na uznaæ, ¿e pomys³y na pie¶ni ludowe, je¶li chodzi o tekst, tak wiele siê nie zmianiaj± ani regionalnie, ani z up³ywem wieków, zw³aszcza ¿e kolejne pokolenia ucz±c siê ich od poprzednich umo¿liwiaj± przekazywanie niezmienionej tre¶ci. Zawsze staje mi przed oczami dzieciêca wyliczanka "Jaworowi ludzie", w której przetrwa³y zwyczaje z okresu przedpañstwowego. Konstrukcje typu przy¶piewki (wzajemne docinki mêsko-damskie), historie mi³osne ze wspólnie ¶piewanym refrenem, itd., s± w zasadzie odwieczne i mo¿na zaryzykowaæ stwierdzenie ¿e ich wprowadzenie nie zaburzy klimatu odtwarzanej rzeczywisto¶ci. Pierwotnie na pewno cechowa³y siê bardziej prymitywnym i czêsto dosadnym s³ownictwem ni¿ ich wersje spopularyzowane przez zespo³y ludowe.

A wobec braku ¼róde³ powiem, ¿e wcale bym nie uwa¿a³, ¿e w³asna twórczo¶æ - wpasowuj±ca siê w ramy tego klimatu - by³aby nie na miejscu. I to nawet - je¶li nie zw³aszcza - w wypadku osób nie posiadaj±cych gruntownego wykszta³cenia muzycznego. "Wytwarzanie pie¶ni" jest tak samo naturalne i spontaniczne jak wytwarzanie i zdobienie ceramiki czy ozdób.

Trudno¶æ zasadnicza to melodia - szuka³em kiedy¶ jakich¶ ¼róde³ inspiracji i niestety, nic z tego. Nie mia³bym pojêcia co przyj±æ - st±d automatycznie cz³owiek siêga po "muzykê korzeni" - inspiracje celtyckie czy ukraiñskie, jedyne do¶æ porz±dnie udokumentowane i bez wiêkszych nalecia³o¶ci, tylko ¿e, kurde, kompletnie nie z tej piaskownicy...

Pod warunkiem ¿e nie wykonuje siê ich na bêbnach arabskich i sazach.


Tak, je¶li mieszkasz 30 lat w jakiej¶ wsi na prowincji to bez problemu u³o¿ysz melodiê ludow±, natomiast je¶li jeste¶ z miasta to potrzebujesz do tego gruntownej znajomo¶ci folkloru danego regionu, form muzycznych (np. takie pojêcie jak okres ko³owy), teorii muzyki (modalno¶æ utworów ludowych) i instrumentoznawstwa (np. powstanie chromatyki w ludowych melodiach wi±¿e siê ze specyfik± niektórych instrumentów). To tak jak z przepowiadaniem pogody: je¶li jeste¶ góralem mieszkaj±cym przez ca³e ¿ycie w górach, to bez problemu wiesz jaka bêdzie pogoda. Je¶li nie jeste¶ góralem to potrzebujesz studiów w zakresie meteorologii / fizyki atmosfery, itp.


Patrz wy¿ej. A gdzie szuka³e¶?

I w tym momencie dochodzimy do czasoprzestrzennej modyfikacji utworu (zak³adaj±c, ¿e nadal mówimy o [quasi]¶redniowieczu, a nie komponowaniu pie¶ni quasifolkowych). Je¶li, powiedzmy, przedosta³ siê on na wie¶ z miasta, zapewne w pierwotnej formie wygl±da³ inaczej, a przemianom zosta³ poddany na potrzeby innych wykonawców. Chc±c wiêc stosowaæ wersjê oryginaln± (bo odtwarzamy wêdrownych grajków) nale¿a³oby raczej "oczy¶ciæ" utwór z lokalnych nalecia³o¶ci i maksymalnie zbli¿yæ go do piertotnej formy.
Pytanie tylko: czy da siê to zrobiæ?

*

Chcia³bym zauwa¿yæ, ¿e pierwotnie pytanie w ankiecie by³o inne, tylko Gloria je zmieni³a boj±c siê "polowania na czarownice", jakie tu ostatnio przeprowadzamy.
W nowej wersji ankiety równie¿ odda³bym g³os na TAK.

Dok³adnie tak. Gros ludzi zajmuj±cych siê rozwiniêtym i pó¼nym ¶redniowieczem odtwarza albo rycerzy, albo zawodowych wojowników, albo (znacznie rzadziej) mieszczan i miejski plebs, rzemie¶lników (i to raczej tylko przy pracy) lub osoby duchowne. Baaardzo sporadycznie uczestnicz± w tym ca³e rodziny z dzieæmi (u³amek procenta). A najwiêksza liczba ch³opów lub "robotników niewykwalifikowanych" jak± widzia³em dot±d na jednej imprezie wynosi³a sztuk 2.

W tej sytuacji powstaje patowe "b³êdne ko³o" - nie ma zapotrzebowania na pie¶ni ludowe, póki nie ma tych kilku(nastu) osób przebranych za proletariat wiejski, które przy ko¶bie albo przy ognisku zaczn±... no przecie¿ nie recytacjê psalmów ani ¶piew Kyrie!
Z kolei nie ma chêtnych, bo nie wiadomo, co w³a¶ciwie mogliby ¶piewaæ, jak tañczyæ, itd. wiêc co, maj± tylko odtwarzaæ harówê, kopanie i m³óckê? I ko³o siê zamyka.

A nawet pojedyñczy pastuszek z fujark± co ma zafiukaæ? Pie¶ñ palestyñsk± Walthera von Vogelweide? Albo Dolannes Melodie bo ³adne, ckliwe i klimatyczne?

*

OK. No w³a¶nie o to mi chodzi³o, jak siê zapatrujesz Mistrzu Lecheorze na u¿ycie wspó³czesnych czy tradycyjnych ¶piewów z braku znajomo¶ci ¶redniowiecznych - g³ównie w³a¶nie o te towarzysz±ce pracy mi chodzi, typu Zachod¼¿e s³oneczko i ró¿ne l±dowe odpowiedniki szant.

A pisz±c o rzemie¶lnikach czy kramarzach nie mia³em na my¶li tego, co oni ¶piewali, tylko ¿e osoby które takie postacie odtwarzaj±, nie wykorzystuj± w ogóle do tego odtwarzania muzyki, bo nie stanowi ona istotnego wyznacznika czy elementu ich pracy. Natomiast odtwarzanie wie¶niaków jako¶ mi siê bez muzyki nie widzi (ci±gle staje mi przed oczyma postaæ tego pastuszka z gêsiami, bo takowy pojawi³ siê kêdy¶ w Niemczech na jakim¶ turnieju i muszê powiedzieæ ¿e fantastycznie dodawa³ autentyczno¶ci i kolorytu ca³emu plenerowi - w stosunkowo prosty i tani sposób, wart na¶ladowania). Mo¿e siê zreszt± w tym mylê.

Mnie zasadniczo chodzi³o o to, ¿e pie¶ni, które znamy za po¶rednictwem etnografów, nieco wcze¶niej mog³o mieæ inny charakter. Dlatego to, co w XIX wieku mrucza³y sobie gospodynie przy skubaniu gêsi, kiedy¶ móg³ ¶piewaæ muzyk na rynku.



Mo¿na prosiæ?:)

*

Prosiæ mo¿na, choæ nie wiem czy to dobre miejsce w Muzyce (co prawda jest melodia do tej wyliczanki, ale sk³ada siê ona dok³adnie z dwóch tonów - brzmi jak syrena stra¿acka No mo¿e trochê przesadzam).
Ale z góry zaznaczam, ¿e o ¼ród³o informacji w kwestii interpretacji tego tekstu proszê mnie nie pytaæ - chyba która¶ z moich polonistek podawa³a nam to gdzie¶ w liceum, brzmia³o to dla mnie tak fascynuj±co, ¿e na sta³e utkwi³o mi w pamiêci. Gdzie¶ jeszcze kto¶ napomkn±³ o tym w literaturze tematu, przy okazji omawiania s³owa ¼rebiec, i wiêcej nie wiem (prawdê mówi±c, to i nie szuka³em). Wyliczanka brzmi (tyle przynajmniej pamiêtam):

Jawor, jawor, jaworowi ludzie,
Budujemy mosty dla pana starosty,
Siedem koni przepuszczamy
A ósmego zatrzymamy!

Jest w tym tek¶cie kilka nawi±zañ do pradawnych zwyczajów. Przepêdzanie koni przez most by³o jednym ze sposobów wró¿enia znanym w S³owiañszczy¼nie, w³a¶nie owo s³owo ¼rebiec wywodzi siê od ¼rebu, wró¿by - zwyczaj jest wiêc starszy ni¿ samo s³owo, a chyba nie by³ kultywowany po utrwaleniu siê chrze¶cijañstwa. Zatrzymanie ostatniego konia mo¿e stanowiæ nawi±zanie do ofiary ze zwierzêcia, podobnej do ofiar zak³adzinowych. Samo okre¶lenie "jaworowi ludzie" oznaczaæ mia³oby "ludzi z plemienia/klanu jawora" czy "spod znaku jawora" i odnosi siê prawdopodobnie do wspomnienia czasów plemiennych. Budowa mostu na polecenie urzêdnika (jako ¶wiadczenie w naturze) mo¿e byæ wspomnieniem nowszych czasów, ale tak¿e do¶æ odleg³ych.

Nie wiem, czy to wszystko prawda, ale nie widzê na pierwszy rzut oka jakich¶ wiêkszych sprzeczno¶ci w tej interpretacji. A sam fakt przetrwania do¶æ dziwacznego tekstu, na szczê¶cie z³o¿onego ze zrozumia³ych dla dzieci s³ów, wcale mnie nie dziwi. Przypomnê tu inne wyliczanki typu "Pani Mo, Mo, Mo" czy "Ene, due". Otó¿, kiedy¶ w rodzinnym gronie rozmawiali¶my o takich "g³upotkach" i okaza³o siê ¿e takie same wyliczanki jakie znaj± moje dzieci, pamiêtam nie tylko ja ze swojego dzieciñstwa, ale i ich dziadkowie ze swojego, z bardzo niewielkimi zmianami (które siê zdarza³y wskutek nieprawid³owej interpretacji - efekt "g³uchego telefonu" - gdy¿ tym razem tekst przynajmniej w czê¶ci nie sk³ada³ siê z normalnych s³ów).

Trwa³o¶æ przekazu ustnego jest niesamowita - pomy¶lmy o chansons de geste, o niektórych ksiêgach Biblii, które zapisano setki lat po wydarzeniach o których opowiadaj±. W tych wypadkach u³atwia³a to forma, czêsto wierszowana lub w inny sposób mnemotechniczna (wiersz alfabetyczny itp.).


Absolutnie. I buziê w ciup, i r±czêta w ma³drzyk, a ma³drzyk w podo³ek, odiridi u ha!

*

...a tam już czeka Lecheor miły pod umówionym jaworem...


Poczytać i trochę pooglądać można tutaj:

http://www.citadelle.org/index.cfm?p=01,00...amp;CFID=252283

Jak ktoś pahlewufhansez oczywiście.

A teraz proszę ad rem.

Poni¿sze posty znalaz³y siê tu jako offtop z tematu o fletach, jako odpowied¼ na czê¶æ postu Glorii. Oto tre¶æ interesuj±cego nas fragmentu:

Folk rozumiany jako autentyczna muzyka ludowa - jaka czê¶æ ¶wiata, konkretny region, jakie datowanie? Niestety XIX-wieczne wesele na Podhalu to zupe³nie inne wymogi sprzêtowe, ni¿ - dajmy na to - tradycyjna muzyka Beduinów z Afryki Pó³nocnej, nie wspominaj±c o wspó³czesnych kompozycjach w swobodny sposób nawi±zuj±cych do lokalnych nurtów. O ile te¿ o etnomuzykologii mo¿emy pogadaæ na Fresze (wi±¿e siê z rekonstrukcj± tak samo, jak ¶redniowiecze, zak³adaj±c ¿e zbieracz o akademickim muzycznym wykszta³ceniu nie zacz±³ poprawiaæ orygina³ów i aran¿owaæ ich na orkiestrê), o tyle Arkony, White Gardeny i inne tego typu formacje wykonuj±ce wspó³czesny "folk", to twórczo¶æ najnowsza - nie odtwórstwo, ani nawet stylizacja. Polecam udaæ siê z nimi na www.folkowa.art.pl/forum, albo w jakie¶ inne miejsce.

Przepraszam Ajcku za zaba³aganienie Ci posta, co z³ego to nie ja
Dabrówka



Nie ma czego¶ takiego jak "folk rozumiany jako autentyczna muzyka ludowa". Jest albo autentyczna muzyka ludowa albo folk, czyli wspó³czesna muzyka popularna inspirowana muzyk± ludow±.


S³ynny polski etnograf, Oskar Kolberg, zacz±³ zbieranie folkloru od aran¿owania go na fortepian


Szczerze mówi±c nie wiem czy folklor da siê rekonstruowaæ. Jest za bardzo zwi±zany z innymi aspektami kultury. Co innego ¶redniowiecze z jego spekulatywn± muzyk±.


A ja j± znam ;P

Fakt, wyrazi³am siê ¼le. Na serio "autentyczna muzyka ludowa" to prawykonania oryginalnych naturszczyków, którymi nie jeste¶my i w zwi±zku z tym "autentycznej muzyki ludowej" nigdy nie bêdziemy w stanie uskuteczniæ:) Chodzi³o mi oczywi¶cie o wykonania tych¿e utworów na sposób mo¿liwie zbli¿ony do orygina³u, z replikami regionalnych instrumentów - na zasadzie odtwórstwa. Rynek muzyczny wrzuca takie do jednego wora z popularnymi aran¿acjami typu Kapela ze Wsi Warszawa, wspó³czesnymi kompozycjami w klimacie retro i Bobem Dylanem (zapewne z tych samych przyczyn, dla których nie istnieje oddzielna kategoria "muzyki inspirowanej dawn±") - chcia³am wiêc zasugerowaæ Vivienne, która pierwsza u¿y³a sformu³owania "folk", ¿e zagadnienie jest niejednoznaczne i mog± siê pod nim kryæ ró¿ne pojêcia o ró¿nym stopniu dyskutowalno¶ci na Fresze.



A tych innych aspektów ju¿ nie da siê rekonstruowaæ? Abstrahuj±c od muzyki: jestem ciekawa, bo zasadniczo nie zauwa¿y³am dot±d, ¿eby ktokolwiek z RR poszed³ w tê stronê. A uwa¿am, ¿e przy obecnym stanie zaanga¿owania w odtwórstwo i gotowo¶ci po¶wiêcania no to rozmaitych ¶rodków (w powi±zaniu z ilo¶ci± dostêpnych materia³ów np. o kulturze ludowej Polski przed XX wiekiem), gra by³aby warta ¶wieczki.



Takie próby mia³y ju¿ miejsce, ale ich poziom równa³ siê poziomowi ówczesnego odtwórstwa opancerzenia z elementów lodówki. Jak pogromcy miksiarskich etnofolków zapatrywaliby siê teraz na powa¿ny temat "najultra¶niejsi interpretatorzy muzyki ludowej"?;)

Pytanie, co okre¶lisz mianem muzyki ludowej. Kultura ludowa mimo wszystko w niektórych swoich przejawach jest nadal ¿ywa (vide milówczañskie konie zapustne czy Herody z nie pamiêtam k±d). Ludzie anga¿uj±cy siê w takie akcje nie s± reenactorami tylko autentycznymi kultywatorami i je¶li komu¶ z nich zamarzy siê za¶piewaæ pastora³kê z towarzyszeniem darabuki albo skreczu z adaptera niesionego na plecach to jak mu udowodnisz, ¿e nie jest ultra? Profesjonalne zespo³y opieraj±ce siê na zapiskach m³odopolskich maniaków s± bardziej ludowe?

Ze wspó³czesnym autentyzmem oczywi¶cie masz racjê. Z tym, ¿e oni (i bardzo s³usznie:)) - nie zajmuj± siê odkurzaniem czegokolwiek z odtwórczej pasji, czy zachowawczym kultywowaniem tradycji przodków, tylko ¿ywym tworzeniem kultury. S± nie tyle kultywatorami, co dynamicznymi wspó³twórcami i odtwarzaæ ich raczej nie bêdziemy. ¯yj±ca muzyka ludowa jest zmiennokszta³tna, nieprzewidywalna i rzecz jasna tworzy siê nieprzerwanie, stosuj±c dowolnie przez siebie wybierane nowatorskie ¶rodki. Odtwórstwo (czegokolwiek: mo¿e byæ amerykañski jazz z lat 60-tych) przynajmniej teoretycznie nie dodaje niczego od siebie: to poruszanie siê w pewnym zamkniêtym obrêbie, nazwa³abym go martwym. I jeden i drugi wymieniony przec ciebie przyk³ad mo¿e ¶wiaczyæ o byciu ultrasem. Ale na Fresze rozmawiamy wiadomo o czym:) Mia³am na my¶li muzykê wyjêt± z jakiej¶ konkretnej przestrzeni i ram czasowych, niech sobie bêd± na przyk³ad te czasy M³odej Polski i jaki¶ konkretny region ze sw± endemiczn± specyfik±.


Oczywi¶cie nie ma w stu procentach czego¶ takiego, jak lokalny styl: od zawsze wszelkie kultury inspirowa³y siê dokonaniami s±siadów, kultura wysoka miesza³a siê z nisk± itp. Nigdy te¿ nie dowiemy siê, czy skoczne rytmy, które produkujemy na wiernych kopiach instrumentów z miejscowego skansenu, odpowiadaj± muzyce sprzed wieku. Tradycja niematerialnej kultury ludowej opiera siê na przekazie ustnym, podatnym na zniekszta³cenia. Choæby respondenci przysiêgali etnomuzykologowi, ¿e taka, a nie inna technika ¶piewu wystêpuje u nich "od zawsze", i tak nie mo¿emy tego wiedzieæ, bo muzyka jest tworzywem nie¶wiadomie plastycznym. Pierwsze dokumentacje by³y tworzone przez zbieraczy z zewn±trz, którzy mieli sk³onno¶æ do modyfikowania utworów, by odpowiada³y sztywnym zasadom zapisu nutowego. O praktykach kompozytorskich ju¿ mówili¶my.
Jak wiêc widaæ, próby odtwarzania muzyki ludowej (czy te¿ raczej: jej domniemanych fragmentów, które osta³y siê po wywaleniu orkiestr i ograniczeniu wp³ywów "turystyki artystycznej", która istnia³a od zawsze, ale nie do koñca znamy jej konkretne formy i zakres) nie jest tak± prost± spraw± - ³atwiej bêdzie wst±piæ do Mazowsza, albo oddaæ siê twórczo¶ci zgodnej z za³o¿eniami Szkó³ Narodowych;) Tak naprawdê nigdy nie bêdziemy wiedzieæ co gramy i jak dany utwór wygl±da³, zanim szalony zbieracz (je¶li siê do takich odwo³ujemy) zmieni³ jego metrum.
Czy gra wobec tego jest warta ¶wieczki?
Ale przecie¿ rekonstrukcja historyczna czêsto opiera siê na chwiejnych podstawach (domys³y, analogie, archeologia eksperymentalna). Wiemy, ¿e nie wystarczy popatrzeæ na miniaturê z ludzikami, by wnioskowaæ np. o modzie w okresie, w którym powsta³a, a tym bardziej szyæ ciuszki na samej jej podstawie. Musimy najpierw zadaæ pytania o charakter przedstawionej sceny, identyfikowaæ bior±ce w niej udzia³ postaci, wiedzieæ co¶kolwiek o malarzu (mo¿e by³ zakonnikiem nie widz±cym ¶wiata na oczy) i radosnych konserwatorach sztuki, którzy dobierali siê do naszego dzie³a. I tak dalej, i tak dalej. Osoba ¶wiadoma takich trudno¶ci - prêdzej oczywi¶cie muzykolog, ni¿ "rycerz", który mia³ now± wizjê - mo¿e podchodziæ sceptycznie do odtwarzania czego¶, co w du¿ej mierze mie¶ci siê w sferze niewiadomej. Z drugiej strony - prawdopodobnie zabierze siê do sprawy z g³ow±, zamiast entuzjastycznie biec do cepelii.

Dlatego wolê poruszyæ temat na Fresze, ni¿ i¶æ na fora folkowe;)

Mimo wszystko M³odopolska ludomania ma swoje ramy czasowe i t³o. Je¶li chcesz odtwarzaæ realia Ch³opów to "jedna baba drugiej babie wsadzi³a do d* grabie" jest jak najbardziej na miejscu, ale...
Wszyscy wiemy, o czym mówimy na Fresze. Wiele osób próbuje do XIII-XV wieku wpychaæ dumki i przy¶piewki, bo brzmi± oldskulowo. Przyznam, ze dopiero niedawno zag³osowa³am a tym samym zobaczy³am wyniki ankiety, i jestem przera¿ona. Mam nadziejê, ¿e ci wszyscy ludzie g³osuj±cy na "tak" nie mieli na my¶li wysy³ania g±sek ze ¶l±ska pod Grunwald...

To¿ w³a¶nie o tym piszê, ¿eby siê trzymaæ czasoprzestrzeni...

p. s. Z pie¶niami o babich grabiach wstrzyma³abym siê, bo nie znam ich datowania i podejrzewam, ¿e s± m³odsze ni¿ czasy Reymonta. G±ski ju¿ prêdzej, bo w "Krzy¿akach" mamy przynajmniej dowód, ¿e zna³ je Sienkiewicz;-)

jak macie tyle w±tpliwo¶ci to polecam Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu - tam siê mozna dowiedzieæ baaaaaaaardzo wiele.Wiêcej ni¿ na forach i w sieci...

Czego na przyk³ad? S± tam prowadzone jakie¶ ciekawe wyk³ady albo oprócz eksponatów mo¿na obejrzeæ postery z artyku³ami na temat najdawniejszych zapisów muzyki ludowej?

Czyta³am co¶ kiedy¶ na temat tego muzeum. Podobno ma ¶wietne eksponaty, materia³y d¼wiêkowe i dzia³a bardzo prê¿nie; odbywaj± siê tam pokazy, wyk³ady i warsztaty tematyczne. Jednak z jego strony i ogólnie z sieci niewiele da siê wywnioskowaæ o ofertach poza zwiedzaniem wystawy. Bogus³awie, czy wiesz co¶ wiêcej na temat muzeum i zakresu jego dzia³añ? Je¶li mo¿na siê w nim dowiedzieæ wiêcej, ni¿ z ksi±¿ek (bo ¿e wiêcej, ni¿ na forach i w sieci, to jasne), to mo¿e warto wydaæ kiedy¶ na bilet do Poznania;)

Ja nie Boguslaw, ale sluze info. Bylem tam jakies 5 lat temu wiec nie najswiezsze informacje, ale moje wrazenia to troche ludowizny, jakies dudy ze Zbaszynia i jakies cytry itp. Byla lira anglosaska (choc marna replika) mozna bylo pograc bo byla na lancuszku Ciekawa rzecz to krotki filmik instruktazowy jak robic piszczaly z kosci, troche piszczal itp. strunowych ze Sredniowiecza ogolnie malo bylo, ale zakupilem muzealna ksiazeczka (wystawa ze wspolpracy z Belgia) no i w sumie zadowolony bylem, wiec moge polecic.