Nurtuje mnie ostatnio problem imion zwierz±t w ¶redniowieczu ( szczególnie XV w.) . Podejrzewam ¿e by³y one zwi±zane z ma¶ci± lub charakterem . Ale czy np. u¿ywano te¿ imion ludzich ( s³ynny Bucefa³) . Czy kto¶ natrafi³ na takie informacje ? Napewno by³y w pewnych okresach mniej i bardziej popularne imiona. ( planuje przechrz¶ciæ mojego konia którego imiê jest wybitnie nie ¶redniowieczne )

Bucefa³ by³ koniem Aleksandra Wielkiego wiêc nie mia³ nic wspólnego ze ¶redniowieczem.
Podobnie Rosynant Don Kichota z Manczy (znaczy te¿ nie jest to nic ¶redniowiecznego)
Pozdrawiam

Dziêkuje za odpowied¼ , chocia¿ to ,¿e akurat Bucefa³ by³ zwi±zany z staro¿ytno¶ci± wiem ( nieopacznie nie zaznaczy³am ). Niestety nie mogê natomiast znale¼æ nic na temat imion ¶redniowiecznych rumaków .

jak tylko porozumiem sie z "centrala" w gdansku,to dam znac.ostatnio nawet doszukalam sie rozdzialu o koniach [ i wlasnie imionach] slawnych ludzi z roznych epok.moze dysponujesz ksiazka "Koty w worku,czyli z historii pojec i rzeczy" W.Kopalinskiego.
tam to znalazlam.

ale ciekawi mnie jedno:Bucefal to imie ludzkie?...hmmm..nie spotkalam sie...

Friese

Bucefalos z tego co wiem/domy¶lam siê znaczy Wielkog³owy, co jakkolwek zwi±zane jest z anatomi± konkretnego zwierzaka nie dotyczy przynajmniej ma¶ci. A imieniem ludzkim nie jest ponad wszelk± w±tpliwo¶æ

Bucefal znaczy dokladnie "byczoglowy" lub wedle innych tlumaczen "byczy leb".co do tego nie ma watpliwosci,tak jak co do miasta,ktore na miejscu jego smierci wybudowal Aleksander.nie wiem czy nie uzywano tego imienia jako ludzkie.byc moze jako przydomek.nie wiem nie bylo mnie tam.nie spotkalam sie nigdy z podobnym twierdzeniem,wiec mi sie tez raczej nie wydaje,zeby pochodzilo od ludzkiego przydomka.

Friese

p.s.kto mowil,ze ma to cos wspolnego z mascia???Oo?

Tak trochê offtopics, w dzieciñstwie je¼dzi³em na wie¶ i zapyta³em nieopatrznie jakiego¶ jad±cego ch³opka, plose pana a jak ten konik ma na imiê. Ten spojrza³ na mnie dziwnie i warkn±³: kuñ !

"(...) zza zakrêtu ukaza³ siê oddzia³ek podnieconych mnichów i s³ug. Jeden z nich, kiedy nas zobaczy³, ruszy³ naprzeciw i rzek³ wielce uprzejmie:
- Witaj, panie, i nie dziw siê, ¿e domy¶lam siê, kim jeste¶, albowiem uprzedzono nas o twoim przybyciu. Jestem Remigiusz z Varagine, klucznik klasztoru. A je¶li ty jeste¶, jak przypuszczam, bratem Wilhelmem z Bascavilli, trzeba nam zawiadomiæ opata. Ty – rozkaza³, odwracaj±c siê do jednego z orszaku – ruszaj do góry z nowin±, ¿e nasz go¶æ wkroczy niebawem w mury opactwa!
- Dziêkujê ci, panie kluczniku – odpar³ ¿yczliwie mój mistrz – i tym dro¿sza mi twoja uprzejmo¶æ, ¿e dla powitania nas przerwali¶cie pogoñ. Lecz nie martw siê, koñ przegalopowa³ têdy i ruszy³ ¶cie¿k± po prawej stronie. Nie oddali siê zbytnio, gdy¿ bêdzie musia³ siê zatrzymaæ, kiedy dotrze do miejsca, gdzie wyrzucacie zu¿yt± ¶ció³kê. Jest zbyt m±drym zwierzêciem, ¿eby zapuszczaæ siê na stromy teren...
- Kiedy go widzia³e¶? – zapyta³ klucznik.
- Prawdê rzek³szy, nie widzieli¶my go, czy¿ nie tak, Adso? – powiedzia³ Wilhelm, zwracaj±c w moj± stronê rozbawione lico. – Ale je¶li szukacie Brunellusa, zwierzê powinno byæ w miejscu, które wskaza³em.
Klucznik zawaha³ siê. Spojrza³ na Wilhelma, pó¼niej na ¶cie¿kê, a w koñcu spyta³:
- Brunellusa? Sk±d wiesz?
- Jak¿e to? – rzek³ Wilhelm. – Jest przecie¿ rzecz± oczywist±, ¿e szukacie Brunellusa, umi³owanego konia opata, najlepszego bieguna w waszej stajni, karej ma¶ci, wysokiego na piêæ stóp: pyszny ogon, kopyta kr±g³e i ma³e, ale galop dosyæ regularny; ³eb drobny, uszy spiczaste, lecz ¶lepia du¿e. Pomkn±³ w prawo, mówiê wam, i tak czy inaczej musicie siê pospieszyæ.
(...)
A teraz powiedz mi, proszê – nie wytrzyma³em w koñcu – sk±d to wszystko wiedzia³e¶.(...)
No dobrze – powiedzia³em. – Ale czemu Brunellus?
- Oby Duch ¦wiêty wla³ ci wiêcej oleju do g³owy, ni¿ masz w tej chwili, mój synu! – wykrzykn±³ mistrz. – Jakie¿ inne da³by¶ mu imiê, skoro nawet wielki Buridan, który ma zostaæ rektorem w Pary¿u, kiedy poczyna mówiæ o piêknym koniu, nie znajduje imienia bardziej stosownego?"

¯aden ze mnie specjalista od koni, ale Roland (ten z "Pie¶ni o Rolandzie) o ile siê nie mylê dosiada³ rumaka o wdziêcznym imieniu Wejlantyf.

wedle jednej z irlandzkich legend jeden z koni herosa Cuchulainna nosi³ imiê Siwek Machy, a zosta.l tak nazwany na czesæ bogini wojny, Machy, która w ten sposób mia³a sprawowaæ pieczê nad herosem.
konie by³y rowniez chrzczone wedle ich cech i przymiotow.
jesli kiedys wreszcie dorobiê siê wlasnego konia, to prawdopodobnie nazwê go Duncan. chyba, ze do tego czasu przyjdzie mi do glowy lepszy pomysl

Rumak hrabiego Ganelona z Pie¶ni o Rolandzie nosi³ imiê Tarant.

Choæ Brunellus to imiê ³adne i "medievalnie brzmi±ce" to "Imiê Ró¿y" nie jest ¿ród³em historycznym.

Hmm...Dzi¶ s³owem tarant okre¶la siê koñsk± ma¶æ...(dla niezorientowanych- takie ³atki jakie maj± dalmatyñczyki)

dla jeszcze mniej zorientowanych:wcale nie koniecznie

Friese

Co masz na my¶li, ¿e nie koniecznie? £atki i plamki, czarne lub brazowe, czy¿ nie? Bo nie mo¿na tu chyba mówiæ o nazwie rasy...Pozdrawiam

W naszej okolicy najbardziej "tradycyjne" imie to BASKA!!! Ciekawe czy ma swoj

rodowod w sredniowieczu....

"Ostatnia bitwa"
"Martwy Cyd przytwierdzony do siod³a swego konia BABIEKI wyprowadzi³ ¿o³nierzy
z Walencji i wygra³ swoj± ostatni± bitwê przeciwko Maurom w 1099 r. "Bitwê tê wygra³,
choæ ¿ycia ju¿ w nim nie by³o". Nikt nie odwa¿y³ siê potem dosi±¶æ Babieki. "

A mój koñ nazywa siê Koncerz

co do Babieki. imie to znaczy tyle co "glupi". Cyd bedac mlodym chlopcem zostal zabrany przez wuja do jego stada. wuj polecil mu wybrac sobie konia. mlody Cyd zamiast wybrac jakies bardziej dostojne zwierze upatrzyl sobie dosc niepozornie wygladajacego konia. wuj nie mogac go odwiesc od tego pomyslu skwitowal ten wybor jednym slowem "babieka!" i tak juz zostalo.


Friese

[jak juz o imionach to moj kasztanek nazywa sie Kabul [niema to jak sie pochwalic ]]

Kupi³em nie dawno m³odego ogiera, ale nie znam ¿adnego historycznego imienia dla niego.
Pomó¿cie je¶li znacie jakie ¶redniowieczne dla konika miano.

<deleted by Korea Antarctic Research Program>

Rosynant..;]

Witaj
A mamy jakie¶ ograniczenia jezeli chodzi o literkê na któr± ma siê imiê zaczynaæ? (bo jak koni¶ z papierkiem to imie po mamusi ew. po tatusiu) - to by nam zawêzi³o i mo¿e u³atwi³o poszukiwania....
Pozdrawiam
Tillia

Ograniczenie mam ¿e musi byæ na M... zreszt± ma ju¿ imie na M, ale papierki swoje a praktyka swoje, dlatego poszukuje

Rzeczywiscie jest ju¿ temat o imionach koñskich...
Wiec proponuje sie zastanowiæ nad tworzeniem takich imion w s³owiañszczy¼nie i skandynawi... kto¶ ma pomys³ jak to byæ mog³o? Wichrowit?

Z podañ o synach Ajmona (które¶ z Chansons de Geste):
Koñ synów Ajmona (taki super by³, ¿e starcza³ jeden na czterech) nazywa³ siê Bajart. Karol Wielki mia³ go chcieæ ukatrupiæ topi±c go z kamieniem m³yñskim u szyi. Bajart spadaj±c rozbi³ kamieñ kopytami i uciek³.

ROAN BARBARY i nale¿a³ do króla Anglii Ryszarda II (1367-1400). Nie wiem czy interesuj± was imiona innych koni historycznych, ale na wszelki wypadek podam-koñ Napoleona MARENGO, koñ Wellingtona COPENHAGEN, wierzchowoec Rustama to RUKSZ (ale wziête bardziej z mitologii), jakby kto¶ chcia³ inne to mam jeszcze przyk³ady, ale niestety nie koni ¶redniowiecznych, raczej pó¼niejszych, no i wiele z jaki¶ religii i mitologii.

Mam podobny problem... tyle ze jestem w posiadaniu klaczy

hehe, a koñ Odyna - Sleipnir ;-)

Rumak Karola Wielkiego- TENCEDOR, Wilhelma Orañskiego- BEAUCENT, Renauda de Montauban- BAYARD, Ryszarda III- BIA£Y SURLEY (Królestwo za konia! ), a wierzchowiec rycerza Ogiera (tak, Ogier to jego imiê! ) Duñczyka- BROIEFORT (podobno p³aka³ ze szczê¶cia, gdy po d³ugiej roz³±ce zobaczy³ swojego pana...ach).

Info z baaardzo po¿ytecznej i przystepnie napisanej ksi±¿ki:
"Rycerze ¶redniowiecznej Europy ³aciñskiej", F. Kusiak, PWN, Warszawa 2002.

Ja mia³em to szczê¶cie, ¿e koni¶ mia³ w dokumentach imiê DIADEM i tak ju¿ zosta³o.
Ponadto jest bardzo bardzo piêkny karo-gniady i jest pupilem za³ogi grodu.

Witam
Gdzieś czytałam że koń / szkapa? / królowej Jadwigi miała na imię Draga
Mogło to być w dziele H. Kręt Życie codzienne Jadwigi i Jagielły, albo u Anny Klubówny... Niestety pamieć mnie zawodzi, ale imię zapamietałam.
Lil

Co do tego imienia Draga wiem, że bałkańskie przekazy źródłowe podają, że Elżbieta Bośniaczka nazywała najmłodszą córkę słowiańskim imieniem Draga / imię konia pewnie od tego pochodzi /

Ulubiona klacz Draga na pewno jest w "Legendach o królowej Jadwidze" Jadwigi Stabiñskiej OSB ap, WAM, Kraków 2000. S± to tylko legendy, ale przynamniej je¶li chodzi o przytaczane imiona, autorka zadba³a o wierno¶æ historyczn± t³a akcji, przy tym szeroko korzysta³a z materia³ów Archiwum ¦wiêtej Jadwigi Królowej przy Instytucie Jana Paw³a II, wiêc tutaj wierzy³bym. Do dzi¶ jest to bardzo popularne imiê dla klaczy w polskich stadninach koni rasowych.

mozaika czterech rzymskich koni ze stadniny w obecnym Sousse

Z imion wynika, ¿e dwa z nich to ogiery wybitnie rozp³odowe

Indicatus - koñ, który zosta³ senatorem w staro¿ytnym Rzymie :-).

Dopisek 19:25 07.04.2007:

Konie Edwarda I (1239-1307):
Lyard - koñ bojowy,
Ferrault - koñ do polowañ,
Bayard - ulubiony.

2 posty scalone. Viator

La Pie- klacz marsza³ka Henri de la Tour d'Auvergne Turenne (XVII w)
Pa³asz- kasztanek Jana III Sobieskiego
Szumka, ulubiony arabek ksiêcia Józefa Poniatowskiego

Equus Sejanus- antyczny koñ który przynosi³ pecha: pierwszy w³a¶ciciel zosta³ przez Marka Antoniusza skazany na smieræ, drugi (Dolabella) zgin±³ w czasie postania w Syrii, trzeci (Cassius) i czwarty( Marcus Antonius) pope³nili samobójstwo /podaje za: J. Urbakiewicz 'Gdzie s± konie z tamtych lat'/

Co do imienia dla klaczki- nie powiem jakie daæ ale jakiego nie dawaæ: Lotna.

Powie¶ciowa Lotna by³a bia³± kawaleryjsk± klacz±, na kolejnych je¼cow sciaga³a smieræ (jako ¿e je¿dziec na bialym koniu by³ latwym celem) a mimo to coraz ktos chcial ja miec. Na koniec z³ama³a noge i zostala zgladzona. Po wojnie krêcono film na podstawie tej ksi±zki; w czasie zdjêc klacz odtwarzajaca role Lotnej w pe³nym galopie nadzia³a sie na wyrzucona przez innego je¼d¿ca lancê i zginê³a...Kilka lat temu niedaleko mnie powstal klub je¿dziecki Lotna. Zosta³ podpalony i kilka koni (a co ciekawe, g³ownie by³y to siwe araby do rajdów) usma¿ylo sie w nim ¿ywcem, zostaly tylko podkowy...

La Pie to sroka po francusku, kolejne imiê zwi±zane z umaszczeniem :-).

A kto powiedzia³, ¿e w ¶redniowieczu nie?





Wyobra¿my sobie jakiego¶ ogra. Ca³kiem, calkiem ten konik: budowa, ruch, ma¶æ... taa... Piêkna, jednolita ma¶æ... Ale co z tego, skoro w papierach ma wpisane "tarantowaty"? Dlaczego? Bo ma dwie plamki na puzdrze.