ostatnio obejrza³am "El¿bietê" i tam 2 razy by³a tañczona Volta... "zainspirowa³o" mnie to do poszukania tego tañca
ale "niestety" znalaz³am tylko jedn± stronkê z opisem: pbm, wydaje mi siê, ¿e mo¿e te¿ co¶ byæ w traktatach Arbeau, ale mam problemy z francuskim...
wiecie, gdzie mo¿na co¶ o Voltach znale¼æ? pliz, pomó¿cie...

Owszem, jest Volta w Orchesography, ale jest podane tylko krok jakim siê tañczy natomiast nie ma ¿adnego opisu uk³adu, niestety! Pozostaje poszukanie opisu balu na którym Voltê tañczono- byæ mo¿e tam bêd± jakie¶ wskazówki..... ale nie nastawiaj sie na znalezienie konkretnych intrukcji. Aha, Orchesography mo¿na kupiæ na Amazonie w angielskim t³umaczeniu, sama soboe takie sprawi³am.

Witam:)

Proponuje obejrzeæ i przeanalizowac kilka przedstawieñ Ardente Sole. W programie renesansowym czêsto tañcz± Volte i nie dziwie im siê gdy¿ jest to bardzo efektowny taniec (zw³aszcza to podrzucanie ), zawsze robi du¿e robi wrarznie, zreszt± jak wszystkie ich przedstawienia - s± prze¶wietne po prostu lepiej siê nie da .

Wogóle mog³abym wiele mówic na ich temat, ale nie bêde offtopikowaæ za bardzo


Ps. Kto jedzie w tym roku na warsztaty do Krakowa? To sie spotkamy

papapa

A nie uwa¿asz, ¿e to ciut nie w porz±dku ¶ci±gaæ od kogo¶? Bo to na pewno jest ich w³asna choreografia!

Nie mówie ¿e ¶ciagaæ zaraz!! Ale napewno mo¿na sobie przyswoiæ pewne wzory, bo sam ksi±¿kowy opis ma³o daje.

Pozatym pani Angel sama uk³ada³a te choreografie na podstawie ¼róde³ wiêc kto¶ kto ma pewn± wiedze na ten temat mo¿e zrobic to samo. A obejrzenie innych choreografi z pewnosci± bêdzie pomocne.

pozdrawiam

ja bêdê w Krakowie

no oczywi¶cie, ze nie spodziewam siê gotowych aran¿acji,ale choæby same kroki, bo widzia³am tylko opisy dwóch : jak pan podrzuca pani± i jak ka¿dy sam "podskakuje"

w pi±tek ogl±da³am na video "szachy" ardente sole; ojej, te galliardy s± ¶liczne byæ mo¿e jest wsród nich Volta
widzia³am jeszcze co¶tam u królowj Bony i zarêczyny Jadwigi ; no i oczywi¶cie S±d Parysa :D



najbardziej podoba mi siê Magdalena z Tourdionem (z "szachów"

Witam!

A z Elzbiety nie mozesz krokow odtworzyc?

Ludka Excalibur.

PS. O ile pamietam to nie jest podnoszenie tylko przesadzenie partnerki przez noge.

Nie da siê ze wzglêdu na sprytny zamys³ operatora, by filmowaæ tañcz±cych w zbli¿eniu albo pokazaæ twarze ogl±daj±cych taniec. Poza tym Volta w El¿biecie mimo swej widowiskowo¶ci niewiele ma wspólnego z historyczn± Volt±, wiêc mo¿e lepiej jednak oprzeæ siê na innych ¼ród³ach....

A co do podrzutów, to jak one powinny wygl±daæ zobaczyæ mo¿na na krótkim filmiku dostêpnym pod adresem http://www.sca.org.au/del/pennsic29/lavolta.mpg (nie jestem pewien tego przewieszenia ramienia pani, ale sadzanie pani na kolanie jest poprawniejsze od podrzutów, które by³y w El¿biecie).

Pozdrawiam,
Blondi

Witam!
La Volte jest zapisana w "Orseografie" w sposób ogolny, czyly rozpisane s± mniej wiecej takty, z uwzglêdnienien przeniesieñ. Ca³y taniec wykonywany jest wariacjami gaillardy wloskiej. Jest to taniec solowy, "popisowy" na 1 pare, wiêc mamy tu do¶æ du¿± dowolno¶æ, ale nie ca³kowit±.
Dok³ana choreografiê podaje Carosso w swoim traktacie i jest to jego proponowana choreografia na podstawie ogólnego opisu Arbeau. Proponowa³abym sie skupiæ na Carosso (przepraszam za pisowniê, je¿eli s± b³êdy), jezeli chcemys iê trzymaæ jak najbardziej historycznych ¿róde³.
Pozdrawiam- Anna Bernaetta

"La volta" jest opisana w ksi±¿ce "Celeste giglio". S± tam tañce w choreografiach opracowanych na podstawie ¼róde³ przez Dorothee Wortelboer.
Serdecznie polecam...

Witam.


A mo¿na jakie¶ konkrety odno¶nie tej informacji? W ¿adnym traktacie Caroso nie ma opisanego tañca "Volta". Nie zetkn±³em siê te¿ u Caroso z ¿adn± przypominaj±c± go choreografi± (ale faktem jest, ¿e mog³em co¶ przegapiæ), wiêc ciekaw jestem gdzie dok³adnie tego opisu szukaæ...

(PS. Korzystaj±c z okazji - i tu siê przypominam w kwestii traktatu... )


Ja równie¿, choæ jak zawsze polecam równie¿ sprawdzenie opisów z niej w ¼ród³ach dla pewno¶ci.
Sama "La Volte" w "CG" jest autorsk± choreografi± Dorothee na postawie opisu Arbeau - ale sprawia wiele rado¶ci, wiêc te¿ polecam

Pozdrawiam,
Blondi

to co zosta³o opisane w Orchesography to poprostu krok którym nalezy u³o¿yæ uk³ad
nie mo¿na napisaæ i¿ jest on wykonywany wariacjami gagliardy w³oskiej poniewa¿ mimo iz wiele kroków gagliardy (nazwijmy ja umownie miedzynarodow±) powtarza siê, to jednak gagliarda w³oska (jedyna najpe³niej opisana nie tylko przez Caroso, Negriego ale i Lutio, Prospero Lutii, Lupiego i Compaso) ma wiele charakterystycznych kroków nie wystêpuj±cyhch w gagliardzie francuskiej
lub poprostu wogóle nie opisanych przez Arbeau
mo¿liwe jest potraktowanie tej gagliardy jako w³oskiej tylko gdy przyjmiemy ogólne pochodzenie gagliardy jako w³oskie (co jest mo¿liwe, boweim ze wzglêdu na ma³± ilo¶c ¼róde³ pierwsze wzmianki to wzmianki w³oskie)
nie bardzo jest mo¿liwe by caroso opisywa³ w swym traktacie choreografie oparta o Arbeau poniewa¿ Il ballarino jest wczesniejsze, zas Nobilite i Orchesography dzieli do¶æ niewielka odleg³o¶c, zbyt ma³a by Caroso móg³ zna ten traktat (o czym pisze JUlia Sutton we wstepie do angielsko-jêzycznego wydania Nobility di dame).
jedynym co uznaæ mozna za taniec o podobnym charakterze do volty jest Nizarda opisana przez Negriego który równiez wyszed³ tylko (!!) ok 15 lat po Arbeau
napewne odezw± siê tu g³osy i¿ taniec ten musai³ byæ populrany du¿o wczesniej i ta droga móg³ dotrzeæ do Italii- móg³, jednak przez ¿adnego z mistrzów tañca we W³oszech nie zosta³ opisany
podnoszenia sa tym co ³±czy oba tañce, tak jak i krok gagliardy (który jednak w Nizzardzie jest bardziej ró¿norodny i podany ; autor, podobnie jak w Arbeau, zaznacza i¿ taniec ten w przeciwieñstwie do innych nie ma ustalonych regu³).
To co wa¿ne to to ¿e muzyka ta nie jest typow± gagliard± (chociaz muzyka nei jest moja najmocniejsza stron± i dochodze do tego bardziej na podstawie kroków wykoywanych na poczatku tañca, które nijak maj± siê do gagliardy)
co wa¿ne choreografowie rozrózniaj± rodzaje podnoszenia w volcie od tych w nizzardzie

Witajcie!
Czasami ³apiê siê na tym, ¿e robiê skróty my¶lowe lub nie piszê rzeczy, które s± dla mnie oczyiste- przepraszam.
Ja w swojej g³ówce rozró¿niam gaillardy francuskie od w³oskich, poniewa¿ oba kroki rózni± siê technicznie. Je¿eli istniej± fachowe nazwy na te kroki podstawowe- to bardzo proszê o zaznajomienie mnie z nimi.
Wyjê³am makulaturê i zgadzam siê z Ani± Wojciechowsk± ono¶nie choreografii
Arbeau by³ na tyle fajnym cz³owiekiem, ¿e poda³ tylko krok "gaillard step combination" i rozliczenie tañca. Nad reszt± musimy popracowaæ sami na podstawie ¿róde³ opisuj±cych kroki, a jest do tgo celu ca³y traktat obejmuj±cy ile¶ wariacji kroku podstawowego gaillard.
Co do Nizzarde- uwa¿am j± za moyfikacjê Volte. Mimo wszystko podstawowy krok pozostaje ten sam, jak równie¿ rozliczenie. Tañczê j± do muzyki gaiilardy, chocia¿ ostatnio dorobi³am siê utworu o nazwie Nizzarde, tylê troszkê d³ugiej jak na chêci przenoszacego do dzwigania mojej wcale nie tak du¿ej osóbki.
Pozdrawiam serdecznie- A.B.

Witam.


Tak w³a¶nie s±dzi³em, ¿e wcze¶niej - jako o "dok³adn± choreografiê, któr± podaje Caroso" - chodzi³o Ci o "La Nizzardê". I tu mam uwagê tak±, ¿e Negri nie daje dok³adnej choreografii tego tañca, tylko - o ile dobrze odczytujê opis Negriego - opis pocz±tkowego pasa¿u, a potem raczej ogólne uwagi (sk±din±d to ponoæ jedyny taniec, do którego Negri nie daje dok³adnego opisu choreografii). Trudno wiêc mi uznaæ opis La Nizzardy jako dok³adny opis, którego nale¿a³oby siê trzymaæ tañcz±c Voltê.


Ja akurat nie uznajê Nizzardy za modyfikacjê Volty, ze wzglêdu na muzykê. Volta jest rodzajem gagliardy (o czym pisze Arbeau) i jest tañczona do muzyki gagliardy, podczas gdy La Nizzarda jest tañczona do muzyki o tym samym tytule. Co prawda, spora czê¶æ tej¿e muzyki przypomina gagliardê, jednak pocz±tkowe frazy - na pasa¿e - od niej siê ró¿ni±. Ale to tylko moja subiektywna opinia, szerzej na ten temat siê wypowiem za parê dni jak przejrzê kilka opracowañ. Pamiêtam, ¿e Drabecka pisze o Nizzardzie jako o "w³oskiej Volcie", jednak chwilowo nie mam jej pod rêk±, by sprawdziæ, czym to sformu³owanie argumentuje.

Co do podrzutów - ta sama Drabecka stwierdza, ¿e Volta od Nizzardy ró¿ni siê w³a¶nie podrzutami - o ile w Volcie pan trzyma podnoszon± pani± za gorset z przodu i ty³u, o tyle w Nizzardzie - trzyma j± po bokach. Za parê dni bêdê mia³ Drabeck± pod rêk±, to mogê przytoczyæ dok³adnie jej zdanie w tej kwestii.


A nawet kilka traktatów. Problem w tym, ¿e w³oskich, a nie francuskich. Wspominana ju¿ powy¿ej Julia Sutton we wstêpie do t³umaczenia "Nobilta di Dame" pisze, ¿e "miêdzy krajami istnia³y znacz±ce ró¿nice w stylu, krokach i repertuarze". We w³oskich wariacjach gagliardy wystêpuj± dosyæ czêsto kroki znane z innych tañców - np. fioretto, groppo, ripresa sottopiede. U Arbeau tego nie zauwa¿y³em, st±d moja pe³na sceptycyzmu opinia co do korzystania z w³oskich wariacji podczas tañczenia Volty.


Chodzi Ci o nazwy piêciokroków (i jedenasto- i siedemnsto- i jeszcze wiêcej -kroków), czy o kroki, z których sk³adaj± siê piêciokroki? Je¿eli o to pierwsze - to wiêkszo¶æ z nich nazw nie ma (bo zapewne trudno wymy¶liæ nazwy dla kilkuset wariacji ), je¿eli o to drugie - owszem, nazwy istniej±. Nie bêdê tu robi³ offtopica, zapraszam na p.w. lub mejla.

Pozdrawiam,
Blondi

Witam!
Blondi: Ja akurat nie uznajê Nizzardy za modyfikacjê Volty, ze wzglêdu na muzykê. Volta jest rodzajem gagliardy (o czym pisze Arbeau) i jest tañczona do muzyki gagliardy, podczas gdy La Nizzarda jest tañczona do muzyki o tym samym tytule. Co prawda, spora czê¶æ tej¿e muzyki przypomina gagliardê, jednak pocz±tkowe frazy - na pasa¿e - od niej siê ró¿ni± ........... otó¿ tak siê sk³ada, ¿e te pasa¿e rozlicza siê na 6 tak jak piêciokrok gaillardy. Oczywi¶cie nie ka¿d± sk³adow± czê¶æ z osobna, tylko np.: po 2 kroczki. I w tym momencie problem muzyczny sie ogranicza juz tylko do rozliczenia przeniesieñ
Co do samych podrzutów nie bedê sie k³óciæ tylko poczekam na Drabeck±.
Natomiast w kwestii wariacji gaillardy powszechnych w Nazzarde, osobi¶cie uwa¿am, ¿e z opisu Arbeau mo¿na u¿yæ tych wariacji je¿li umie siê je wykonaæ i rozliczyæ w muzyce.
I to by³oby na tyle- czekam na Drobeck±
AB

w³±snie na tym zasadza siê problem, gdyz my uwa¿amy ¿e znaj±c Arbeau nie da siê zatañczyæ historycznej Nizzardy(a o takiej przecie¿ mówimy), tak jak nie da sie do koñca nie znaj±c Arbeu zatañczyæ Volty( atym bardziej u³ozyæ choreografii w³asnej).
A wsystko ze wzglêdu na to, mo¿e nie do koñca precyzyjne rozróznienie na gagliardy w³oska i francusk±.
Podczas gdy Negri podaje propozycjê kroków- nie konkretnych piêcio czy wiêcej- kroków a klasyczne ripresy sottopiede recacciaty, zoppetti i balzetti uzywane w "klasycznych" tañcach,a nie tylko w gaglairdach;
a co charakterystyczne nie grupuje ich dodatkowo w okre¶lone kroki gagliardy (które we w³oskich traktatach rozró¿niane s± w troszkê inny sposób i nosza nazwê botta) co robi w wiêkszo¶ci Mutazione della Gagliarda gdy u¿ywa kroków szeroko pojêtej gagliardy
ale- wracaj±c
nie da siê tego zatñczyæ znaj±c Arbeau (nie historycznie bo jak podkre¶li³am tego pojêcia tu bronimy)
bowiem w traktacie francuskim nie zosta³y opisane te kroki (bardzo w³oskiego typu)- mo¿e poza zoppetto które jest form± pied en l'air
mo¿na co najwy¿ej dopasowaæ muzyke do kroków "francuskiej" gagliardy

Witam!

Mam ju¿ "Tañce Historyczne, Zeszyt 2" M. Drabeckiej i czas na obszerny cytat ze wstêpu do opisu Volty i Nizzardy. Skupi³em siê chwilowo tylko na jej porównaniu Volty i Nizzardy:

"(...) Kolebk± [tañca] by³a prawdopodobnie po³udniowa czê¶æ Francji - Prowansja oraz przylegaj±ce do niej okolice Nicei w pó³nocnych W³oszech. Poniewa¿ tañce wirowe w ujêciu parami by³y ju¿ wówczas szeroko rozpowszechnione w¶ród ludno¶ci wiejskiej, trudno stwierdziæ który z nich da³ pocz±tek formie tañca dworskiego. Byæ mo¿e sta³o siê to równocze¶nie i we W³oszech i we Francji. Faktem jest, ¿e odmiana wolty francuskiej /opisana przez Thoinot Arbeau/ i jej odmiana w³oska, pochodz±ca, jak nazwa wskazuje, z Nicei, ró¿ni± siê nieco od siebie.

(...)

Rozbie¿no¶ci pogl±dów na sprawê pochodzenia tañca t³umaczy fakt, ¿e tañce wirowe znane by³y wie¶niakom ca³ej niemal ¶rodkowej i zachodniej Europy, i to zarówno we W³oszech, we Francji, jak i w Niemczech. Nazwa wolta pochodzi³a z jêzyka w³oskiego i oznacza³a obrót. We W³oszech zapewne jedn± z odmian tañca wirowego okre¶lano t± nazw± i st±d przenios³a siê ona na inne tañce. (...) Natomiast pomiêdzy wolt± opisan± przez Arbeau, a wolt±, czyli nizzard±, w³osk± mo¿na wyró¿niæ szereg podobieñstw w uk³adzie i sposobie wykonania kroku. Dlatego te¿ nale¿y s±dziæ, ¿e prototypem wolty by³ ludowy taniec w³oski lub prowansalski, lub te¿ dwie jego bliskie odmiany. Taniec ten zosta³ kreowany do rzêdu tañców dworskich przez w³oskich mistrzów tañca. A z drugiej strony w swojej prostej odmianie znalaz³ kontynuacjê we Francji.

(...)

Wspóln± cech± obu odmian wolty, w³oskiej i francuskiej, by³ uk³ad rytmiczny zbli¿ony do galiardy i dostosowany do niego podstawowy krok. To Arbeau mówi³, ¿e wolta by³a jedynie odmian± galiardy. Podstawowy krok wolty wykonywano w ci±gu dwu trójmiarowych taktów, podobnie jak krok galiardy. Sk³ada³ siê on z podskoku, wyd³u¿onego kroku i wysokiego skoku zakoñczonego opadniêciem na obie nogi, tak zwanej cadenzy, jak w galiardzie. Krok ten wykonywano w obrotach.

Figury wolty francuskiej i nizzardy cechowa³o równie¿ pewne podobieñstwo. I tu i tam tancerz rozpoczyna³ taniec prowadz±c damê wokó³ sali skocznymi krokami wolty, wykonywanymi z przesuwaniem siê w przód lub innym skocznym krokiem. Po czym nastêpowa³o wirowanie, w którym tancerz ujmowa³ tancerkê w pó³ i razem z ni± wykonywa³ obroty skocznym krokiem. W skoku podrzuca³ damê w górê. Taki by³ najprostszy schemat uk³adu tañca i tak tañczono woltê francusk±. Natomiast nizzarda, chocia¿ zachowuje te dwie zasadnicze figury, nosi tak¿e ¶lady rêki mistrza, który pragn±³ upiêkszyæ ten prosty uk³ad i nadaæ mu ozdobn± i pe³n± finezji formê dworskiego balli. St±d w nizzardzie rozmaito¶æ kroków i rozbicie uk³adu przez dodanie jeszcze jednej figury.

Ale nie tylko wiêksza rozmaito¶æ kroków i figur ró¿ni³a nizzardê od wolty francuskiej, ró¿ni³ j± równie¿ styl wykonania. Proste kroki wolty francuskiej powtarzano jednostajnie i tylko od tancerza zale¿a³o, jak d³ugo zamierza³ prowadziæ damê wokó³ sali lub te¿ wirowaæ razem z ni±. Prostota kroku i dowolno¶æ uk³adu pozwala³y tancerzom na zwiêkszenie dynamiki ruchu, tancerze zapamiêtywali siê w tañcu. Nic te¿ dziwnego, ¿e te ¿ywio³owe skoki powodowa³y nieporz±dek w ich strojach, czego równie¿ nie pochwala³ Arbeau. Nizzarda natomiast by³a kompozycj± ¶ci¶le odmierzon±. Kilka obrotów, w których tancerz podrzuca³ partnerkê, nie powodowa³o zmêczenia - taniec by³ pe³en dworskiej elegancji. Podobnie musiano tañczyæ nizzardê, o której wspomina Federigo Zuccaro [w swym sprawozdaniu z podró¿y po W³oszech - "Il Passagio per l'Italia" (1608)]. Z tej króciutkiej wzmianki wynika, ¿e tancerz tak¿e prowadzi³ damê pocz±tkowo dooko³a sali, po czym uj±wszy j± w pó³ wykonywa³ z ni± razem trzy obroty i dopiero przy czwartym podrzuca³ j± w górê, za co w nagrodê otrzymywa³ poca³unek. Uk³ad ten, który zapewne powtarzano, równie¿ nosi cechy okre¶lonej kompozycji, brak w nim elementu ¿ywio³owo¶ci i swobody wolty francuskiej."

I jeszcze w tej samej kwestii drobny komentarz Drabeckiej koñcz±cy opis Nizzardy:
"W porównaniu z wolt± francusk±, nizzarda, pomimo lekko¶ci i wdziêku, bêdzie zawsze pe³na elegancji cechuj±cej dworskie balli i balletti szko³y w³oskiej. Zarówno w charakterze ruchu, jak i w liniach kompozycji taniec ten wymaga czysto¶ci i przejrzysto¶ci rysunku oraz urozmaicenia po³±czonego z wytwornym smakiem, obce s± mu natomiast ¿ywio³owo¶æ i rubaszno¶æ francuskiej wolty."

Nic dodaæ, nic uj±æ. Nie s±dzê, bym znacz±co ten tekst nadinterpretowa³, je¿eli stwierdzê, ¿e zdanie Drabeckiej zdaje siê potwierdzaæ moj± - i Annusnovus - opiniê, ¿e miêdzy tymi tañcami ró¿nice by³y na tyle du¿e, ¿e nie mo¿na mówiæ o tañczeniu Volty korzystaj±c z opisu Nizzardy - mimo widocznych na pierwszy rzut oka podobieñstw obu tañców. Life is brutal, jak mawiaj± na mie¶cie

W pominiêtych fragmentach Drabecka pisze jeszcze o zbli¿onym tañcu niemieckim, wspomina, ¿e "pierwsze wzmianki o wolcie notuj± ¼ród³a w³oskie", i omawia rozpowszechnienie w Europie obu wersji (a raczej francuskiej wersji, o rozpowszechnieniu nizzardy poza W³ochami nie wspomina ni s³owem). Fragmenty o podrzutach i trzymaniu w nich partnerki wraz z ilustracjami umieszczê tu, jak tylko dorwê siê do dzia³aj±cego skanera.

Tymczasem pozdrawiam.
Blondi

Witam,

czas na kolejn± czê¶æ Drabeckiej - tym razem o podrzutach w obu tañcach opisywanych przez ni± tañcach:

Wolta
"Przej¶cie do wirowania wymaga zmiany ustawienia partnerów wzglêdem siebie i zmiany ujêcia. Tancerz uwalnia rêkê tancerki i staje przed ni±, zwracaj± siê ty³em do kierunku ruchu. Po czym ujmuje tancerkê obu rêkoma w pasie. Zazwyczaj lew± rêk± tancerz otacza³ kibiæ tancerki z ty³u, a praw± podtrzymywa³ j± z przodu w pasie. Tancerka z kolei praw± rêkê zarzuca³a partnerowi na plecy lub kark, a lew± opuszczon± rêk± przytrzymywa³a spódnicê na udzie, aby nie unosi³a siê w tañcu zbyt wysoko i nie ukazywa³a koszulki lub nawet nagiego uda. Przygotowanie do wirowania zajmowa³o tañcz±cym dwa takty, jak mówi Arbeau.

(...)

Wykonanie kroku w obrocie nastrêcza nieco wiêcej trudno¶ci, zw³aszcza podnoszenie tancerki podczas du¿ego skoku nie jest ³atwe. Wed³ug dok³adnej w tym miejscu relacji Arbeau, wykonanie odbywa³o siê w sposób nastêpuj±cy. Tancerz rozpoczyna wirowanie po kole ustawiony ty³em w kierunku ruchu i ujmuje w pasie tancerkê, która stoi przed nim, zwrócona przodem w tym kierunku.
W przedtakcie na "i" i po "trzy" - niewielki przeskok, z przesuniêciem po kole i æwieræobrotem pary w prawo: tancerz na lewej, tancerka na prawej nodze.

Takt 1.
Na "raz" - tancerz opada na lew±, tancerka na praw± nogê. On zwrócony jest prawym, ona lewym bokiem w kierunku tañca,
na "dwa, trzy" - d³ugi krok w kierunku tañca z niespe³na pó³obrotem w prawo: tancerz wykonuje krok praw±, tancerka lew± nog±.

Takt 2.
Na "raz" - wysoki skok z æwieræobrotem w prawo. W skoku tancerz podrzuca tancerkê w górê, pomagaj±c sobie lewym udem - jak brzmi relacja - w ten sposób, ¿e sadza sobie jak gdyby tancerkê na lewym kolanie i dziêki temu udaje mu siê wy¿ej j± wyd¼wign±æ,
na "dwa, trzy" - opadniêcie na obie z³±czone nogi. Na zakoñczenie kroku wolty tancerz znów zwrócony jest ty³em, tancerka przodem w kierunku tañca. Po czym nastêpuje niewielki skok, z przesuniêciem po kole i z æwieræobrotem w prawo: tancerz wykonuje skok na lewej, tancerka na prawej nodze itd.

Wirowanie w prawo tañcz±cy kontynuowali dopóki nie poczuli siê znu¿eni, lub tancerz nie zechcia³ zmieniæ kierunku. Arbeau sam proponuje tak± zmianê i przej¶cie do wirowanie w lewo. Wówczas tañcz±cy musieli zmieniæ ujêcie. Tancerz otacza³ kibiæ tancerki praw± rêk±, a lew± podtrzymywa³ j± z przodu w pasie. Tancerka zrzuca³a lew± rêkê na ramiê tancerza, a praw± przytrzymywa³a spódnicê. (...) W skoku tancerz podrzuca³ tancerkê na prawym kolanie."

W za³±cznikach - dwa obrazki pogl±dowe z Drabeckiej - oba dotycz± obrotu w prawo i pokazuj± poszczególne fazy podrzucania.

Nizzarda
"(...) Obroty wraz z podnoszeniem partnerki nastêpuj± dopiero w trzeciej czê¶ci. Tancerz podnosi partnerkê tylko czterokrotnie, ujmuj±c j± wytwornie w pasie i bez pomagania sobie kolanem, jak to by³o w wolcie francuskiej.

(...)

W takcie 20 na "dwa, trzy" - podczas opadania do trzeciej pozycji - tañcz±cy zmieniaj± ujêcie r±k. Tancerz zwalnia rêce tancerki i ujmuje j± mocno po obu stronach w pasie. Tancerka opiera d³onie na ramionach tancerza. Na ostatni± ósemkê taktu 20 tañcz±cy wykonuj± par± skok w obrocie w prawo (...). W czê¶ci trzeciej (...) w ci±gu dwóch taktów tañcz±cy wykonuj± pó³ obrotu w prawo, oraz tancerz wci±¿ obracaj±c siê podnosi partnerkê.

Takt 21.
Na "raz, dwa" - reccaciata w obrocie w prawo. Tancerz zaczyna opadniêciem na praw± nogê, przesuwaj±c siê w ty³. Tancerka na lew± nogê, przesuwaj±c siê w przód,
na "trzy" - tancerz dostawia praw± nogê do lewej z ty³u i staj±c na ca³ych stopach obu nóg zgina kolana; tancerka lew± nog± wykonuje krok do boku w kierunku tañca i z obu nóg, zginaj±c kolana, wybija siê do wysokiego skoku.

Takt 22.
Na "raz" - tancerz prostuje kolana i wznosi siê na przedni± czê¶æ stopy, wykonuj±c nieznaczn± czê¶æ obrotu na obu nogach. Równocze¶nie podrzuca tancerkê w górê; tancerka wykonuje wysoki skok pomagaj±c tancerzowi,
na "dwa" - tancerz opada na ca³e stopy do III pozycji /prawa noga z przodu/, zgina kolana obu nóg i stawia tancerkê na ziemi; tancerka opada na obie z³±czone nogi. Na tym koñcz± pó³ obrotu w prawo,
na "trzy" -tañcz±cy wznosz± siê na obu nogach na przedni± czê¶æ stopy, po czym wykonuj± skok w obrocie w prawo - przesuwaj±c siê nadal po kole - tancerz wykonuje skok na prawej nodze, unosz±c lew± w ty³, tancerka na lewej nodze, unosz±c praw± w ty³.

Takt 23 i 24. to samo co w taktach 21 i 22; (...)
Takt 25-28. To samo co w taktach 21-24, wiruj±c nadal w prawo po kole. W ostatniej czê¶ci taktu 28 tancerz zwalnia uchwyt wokó³ kibici tancerki. (...)

Ka¿d± z tych czê¶ci tañca tañczono do odpowiadaj±cej jej frazy muzycznej. (...)"

W za³±czniku - trzy obrazki pogl±dowe zamieszczone przy tek¶cie.

Jak widaæ, sposoby podrzutów w obu tañcach s± zupe³nie inne. Drabecka dodaje do tego komentarze o "akcentach rubaszno¶ci" w wolcie francuskiej i przeciwstawia jej "pe³n± elegancji cechuj±cej dworskie balli i baletti szko³y w³oskiej" Nizzardê. Wiêc Nizzardê i Woltê traktowaæ nale¿y jako dwa ró¿ne tañce pomimo widocznych miêdzy nimi podobieñstw.

Pozdrawiam,
Blondi