Zapraszamy na treningi szabl± polsk±. Unikalny system opracowany na podsatwie wieloletnich badañ specjalistów nie tylko od historii i ¼róde³ ale jednocze¶nie biomechaników. Nasze treningi to nie tylko szermierka i w³adanie broni±, to tak¿e skrupulatnie przygotowany trening rozbudowywuj±cy mo¿liwo¶ci naszego organizmu.

Koniec z sportow± szermierk±, która ci±gle próbuje zdominowaæ nasza narodow± broñ, czy zachodnioeurpejskimi interpretacjami. Czas rozbudziæ nasza rodzima sztukê walki. Do³±cz do nas i trenuj razem z nami.

Wiêcej na stronie:

http://silkfencingteam.pl/

oraz na facebooku:

https://www.facebook.com/silkfencing?fref=ts

Do zobaczenia na treningu!

Little bit confused...
Odtwarzacie walkê szabl± polsk± na podstawie Lichtenauera i Meyera?

I co to jest szabla polska wg Was?

I fajnie by by³o gdyby¶cie chocia¿ wyjustowali tekst na stronie, bo wygl±da to do¶æ niechlujnie.

Pozdrawiam

Edit: kutwa...umiejêtno¶æ czytania mi siada xD Pozosta³e pytanie pozostaj± aktualne

..sportowa próbuje zdomoinowaæ narodow± --------MAAAAAAATKOOOOOO - CÓÓÓÓRKO - co to jest?????
ale która, ale któr±??????

Adsumus,

Szabla polska jest do¶æ ciekawym zjawiskiem. Jej definicja nie jest ³atwa, ale tego dotyczy nasz system. Przede wszystkim definiujemy j± nieco inaczej ni¿ pozostali i odnosz±c siê do tej definicji i ¼róde³ tworzymy system w³adania ta broni±. Powiedzmy, ¿e konstrukcja rêkoje¶ci i klingi oraz wywa¿enie sa jednymi z dominuj±cych czynników.

Rafa³, bardzo prosta uwaga - to jest pewnego rodzaju "mikro" parabola. Chodzi o bardzo problematyczne zjawisko gdzie u¿ywamy obecnie systemu bazowanego na zachodnioeuropejskich sztukach w³adania ró¿nego rodzaju krzyw± broni± (cutlass, saber, backsword, pallasche, sabre i wiele, wiele innych krzywych urz±dzeñ) lub po prostu technik szablowej szermierki sportowej, która ma siê nijak do naszej narodowej broni.
Bardzo prostym aspektem jest os³ona na d³oñ w szabli polskiej, z jakiego¶ "tajemniczego" powodu jest ona bardzo kiepska, podczas gdy którakolwiek krzywa broñ zachodnia u¿ywana do tego samego systemu, (na przyk³ad barbasettiego) jest wrêcz opakowana ze wszystkich stron garda koszow±.

Fakt, ze wiêkszo¶æ osób obrywa non-stop po palcach, raczej nie wynika z tego, ¿e s³abo w³adamy szabl± polsk± - wynika ona z tego, ¿e stosujemy z³y system do tej broni.
System, który odtwarzam i sk³adam do kupy (ca³y czas siê rozwija, bo ci±gle poszerzam materia³y ¼ród³owe i przeprowadzam nowe badania) pozwala nie przejmowaæ siê palcami, bo absolutnie nie s± one w obszarze trafienia, co jest przyk³adowym czynnikiem tej uwagi o szermierce sportowej.

A co do justowania, to w sumie dziêki. Poprawie.

Pozdrawiam

To ja siê mniej wiêcej zgadzam - tylko nie z tym, ¿e w palce - jako¶ nigdy nie dosta³em (czyli mo¿e nie wszyscy) oraz nigdy nie spotak³em siê ze zjawiskiem stosowania elementów walki szabl± sportowa w szablach (róznych) polskich - a o pare oósb siê otar³em.

Aczkoliwek droga analizy anatomi broni - bardzo popieram.

Wiêkszo¶æ dzia³añ szermierczych w szabli sportowej ma swoje odpowiedniki w XIX wiecznych podrêcznikach fechtunku szabl±. Fakt, ¿e ró¿ni± siê znacznie form± ale cel i ogólna zasada zawsze s± identyczne.
I tutaj zgodzê siê z Jurcysiem, ¿e wiêkszo¶æ grup próbuj±cych robiæ "polsk± szablê" robi w³a¶nie XIX wiek/szablê sportow± na ciê¿k± broñ. Z moj± grup± wybrnêli¶my z tego w zupe³nie inn± stronê ni¿ Jurcy¶: po prostu przestali¶my nazywaæ to co robimy polsk± szabl± i zaczêli¶my przygl±daæ siê uwa¿niej podrêcznikom szablowym sprzed 100+ lat.


Ciê¿ko powiedzieæ, ¿e os³ona d³oni w szabli polskiej jest kiepska. Kab³±k i paluch (a w w XVIIIw. dodatkowo ob³êki, tarczki, itp.) to jest naprawdê kawa³ os³ony, niespotykany nigdzie indziej w naszej czê¶ci Europy i dalej na wschód. Zachód poszed³ w inna stronê - od XVIw. rozkrêcili siê z coraz wymy¶lniejszym obudowywaniem rêkoje¶ci i szablom te¿ siê dosta³o. Taki styl.
Je¿eli wykluczyli¶cie trafienia w rêkê to prawdopodobnie niestety bardziej oddalacie siê od "prawdziwej" polskiej szabli, ni¿ do niej zbli¿acie. Je¿eli przyjrzysz siê opisom pojedynków na szable w pamiêtnikach to wiêkszo¶æ z nich koñczy³a siê po ciêciu w uzbrojon± rêkê (i najczê¶ciej utracie kilku palców), sporadycznie trafiano w g³owê, za to nie spotka³em siê ani razu z opisem koñcz±cego ciêcia w korpus czy nogê.
Te¿ eksperymentowali¶my ze sk³adaniem do kupy i interpretacj± wszystkich dostêpnych kawa³kow informacji: od rycin i obrazów z epoki, przez pamiêtniki, 17-tkowe ¼ród³a zachodnie wspominaj±ce o polskiej szabli (Heussler, Marcelli), analizê funkcjonalno¶ci broni, wzmianki w literaturze, itd. Wysz³o nam, ¿e przy tak sk±pych danych pojedyncze techniki da siê intepretowaæ na ró¿ne, zupe³nie odmienne sposoby, a stworzenie choæby podstaw spójnego systemu jest ca³kowicie niemo¿liwe w wiarygodny sposób. Jak napisa³em wcze¶niej dali¶my sobie z tym spokój i teraz dryfujemy w stronê "czystej" XIXstki, gdzie ca³a wiedza podana jest na tacy w kilkudziesiêciu znanych podrêcznikach i traktatach.
Niemniej mi³o widzieæ, ¿e kto¶ dr±¿y temat i chêtnie poczyta³bym i zobaczy³ jakie¶ konkrety zamiast ogólników i marketingu .
Pozdrawiam.

W nadgarstek, przedramiê, ze wszech stron i sposobów - w palce 1 do 10. g³owina ...potem ¿ebra i szynki.