Poniewaz nam sie ten aksamit przewija w roznych tematach, wiec postanowilam napisac co mi sie udalo zebrac na podstawie dwóch ksi±¿ek- Medieval finds from excavations in London (textiles and clothing 1150- 1450) (autorzy- E. Crowfoot, F Pritchard; K. Staniland) oraz Historii stroju M. Touisant Samat. Pierwsz± ksi±¿ke t³umaczy³am wczoraj na szybko wiec z góry przepraszam za ewentualne b³êdy w s³ownictwie- w datowaniu pomy³ek nie ma.
Na poczatku w osrodkach jedwabnictwa produkowano wy³±cznie g³adki aksamit w poznym XIII wieku, g³ównie we Wloszech i Hiszpanii. Najwczesniejsze zrod³o mowi±ce o uzyciu takiego materia³u w Anglii to 1278 rok, kiedy to Adinettus, krawiec Edwarda I naby³ w Pary¿u aksamitne pokrycie dla podg³ówka królewskiego ³o¿a. W latach 1280-tych Bogo de Clare, extrawagancki i sk±py ksi±dz posiada³ okrycie (kapê?) z aksamitu. To mozliwe gdy¿ na pocz±tku aksamit by³ raczej uzywany w elementach umeblowania i wystroju wnêtrz niz w strojach. W spisach katedry sw. Paw³a z 1295 roku widnieje ornat z niebieskiego aksamitu.
Ca³y czas chodzi o materia³ o splocie aksamitnym- tzn sk³adaj±cy sie z w±tku i dwoch ró¿nych osnow, z ktorych jedna powstaje na pretach i jest nastepnie rozcinana; gdyz inny materia³ zwany hexamitonem byl tworzony inaczej, z szesciu roznych nici (byl znany juz w panstwie Karolingów), nie byl to jednak aksamit (czasem bywa mylony)
Podobno jedwabny aksamit znaleziono miedzy stronicami manuskryptu Teodulfa (w katedrze Notre Dame du Puy-en-Velay)- byl prawdopodobnie fragmentem oprawy ksi±¿ki.
W Kolonii w kosciele sw. Alberta istnieje ornat z aksamitu Alberta Wielkiego (pochodz±cy prawdopodobnie z Wenecji- nie wiem jakie datowanie)
Od 1297 roku aksamit pojawial sie juz w rachunkach i spisach inwentarzowych
1316 Geoffroi de Fleuri zakupi³ lazurowy ¿ó³ty i zielony aksamit
We wczesnym XIV wieku aksamit nie byl juz rzadkim materia³em, choc bardzo drogim. Pojawi³y sie aksamity nakrapiane i pr±¿kowane, niektóre zawiera³y metalowe nitki (z³ote lub srebrne) jednak w sprzeda¿y na XIV wiecznym rynku najczêstszym by³ aksamit g³aki. Wiele z tych aksamitów by³o tanszych gdyz by³y pó³ jedwabne. Zawiera³y w±tek lnu lub konopii. 4 przyk³ady takiego aksamitu istnieja w materia³ach z londyñskich wykopalisk z pó¼nego XIV wieku- wszystkie typu mieszanego.
G³ówna osnowa w tych kawa³kach to jedwab Z skrêcony (moze byc Z skrêcenie lub S skrêcenie- w dwie ró¿ne strony- dygresja moja) meszek osnowy jest nieskrecony i w±tek lnu jest Z skrêcony. nitki w osnowie sa u³o¿one bli¿ej siebie niz w watku.
Wysokosc meszku ma oko³o 8 mm, przy czym jest to meszek d³ugi, produkowano raczej krótsze. Aksamit z d³ugimi w³oskami by³ u¿ywany na francuskich i burgundzkich dworach od lat 1380- 1390. 4 kawa³ki odnalezione w Londynie s± raczej kawa³kami torebek (woreczków) i obszyæ- ktore robiono z kawa³ków ktore sie wytar³y i w³saciwie nadawa³y sie do wyrzucenia.
Jedna z jedwabnych osnów jest barwiona purpur± (orchil ?)
Pêtelki powstaj±ce na prêtach drugiej osnowy nacinano rêcznie no¿yczkami - dziêki temu mozna bylo przycinaniem na ró¿nych d³ugosciach tworzyc motywy zdobnicze (technika altobasco)
W±tek mógl byc z³oty- dziêki czemu tkanina sprawia³a bogatsze wra¿enie.
aksamit hiszpanski charakteryzowa³ sie z³otymi pêtelkami
aksamit genueñski byl jednobarwny, ³±czyly sie w nim pêtelki i przyciete w³oski
Po 1605 roku rozpoczêto t³oczenie na gor±co aksamitow
Aksamit bawe³niany powstal oko³o 1750 roku w Manchester, przy czym juz w 1775 roku byl szeroko eksportowany na ca³± Europê.
uff... mam w ksi±¿ce zdjêcie tego Londyñskiego aksamitu, niestety nie posiadam skanera. Moze w przyszlosci uda mi sie to zeskanowac i do³±czyc.
Celowo nie cytujê Gutkowskiej, gdyz koncentruje sie ona wy³±cznie na zdobieniu aksamitu a nie na pocz±tkach jego wystêpowania, splocie i tym czy wogole istnial niezdobiony.
W ksi±¿ce o londynskich wykopaliskach jest wyraznie napisane ze byl to raczej czêstszy i tanszy rodzaj aksamitu.