W latach 1927-37 na granicy zachodniej ZSRR w ramach tzw. „Linii Stalina” zbudowano 13 rejonów umocnionych, z których ka¿dy mia³ d³ugo¶æ 48-140 km i g³êboko¶æ od 1 do 2 km. Podstawow± wad± tych umocnieñ by³o to, ¿e by³y one wyposa¿one w 90% w broñ maszynow±, za¶ zaledwie 10% obiektów mia³o wyposa¿enie artyleryjskie. W latach 1938-39 rozpoczêto budowê dalszych 8 rejonów umocnionych wyposa¿onych w 28 punktów oporu. Wg stanu z 1.VI.1941 r. w umocnieniach tych obs³ugê stanowi³o 17080 ¿o³nierzy. Budowê dalszych umocnieñ kontynuowano w latach 1940-41, kiedy to w planach pojawi³o siê dalszych 20 rejonów umocnionych wzd³u¿ nowej granicy pomiêdzy ZSRR, a Niemcami. Umocnienia te mia³y byæ w porównaniu z wcze¶niejszymi nowocze¶niejsze. Nowa linia umocnieñ sowieckich zyska³a tak jak jej „starsza siostra” – Linia Stalina – swoj± nieformaln± nazwê: mia³a to byæ tzw. „Linia Mo³otowa”. Decyzja o jej budowie zapad³a 26 VI 1940 r.
Co o niej wiemy?