Mam przyjemno¶æ zaprezentowaæ krótki artyku³ po¶wiêcony do¶wiadczeniom i wnioskom p³yn±cym z turniejów d³ugiego miecza w DESW. Chcia³bym podziêkowaæ wszystkim recenzentom tego tekstu - Marcinowi Surdelowi, Tomkowi Maziarzowi, Maækowi Taladze i Adamowi Markowi. W szczególno¶ci Bartkowi Walczakowi i £ukaszowi Majewskiemu, którzy po¶wiêcili mi wiele swojego czasu i uwagi.

Czytelnikom chcia³bym zwróciæ uwagê na linki zamieszczone w tek¶cie i zdjêciach - odnosz± siê do omawianych w tek¶cie sytuacji i s± pomocne w pe³nym zrozumieniu wywodu. Bardzo proszê o konstruktywn± krytykê.

http://feder.org.pl/images/pdfs/Taktyka_Sw...011_PDF_5.0.pdf

Ciekawy artyku³, na t± chwilê zaciekawi³o mnie to co napisa³e¶ o drastycznej przewadze ciêæ nad pchniêciami (na poziomie 90%-10%). Przeczy to zupe³nie ustaleniom szermierzy sportowych którzy do tej pory za szczyt uwa¿ali chyba raczej szermierkê koln±, jak my¶lisz z czego to wynika? I kolejne moje pytanie - jak du¿a mniej wiêcej jest ilo¶æ punktów zdobywanych przez uderzenia w d³onie na d³ugim dystansie?

"Szko³a niemiecka" - czyli niemieckojêzyczne traktaty z tradycji Liechtenauera te¿ faworyzuje pchniêcia. Niestety tak jak pokrótce wspomnia³em, brak dobrych rêkawic (prowadzenie broni) a co najwa¿niejsze wyszkolenia zmniejsza ilo¶æ zaliczanych trafieñ na turniejach. Pchniêæ jest prawdopodobnie wiêcej (mo¿e do 30%) ale najczê¶ciej koñcz± siê trafieniem obopólnym. Tu pojawia siê kolejna wa¿na kwestia - sêdzia czêsto nie widzi pchniêcia, czasami te¿ zawodnik zas³ania uginaj±c± siê klingê. Najczê¶ciej punktowane s± tzw. pchniêcia zamykaj±ce -czyli takie które jednocze¶nie broni± przed uderzeniem/pchniêciem i trafiaj±.

Co do tzw. £apek zale¿y to od zawodnika. Trenuj±cy te ataki mo¿e wygraæ w ten sposób turniej przy aktualnym stanie wyszkolenia. (niemal powszechny brak stosowania zas³on/uk³adów zas³on) W FG czêsto stosujemy ataki tego typu. Mo¿na wykonaæ je na wiele sposobów- przedciêcia, podciêcia, kombinacje, zwody na rêce etc.
Dopiero jak powszechna stanie siê szczelna obrona r±k (najbli¿szy, naj³atwiejszy cel) proporcje w zdobywaniu trafieñ ulegn± zmianie.

Nie wiem sk±d to Ci przysz³o do g³owy.
Szermierze sportowi u¿ywaj± trzech rodzajów broni: szpady, floretu i szabli. Szpada i floret na¶laduje broñ nieprzystosowan± do ciêæ i dlatego nie s± one w tych walkach punktowane jako trafienia. W przypadku szabli natomiast, tam gdzie mo¿na to robiæ, natarcia ciêciem s± wykonywane zdecydowanie czê¶ciej ni¿ pchniêciem.

Bardzo ciekawy artyku³ Janie i elegancko napisany. Muszê w koñcu odkurzyæ ten mój feder.

Dok³adnie tak jak pisze Jasiek, w szabli sportowej przewa¿aj± ciêcia. Jest du¿e ryzyko ¿e przy pchniêciu pójdzie jednocze¶nie ciêcie np na rêkê, mo¿e profesjonalni szermierze kolni bior±cy siê za szablê, nie maj± z tym problemu (zawsze idzie pierwszy sztych broni), ale amatorzy na pewno. Na turniejach szabli sportowej dominuj± ciêcia, ale nie znam dok³adnie statystyk. Czasem jest to kwestia preferowanego stylu walki i predyspozycji, inaczje bêdzie walczyæ "zszablony" szpadzista, a inaczej szablista z 40 letnim sta¿em tylko w szabli.

W opcji dopuszczaj±cej ponawianie ataku po trafieniu bez rozej¶cia mo¿e byæ jeszcze ciekawiej.

"Najbardziej rzucaj±cym siê w oczy dominuj±cym
elementem walki jest tzw. korona (Kron). W walkach
turniejowych wystêpuje ona najczê¶ciej w przyp³ywie
emocji, chêci zdominowania przeciwnika. Aktualnie
blisko po³owa z³o¿eñ zawiera ten element. Podczas
natarcia czêsto nastêpujê moment, kiedy walcz±cy
skraca dystans, próbuj±c unikn±æ trafienia. Czêsto
dwóch agresywnych przeciwników wbiega na siebie i
si³± rzeczy l±duj± w koronie.
Paradoksalnie, dystans ten poch³ania znaczn± czê¶æ
si³ walcz±cych i, zamiast ostatecznie decydowaæ o
wyniku, pogr±¿a ich, doprowadzaj±c do czêstych
dubli (trafieñ obopólnych), czy Nachschlagów
(uderzeñ zadanych po otrzymanym trafieniu)."

To siê rzuca³o w oczy na filmie, przenoszenie tych zachowañ na bronie inne ni¿ feder, wy³azi równie¿ w MIT.

"B³êdem jest trafianie i zalewanie przeciwnika seri± w
miejscu" - jak dla mnie warte przemy¶lenia, zadanie na nastêpny trening .

Nie ¿ebym siê na tym specjalnie zna³ ale:
http://www.youtube.com/watch?v=YeRy3i_mda4...;feature=relmfu
pierwszy filmik dot. profesjonalistów sportowych walcz±cych na szable jaki znalaz³em, jako¶ nie widzê przewagi ciêæ.

Ciekawi mnie g³ównie to jaki wp³yw na takie proporcje ma mo¿liwo¶æ chodzenia na boki a nie tylko przód-ty³, bo tu upatrywa³ bym powodu.
Co do tych wi±zañ w koronie to jest to dok³adnie ten sam wniosek który ja mam z turniejów blaszanych na d³ugie miecze.

Najgorsze jest chyba to ¿e; przy turiejach blaszanych oprócz, schielhau w³asciwie nic nie mozna zrobiæ. No chyba ze sie mylê i atak na d³onie/rêce lub grapling wchodzi w grê. Bo zawiniêcia ze wzgledu na sztych, nie wchodz± w grê z tego co sobie przypominam. Tak s³owem laika.

A jak czêsto s± wykorzystywane te zwiniêcia na sztych w Waszych federowych zawodach?

Irku, na d³onie nie, ale przedramiona , na jedno wychodzi, to tylko ok 10 cm ró¿nicy, niestety np na DM na Grunwaldzie, je¶li siê nie mylê, przedramiona s± wy³±czone, szkoda. Wy³±cznie przedramion w ka¿dej konwencji wypacza technikê, ludzie z przedramienia robi± sobie zas³onê.

Zawiniêcia (Winden)to inaczej pchniêcia zamykaj±ce - czyli takie które trafiaj±c jednocze¶nie zamykaj± linie - broni± jakiego¶ otwarcia. W szkole niemieckiej koñczy³y siê g³ównie w dwóch postawach - P³ug i Wó³ - zwanych tez Zawieszeniami (Hengen)

Skutecznie (czytaj- bez obopóla czy trafienia otrzymanego wcze¶niej w wysuniête ³apki/dolne otwarcie) s± stosowane bardzo rzadko. Wyj±tkiem jest Maciek Talaga który u¿ywa ich skutecznie (szczególnie Zawiniêcia do Wo³u na lewe górne otwarcie) My¶lê ¿e to oko³o 5-10 % trafieñ tego zawodnika.
Ogólnie pchniêcia zamykaj±ce (³±cznie z zamkniêciem D³ugim Sztychem, który jest czê¶ciej stosowany przez innych zawodników) to góra 5% trafieñ w turnieju.

Nie mówi³bym tego przy szablistach

W szabli sportowej poza "lini±" pchniêcia s± rzadko¶ci±. Prawdopodobnie g³ównym powodem jest to, ¿e pchniêcie piêknie eksponuje rêkê na przeciwnatarcie przeciwnika.

Aion, masz pe³n± skrzynkê PW.

Kerikawon w blaszanej praktyce bardzo wa¿ne s± przepychanki w koronie (takie trochê ringen am schwert) oraz typowy grapling, ale tak¿e wychodzenie w dystans. Sprzyja temu konwencja, bo po pierwsze nie liczymy s³abych trafieñ, wiêc mo¿na odpychaæ g³ownie przedramionami by zaj±æ lepsz± pozycjê,a po wtóre lepiej zaryzykowaæ jedno trafienie by z lepszej pozycji wsadziæ ich dwa. Niestety takie podej¶cie promuje trafienia obopólne i to niestety u nas widaæ

Je¿eli Maciek potrafi to robiæ skutecznie, to znaczy ¿e jest to mo¿liwe - mo¿e warto po¶wiêciæ temu nieco czasu? O ile pamiêtam Maciek jest wysoki (dobrze pamiêtam?) mo¿e dla tego ³atwiej mu to wykonaæ?

£ukaszu najlepsi zawodnicy w tej konwencji nie "ryj±" siê czêsto, przepraszam, id± na zwarcie. Ca³y problem w puszkowym d³ugim mieczu to to, o czym pisa³ Aion, wymiana w miejscu, to powoduje ¿e moim zdaniem te walki s± brzydkie, ale to jest tylko moje zdanie. Popatrz na walki Marcina Waszkielisa, Wies³awa z O³awy czy Krzy¶ka Szateckiego, oni bardzo ³adnie punktuj± z dystansu. Krzysiek po krótkiej wymianie w zbyt bliskim dystansie odskakuje, w MIT, Marcin te¿.

PS Trzeba patrzyæ no to, jak to robi± najlepsi, a nie "¶redniacy".

pierszy film z brzegu jaki mi sie wrzuci³ z gg MIT pierwsza walka http://www.youtube.com/watch?v=A01tMw8jLFo...feature=related
i DM
http://www.youtube.com/watch?v=42Ha80zKwKE...feature=related

Maciek jest szczup³y, silny, piekielnie szybki ; tu w czerwonej przeszywce w jednym ze staræ .

http://www.youtube.com/watch?v=mOuOaM_OaEQ

I w³asnie dlatego, ¿e jako jeden z niewielu pracuje na mieczu, lubiê z nim walczyæ.
Tu w³asnie mam sznse, w realnej szybkosci i oporze, sprawdziæ uderzenia z korony w bindzie, lub zawiniecia. I po takim sparringu zawsze czuje ¿e czegos nowego sie nauczy³em. Pewnie i Jan to te¿ potwierdzi. Ja osobi¶cie uwarzam ze Maciek T (wybacz Janie ;D) to najbardziej :techniczny" szermierz w Polsce.
oraz jeden z najlepszych nauczycieli blosfechten.