przy³±czam sie do powy¿szej inicjatywy gdy¿ wiadomo nie od dzi¶, ¿e Polacy nie gêsi........
, oto czê¶ s³ownika z: Krystyna Turska "Ubiór dworski w Polsce w dobie pierwszych Jagiellonów":
Andromeda – ko¿ki
Bramka - wieniec
Cabacium - kabat
Colobium: 1 - d³uga, lu¡na tunika bez rêkawów, wk³adana przez g³owê, rodzaj opoñczy z otworami na rêce; 2 - szata liturgiczna bez rêkawów lub z krótkimi rêkawami, najczê¶ciej bia³a
Corset fendu - fr. suknia kobieca bez rêkawów z g³êboko wykrojonymi bokami, od bioder poszerzona klinami, modna od po³owy XIV w. w krajach zachodniej i ¶rodkowej Europy. Stanik naszyty gronostajami
Crinale = wieniec
Czeche³ - czechlik, d³uga koszula z bia³ego, lnianego p³ótna u¿ywana w ³a¡niach i w domu przez kobiety i dzieci
Diplois - obszerny p³aszcz ¿o³nierski i podró¿ny z podwójnego sukna w kszta³cie peleryny, spinany na piersiach zapon± lub guzem. D. ¿o³nierski móg³ mieæ w XV w. stoj±cy ko³nierz, d. reprezentacyjny, podszyty futrem, przekszta³ci³ siê prawdopodobnie w deliê
Doublet - jopula 1
Endromida, endromis - ko¿ki
Gacnik, gacny pas - spodni pas noszony na biodrach pod nogawicami, po³±czony z prze-pask± - sakw±, zastêpuj±cy gacie (bursa testiculorum)
Gippon - jopula 2
Gunia - okrycie z kozich skór lub filcu z wielb³±dziej sier¶ci, narzucane na ramiona
Gz³o - koszula z grubego lnianego p³ótna, tak¿e domowa suknia kobiet, mê¿czyzn i dzieci, noszona w Polsce od wczesnego ¶redniowiecza
Hazuka, azuka - obszerne i d³ugie okrycie z rêkawami, podszyte futrem lub podszewk±, z ko³nierzem przylegaj±cym do ramion, pokrytym futrem albo aksamitem. ¬ród³a z k. XV i pocz. XVI w. notuj± h. garnirowane futrem z zawi±zkami, bramo-wane dooko³a at³asem lub cienkim suknem oraz naszywane po brzegach per³ami. H. do konnej jazdy mia³y rozporki
Houppelande - fr. suknia kobieca i mêska wk³adana przez g³owê, o kroju kloszowym, obficie sfa³dowana pod paskiem w talii, pow³óczysta, z wysokim stoj±cym ko³-nierzem i fantazyjnymi rêkawami, krojonymi z æwiartek ko³a. H. szyto z tkanin jedwabnych, aksamitów, sukna i podszywano b³amami z popieliczych brzuszków. W mêskich h. stosowano rozporki w ¶rodkowym szwie przodu, nierzadko te¿ z ty³u. H. wesz³a w u¿ycie ok. 1360 pocz±tkowo we Francji, pó¡niej w pozosta³ych pañstwach Europy; w Polsce znana ju¿ w czasach królowej Jadwigi i W³adys³awa Jagie³³y, modna w 1 pol. XV w. w zmienionej nieco formie
Jaka, iacca, fr. jaquet - dopasowany kaftan mêski do bioder, modny w XIV i pocz. XV w. Krojony z czterech jednolitych czê¶ci, wciêtych w stanie i charakterystycznie uwypuklonych na piersiach, z owalnie podkrojonymi pachami. J. szyto z miêkkich tkanin jedwabnych, aksamitu i sukna. Pod j. jedwabne dawano filcowe spody lub pikowane z kilku warstw p³ótna i waty, u³atwiaj±ce modelowanie modnej formy. j. rycerskie typu ochronnego mia³y spody zbrojone metalowymi p³ytami b±d¡ kolczugi wszywane miêdzy warstwê p³ótna i waty. W j. cywilnych stosowano zapiêcie na guzy, do¶æ gêsto rozmieszczone na ca³ej d³ugo¶ci przodu, w ochronnych natomiast sznurowanie. Biodra opina³ pas z grubych metalowych ogniw spiêty bogato profilowan± klamr±.-
CDN
pozdrawiam