Jak mawia³ Obi One Kenobi: "Warto¶æ wielu uznawanych prawd zale¿y od punktów widzenia".
Poni¿ej kilka fragmentów ksi±¿ki Richarda Barbera "Rycerze i rycersko¶æ". Rozdzia³ dotyczy³ stosunków polsko - krzy¿ackich.

"(...) Te dwie wielkie katolickie monarchie (tu: Polska i Wêgry) traktowa³y zakon jak intruzów i z zazdro¶ci± spogl±da³y na jego rosn±ce bogactwo i pozycjê.(...)"

(...) "Pomorze Zachodnie, na które po¿±dliwym okiem patrzyli Polacy, by³o bronione tylko przez niewielkie si³y, które mia³y za zadanie utrzymaæ te ziemie do nadej¶cia odsieczy".(...)

To drugie zdanie, to¿ to prawie tolkienowski opis zbli¿aj±cej siê armii Saurona do Minas Tirith.

Ksi±¿ka przedstawia dobre wra¿enie - logiczny podzia³ na sekcje, nawet jaka¶ bibliografia i przypisy s± faktycznie - opinie o Polsce, Krzy¿akach i wyra¿enie KATOLICY - które maj±c obecny sens pojawi³o siê dopiero w XVI w [mimo ¿e pojêcie greckie ó katolikos znaczy powszechny, wspólny i odnosi siê do ko¶cio³a apostolskiego] jest mocno przesadzone. Mogê siê tylko wypowiedzieæ na temat tekstów dotycz±cych zakonów rycerskich - w miarê porz±dne kompendium wiedzy, nawet zgodne historycznie [nie licz±æ incydentu z Krzy¿akami...], wszystko napisane "po ludzku"; jednak co to ethosu rycerskiego i ca³ego klimathosu - trudno mi powiedzieæ, bo nie mam porównania z inna literatur± traktuj±c± o tym temacie; od strony technicznej i tzw. aparatu krytycznego - pozycja bez zarzutu. Mo¿na j± poleciæ pocz±tkuj±cym Panom Rycerzom i reformowalnym eRPeGowcom oraz tym, co chc± siê czego¶ dowiedzieæ na temat militiae dei oraz turniejach, na których mo¿na bylo sie nie¼le za³atwiæ na ca³e ¿ycie albo i po nim ; mo¿na j± te¿ czytaæ do poduszki, byle nie zasn±æ na niej, bo tfarda.

Hej
Zwróciæ uwagê nale¿y, ¿e jest to pozycja, w której autor w wielu swoich wywodach opiera siê na literaturze wieków ¶rednich. To wzbogaca j± i daje ca³keim ciekawe wyobra¿enie o ¿yciu, pogl±dach na sprawy honoru itp. Jest tam sporo cytatów z pism ¶redniowiecznych odno¶nie organizacji, przebiegu i pogl±dów na turnieje rycerskie.
Du¿o przyk³adów do ka¿dego omawianego problemu np. psaowañ - nie ma to jak rycerze zaj±ca (a mo¿e królika? - niepamiêtam) lub pasowanie w ko¶ciele chyba na 200 rycerzy, gdzie dosz³o do zamieszek i dwóch z nich zginê³o, a sytuacjê opanowa³o wkroczenie reszty wojsk do miasta (czy jako¶ tak - ksi±¿kê po¿yczy³em wiêc nie mogê zajrzeæ sprawdziæ czy czegos nie pokiæka³em - wka¿dym b±d¼ razie dwóch w czasie uroczysto¶ci pasowania ponios³o smieræ).
Jest to ciekawa ksi±¿ka, w której autor przedstawia przemiany w rycerstwie (jako klasie spo³ecznej) na przestrzeni wieków opieraj±c siê g³ównie na pismach trubadurów - pie¶niach;) truwerów, samych rycerzy, zakonników i kronikarzy czy biografów.
Autor dokonuje ca³keim wnikliwej analizy takich pisme jak "Pie¶ñ o Rolandzie", "Tristan i Izolda", legendy arturiañskie w wielu wersjach itd..
hm...
mmo¿na powiedzieæ, ¿e ca³a ta kniga to jakby próba przedstawienia genezy rycerstwa jako klasy spo³ecznej, zmieniaj±cego siê idea³u rycerza (rycersko¶ci) na przestrzeni wieków a¿ do znikniêcia (nie myliæ z porwaniem przez kosmitów) tej grupy spo³ecznej. Zdaje siê, ¿e koñczy na "Don Kichocie" i jakich¶ tam turniejach angielskich co to one ju¿ nie wygl±da³y jak te dawniejsze... bu:)
Du¿o uwagi po¶wiêca rozwojowi turniejów - od melee do "przedstawieñ" zwanych turniejami:). Omawia rozwój zakonów tak religijnych jak i ¶wieckich.

Poza tym ksi±¿kê czyta siê trudno jest gruba i mêcz±ca ale bardzo ciekawa.

Szczerze polecam

Ciê¿ko siê to czyta to prawda, ale pozycja warta przerobienia, choæ trzeba uwa¿aæ na pewne b³êdy albo mo¿e raczej inny punkt spojrzenia (g³ównie sprawy zwi±zane z zakonem).
Najwa¿niejszy chyba jednak jest opis ¿ycia codziennego poprzez pasowanie, turnieje, etykê, etc. i tu autor wyp³ywa na szerokie wody.
Godne polecenia wszystkim, dla których RR to nie tylko walka

Do koñca nie przeczyta³em, ale bardzo mi siê ksi±¿ka podoba. Dodam, ¿e to moja pierwsza ksi±¿ka, je¿eli chodzi o literaturê dotycz±c± rycerstwa :D
Dla mnie bomba, multum informacji, podane na ³adnej tacy. Wpadek jest zaledwie kilka, co przy ilo¶ci informacji jest niezauwa¿alne, przynajmniej IMHO. My zwracamy na to du¿± uwagê, bo¶my Polacy. Imæ Barber nie jest Polakiem i nie zwraca na to a¿ takiej uwagi. I st±d ³atwo o pomy³kê.

Je¿eli chodzi o mnie, to polecam. Du¿o siê dowiedzia³em, i gdy skoñczê t± ksi±¿kê, wezmê siê za ,Rycerstwo i Rycersko¶æ w ¦redniowieczu' Jeana Flori. zupe³nienie mojej bazy danych dot. wieków ¶rednich :D

Pozrawiam, CHomik Ju¿ Nie Taki Mroczny Jak Oniegdaj

Tak czytam i czytam i zastanawiam sie czy to ta sama ksia¿ka tak weso³o ob¶miana onegdaj na li¶cie dysksyjnej LDRP.
A¿ mi sie wtedy g³upio zrobi³o, ¿e j± kupi³em i mam na pó³ce. :-D

Witam
Jestem w trakcie przerabiania owej lektury, która wchodzi topornie do g³owy, ale zawiera wiele informacji na temat wieków ¶rednich. Nie tylko mówi o mossieur chevalier w polu, ale te¿ i od strony organizacji czy ¿ycia osobistego. Godna polecenia ka¿demu, kto nale¿y do RR.
Pozdrawiam

Dobra ksiazka, zawiera duzo ciekawych informacji. Kwestia rycerskosci i literatury dobrze opisana, ale....Jak juz wiekszosc zauwazyla starsznie sie ja czyta. Autor nie posiada latwosci pisania, ktora np Piwowarczyk ma. Ale moim zdaniem kazdy powinien ja przeczytac.

Ale mnogo¶æ ciekawych przekazów np. o historii z "rycerzami zaj±ca" itd. oraz informacji w logicznej i przejrzystej systematyce tej ksi±¿ki rekompensuje niezbyt lekki styl autora. I tak w porównaniu z jêzykiem (b±dz t³umaczeniem) "Rycerzy i rycerstwa w ¶redniowieczu" Jeana Flori, jêzyk Barbera jest lekki jak motyl.