Wykañczanie prusów trwa³o do¶c d³ugo, wiadomo ¿e by³y to tereny bagniste i bardzo podmok³e, dzi¶ po procesach osuszania bagnisk krajobraz jest nieco odkszta³cony, widaæ jednak dok³adnie ¿e w ka¿dy stawik w pobli¿u pola by³ niegdy¶ rozleg³ym bagniskiem, ciê¿ko uzbrojeni krzy¿acy mieli du¿e trudno¶ci z poruszaniem sie po tych ziemiach.
Ziemie te dzieli³y sie na "terra", du¿e ziemie takie jak Jaæwie¿, Natangia, Galindia te z kolei dzieli³y sie na "Lauksy". Powody dlaczego prusowie tak d³ugo sie opierali:
-Krzy¿acy byli przyzwyczajeni do scentralizowanej w³adzy, w¶ród prusów natomiast w³adze sprawowa³ wiec, jednak by³ on obowiazuj±cy dla tych którzy byli tam obecni... Np. jeden z s±siadów móg³ respktowaæ wiare chrzescijan, a nastêpny ju¿ nie.
-Prusowie tworzyli raczej ma³e skupiska, by³y to gospodarstwa zasiedlone przewa¿nie przez jedn± rodzine oraz jej niewolnikow, przpadki kiedy jedno gospodarstwo zamiszkiwa³y 2 lub wiêcej rodzin by³y niezwykle rzadkie.
Ka¿de gospodarstwo posiada³o w³asne fortyfikacje, wiêc krzy¿acy musieli zdobywac te ziemie gospodarstwo po gospodarstwie.
-Lauks jako wspólnota budowa³ tez grodziska, by³y one bardzo dobrze ufortyfikowane i sta³y na granicach lauksów, w srodku takiego grodziska byly zazwyczaj 2 budynki gdzie gromadzi³a sie spo³eczno¶æ lauksu w czasie niepokoju. Grododzier¿a, wybierany przez wiec, odpowiedzialny by³ za zapasy ¿ywno¶ci, za granice lauksu oraz utrzymanie zbrojnej zalogi lauksu, "posada" grododzier¿cy nie by³a dziedziczna.
-Na ziemiach pruskich nie istnia³y te¿ drogi w pojêciu jakie my znamy, utrudnia³o to znacznie poruszanie sie wojsk. Zwiadowcy krzy¿aków sypiali w domkach nieopodal barci lub w Pruskich sza³asach.
-Kronika¿e, mimo nieprzychylnosi z jak± traktuj± w swoich ksiêgach prusów, napisali te¿ o ich odwadze, wed³ug tego 10 wojów napada³o w zasadzce 100 (odwaga czy g³upota heroiczna???
)
S± dwie daty wiekszych powstañ pruskich, 1260 oraz 1283, któr± to date uznaje sie za koniec plemion pruskich.
Troche ¼róde³ z naszej stronki:
"¯ycie codzienne Prusów i Jaæwiêgów w wiekach ¶rednich (IX-XIIIw.)", £ucja Okulicz-Kozaryn, Wyd. PIW, Warszawa 1983 - podstawowe ¼ród³o informacji o Jaæwingach.
"Dzieje Prusów", £ucja Okulicz-Kozaryn, Wyd. Monografie FNP, Wroc³aw 1997 - nowsza ksi±¿ka pani Okuliczowej na temat Prusów.
"Staro¿ytna Litwa. Ludy i bogi", Aleksander Brückner, Wyd. Ksiêgarni Naukowej, Warszawa 1904 - jeden z najbardziej kompententnych badaczy historii ludów ba³tyjskich.
"Jaæwiêgi s± w¶ród nas", Wojciech Gie³¿yñski, Wyd. ISKRY, Warszawa 2001 - pan Wojciech na tropie Jaæwingów, efekt 30-letnich poszukiwañ, wszystko napisane z jaæwiesk± swad±, ¶wietnie siê czyta
Narymont