Czytaj±c post o lamelkowych he³mach zaciekawi³ mnie w±tek Awarow
Kim dok³adnie byli i gdzie ¿yli i jakiego u¿ywali uzbrojenia.
Pozdrawiam

http://wiem.onet.pl/wiem/001b54.html
http://www.ma.krakow.pl/x/zdjecie/1070
http://slimak.sciaga.pl/prace/praca/17139.htm
http://www.archeointernet.pl/kultury_tre.html#a
...

google rulez :P

Jak cos konkretniej chcesz wiedziec o Awarach to daj znac.
Jak tylko conieco to linki ktore Luck podal powinny wystarczyc.
Ew konkretniej na:
http://www.grozerarchery.com/avars.htm

Przepraszam za od¶wie¿anie tego starego tematu, ale szukam informacji o Awarach. Najlepiej jak najwiêcej. Pan Gyula pisze, ¿e ma jakie¶ bardziej szczegó³owe informacje. By³by bardzo wdziêczny za np. podanie bibligrafii (polski, angielski, niemiecki) odno¶nie Awarów.
Z góry dziêkujê.

no panie Gyula, czekamy:P

pozdro

Gyula to ¿aden pan, on ma 12 lat i zawsze bijemy go po g³owie, a pó¼niej wysy³amy po flaszke hehehe ;))

Dobra, dobra. Nie znam cz³owieka, a nikt i nic mnie nie upowa¿nia do mówienia "per ty".
Z grzeczno¶ci siê zwracam, a tu od razu siê nabijaj± panowie .

Awarowie panocku to byli cwani turkoidalni nomadzi. Jak zwykle ci osidlili sie na Ba³kanach,okolice Bu³garii, takie tam. Podobno podporz±dkowali sobie tamtejszych s³owian, którzy dawali im je¶æ, spaæ na zime, spali z ich kobietami i wyruszali z nimi na wyprawy.Bitwy wygl±da³y zazwyczja tak ze s³owianie walczyli, jak wygrywali to do pomocy wkraczali konni ³ucznicy Awarów, jak s³ow. przegrywali to ci zazwyczaj uciekali albo ew. próbowali szczê¶cia jeszcze raz. No i tak by sobie ¿yli d³ugo i szcz궳iwie, gdyby nie to ze siê S³owianom znudzili i tym z pomoc± przyszli pó³nocni pobratymcy(Serbowie, Chorwaci i takie tam) .Awarowie zostali pobici, wypêdzeni a nastêpnie osiedlili siê bardziej na zachód przy granicach Ces.Frankijskiego....dalej nie pamiêtam

Eeee tego... nie dok³adnie o tak± odpowied¼ mi chodzi³o... Tyle (a w³a¶ciwie wiêcej) to ja znajdê w encyklopedii. Ja chcia³em jakie¶ konkretne info o ksi±¿kach albo innycg ¼ród³ach , gdzie mogê sobie o nich przeczytaæ. No, ale dziêki za dobre chêci.

Ty panie Jrogniew a skad ty taaki dresik zes skroil i cos wylysiales po bokach
A tyn w tej goopiej czapce WRzewuski to jest o pare lat ode mnie mlodszy, zdjecie kolegi wkleil i od walenia po glowie to juz mu sie pogorszylo i nawet nie wie co to flaszka, tylko powtarza po starszych juz nie mowiac o tych dwoch stolach

NO a teraz na powaznie, do czego Ci potrzebne info o Awarach i co chcesz wiedziec ?
- rekontsrukcja ?
- referat i takie tam
- do masturbacji
... itd

Tak na pocz±tek to chcia³em sobie poczytaæ cosik wiêcej o cz³owiekach ni¿ to co znajde w encyklopedii, no i co¶ do czego mogê mieæ zaufanie wiêksze ni¿ do stron www. Z odtwarzaniem to raczej nie bo mi nie pasuje okres historyczny za bardzo, ale mo¿e w przysz³o¶ci...kto wie...
A tak w ogóle to po co to pytanie? ¯eby sprawdziæ czy nie u¿yjê tej wiedzy w jakim¶ niecnym celu?

No cosik wiecej o "cz³owiekach" to ja nie znaju, ksiazki polecic moge owszem, ale nic z nich nie zrozumiesz ;) chyba ze sie nauczysz wegierskiego. O jakis ksiazkach po polsku nic mi kompletnie nie wiadomo, jakies tam wzmianki sa w ksiazce o slowianach - czech jakis napisal,jak to gnebili bidakow :P ale nie pamietam dokladnie, knedlik jakis...czy cus
A wypracowania nie chce mi sie pisac, pieronsko nie lubie tlumaczyc ;) a i czasu nie mam na to.
A ksiazki po polsku to pomolestuj biblioteke narodowa,albo uniwersyteckie, jak Ci zalezy to napewno znajdziesz cos po polsku.
A co po co cocococ pococo :P pytanie, a co nie mozna.

³eeee a ja my¶la³em, ¿e chocia¿ jeden tytu³ godny polecenia siê znajdzie... To mnie pan zawiód³. No trudno my¶la³em, ¿e uniknê szukania w bibliotekach uniwersyteckich no, ale najwyra¼niej nie. Trudno. Dziêki wielkie za dobre chêci.

Pozdrawiam

Tak jak napisa³ Gyula, polskiego kompleksowego opracowania nie ma.
S± wzmianki u £owmiañskiego, Kostrzewskiego i innych.S± uniwersyteckie opracowania, g³ównie chyba bronioznawcze, m.in. ³ódzkie Folia Archaeologica.
Trzeba wiêc szukaæ i grzebaæ.
Na marginesie - w Muzeum Lubelskim do 7 listopada jest wystawa "Hunowie, Gepidzi, Awarowie, Madziarzy i ich skarby".
Pozdrawiam.

Mam jedno pytanie: Do kiedy oficjalnie istnieli sobie Awarowie? (nie posiadam zbyt wiele wiedzy w tej dziedzinie ). Ulegli chrystiaznizacji czy ich wytêpiono?
Pozdrawiam

Tak ogolnie rzecz biorac to do IX, zalezy jak na to patrzec ;).
Byly 3 okresy wczesno awarski (od 567r), srednio awraski, i pozno awarski,
Co do ich "znikniecia" jakies wzmianki sa ze czesc przeszla na chrzescijanstwo pod wplywem bizancjum, a ogolnie to sie "ztopili" ze tak powiem z ludnoscia na terenach ktore zajmowali, itd.
Wedlug badani,zapiskow, znalezisk itd przypuszczaja ze w Kotlinie Karpackiej bylo ok 100tys Awarow.
Tak w skrooocie ;)

Jest niez³a ksi±¿ka o Awarach (i przy okazji o Wêgrach): Szymañski Wojciech i kto¶ jeszcze- "Awarowie, Wêgrzy". Jest to fachowa ksi±¿ka pisana przez profesorów PAN i nic lepszego po polsku siê nie znajdzie. Jest niezbyt gruba i ma du¿o ³adnych obrazków

Poszukajcie informacji na temat wystawy "Skarby wêgierskich stepów" kr±¿±cej po Polsce w 2003r. np.:
http://www.ma.krakow.pl/wystawy/skarby_weg...ierskich_stepow

Witam
do³±czma siê do temata.
W³a¶nie ta wystawa, super by³a tak w ogóle. Ukaza³y siê w zwi±zku z ni± 2 publikacje. Wersja dla ignorantów i dla chc±cych(mam t± pierwsz± niestety). Ma kto¶ ten drugi katalog?
pozdro

Dok³adnie mówi±c Szymañski Wojciech i D±browska El¿bieta: "Awarzy, Wêgrzy". Zyczê mi³ej lektury.

Tak mi w rêce wpad³o - wystawa, z tego, co rozumiem, o Awarach, i fotki jakich¶ rekonstrukcji strojów s±:
http://www.vmmuzeum.hu/avarok/foframe.htm klikn±æ na "Galeria"
Pozdrawiam!
Vlasta

A jak to jest z jurtami. Jurty na stronie zamieszczonej przez Vlaste s± podobne do tych, które przywie¿li Wêgrzy na zesz³oroczny Wolin (ró¿nica to brak drzwi) . Kto¶ podsumowa³ je jako mroczne.

Witam

"Mroczno¶æ" mo¿e wynikaæ z kilku elementów:
- konstrukcja w stosunku do odtwarzanych czasów
- u¿yte materia³y (m.in.pokrycie)
- wielko¶æ

To co widywa³em to u¿ywanie "nowoczesnych" impregnowanych materia³ów na pokrycie zamiast naturalnego filcu. Deski i listwy prosto ze stolarni.

Zreszt± mój "wikiñski" namiot, którego u¿ywam w Wolinie jest tego doskona³ym przyk³adem:
- pokrycie z gêsto tkanej tkaniny bawe³nianej (p³ótno ¿aglowe)
- deski ze stolarni
- zbyt ma³y w stosunku do "orygina³ów"
- tego rodzaju namioty najprawdopodobniej by³y zwi±zane z okrêtami (jako wyposa¿enie), a ja takiego nie posiadam.

pozdrowienia

To rekonstrukcja wygladu je¿dzca awarskiego(raczej nie przeciêtnego w towarzystwie Sasa i S³owianina.

Nie wiem czy wizerunek Awara jest historycznie poprawny, ale pozosta³e elementy ryciny s± radosn± twórczo¶ci± grafika. Zawiasy drzwi, uroczy czekanik w rêku niemal neandertalskiego "s³owianina" itd.,itp.
Oj, ostro¿ny by³bym w przywo³ywaniu tego¿ jako wiarygodnego przedstawienia...
Pozdrawiam.

Zawiasy jak zawiasy, widac ze nie jest to ch³opska zagroda wiec mog³y tam byc. Mnie dziwi tarcza s³owianina i ten wspomniany toporek. Zamiesci³em to jako pogladówke. Zawsze jak jest wizerunek to jest i jakis punkt odniesienia.

Od¶wie¿aj±c troszke temat...Ilustracja obejmuj±ca pierwsze 50 lat IXw.Hmmm......w tym czasie juz bylo raczej po.....Awarach jako sile cokolwiek znacz±cej(osobnik na ilustracji ewidentnie jest przedstawony jako przywódca) He³m lamelkowy kojarzy mi sie ze znaleziskiem z Ukrainy(zdecydowanie wczesniejszym niz IXw)S³owianin...przedstawiony jak w opisach bizantyjskich(duzo wczesniejszych): w portkach podkasanych (lub nie)tarcza raczej karolinska ale nic napewno:)Zas topór...nasuwa sie skojarzenie do toporow znajdowanych w Czechach.To chyba jedyna rzecz jaka pasuje do wspomnianej daty.Na temat Saksona nie moge sie wypowiedzieæ.....z braku elementarnej wiedzy:)
W zal±cznikach maleñka "probka" przedmiotow uzywanych przez Awarow.

By dodaæ do lektur: ,,Acta Universitatis Lodziensis - Folia Archaelogica" Witold ¦wiêtos³awski pisa³ o awarskim dziedzictwie w Europie.

Co¶ na temat Awarów i zwi±zanych z nimi Sklawinów:

W pocz±tkach VI wieku plemiona s³owiañskie próbowa³y opanowaæ Bizancjum wspólnie z ludami tureckimi. Jednak dzia³ania te zosta³y przerwane, poniewa¿ na Ba³kanach pojawi³a siê nowa potêga militarna - Awarowie. Utworzyli oni potê¿ne pañstwo, które pod koniec VII wieku stanê³o na czele podporz±dkowanych sobie S³owian, prowadz±c ich do walki przeciwko Bizancjum. Awarowie kolejno pobili plemiona huñskie i bu³garskie, rozbili zwi±zek plemion antyjskich, podporz±dkowali sobie Sklawinów dackich i osiedlili siê nad dolnym Dunajem. Liczebno¶æ ich konnej armii wzros³a z 20,000 do 50,000. Jednak to nie by³ kres ich najazdów. W 562 i 565 roku n.e. najechali ziemie Franków, a rok potem przesiedlili siê do Kotliny Karpackiej. Oko³o roku 574 Awarowie, wspomagani przez S³owian zdobyli czê¶æ ziem po³o¿onych nad doln± Saw± i ¶rodkowym Dunajem, wokó³ bizantyjskiej twierdzy Sirmium (obecnie Sremska Mitrovica) i zmusili cesarza Tyberiusza do zap³acenia 80 tys. z³otych solidów. W 582 roku Awarowie zdobyli Sirmium, czyli wielki o¶rodek miejski, a nastêpnie kolejne twierdze: Augusta i Singidunum. Sklawinowie daccy i Antowie dostarczali im piechoty na pole bitew . Jednak wspó³dzia³anie to nie by³o sta³e, gdy¿ Sklawinowie sprzeciwili siê Awarom i wyprawili siê samodzielnie w g³±b ziem bizantyjskich. Dzia³aj±c samodzielnie zasiedlili niemal ca³y Pó³wysep Ba³kañski, cztery lata ¿yj±c w nim zupe³nie swobodnie, bez lêku jak we w³asnej ziemi. Cesarz Tyberiusz zwróci³ siê wówczas do Awarów z propozycj± zawarcia sojuszu przeciwko S³owianom. Kagan Bajan przyj±³ tê propozycjê i z pomoc± Bizancjum najecha³ ziemie Sklawinów dackich. Nie uda³o mu siê jednak ostatecznie uzale¿niæ od siebie plemion s³owiañskich w Dacji. Jedynie S³owianie w Panonii zmuszeni zostali do uznania zwierzchnictwa Kagana, p³acenia danin Awarom i dostarczenia im na wyprawy wojsk posi³kowych z³o¿onych z piechoty. Oko³o roku 590 cesarz Maurycjusz zorganizowa³ kontrofensywê przeciw postêpom awarsko-s³owiañskim i próbowa³ uwolniæ od barbarzyñców ca³y Pó³wysep Ba³kañski. Dopiero po jedenastoletnich walkach odzyska³ stracone ziemie. A w 602 roku armia bizantyjska przekroczy³a Dunaj i przenios³a swe dzia³ania na tereny Sklawinów. Gdy jednak wojowniczy cesarz rozkaza³ ¿o³nierzom spêdziæ ca³± zimê w Dacji, wojsko zbuntowa³o siê i wyruszy³o na Konstantynopol, gdzie osadzi³o na tronie cesarskim swego przywódcê - centuriona Fokasa. Panowa³ on do 609 roku, kiedy to wybuch³a wojna domowa, która spowodowa³a, i¿ Awarowie i S³owianie znów razem zaatakowali Bizancjum. W latach 609-615 S³owianie zasiedlili niemal ca³y Pó³wysep Ba³kañski. Oko³o 614 roku pod przewodnictwem Awarów zajêli prawie ca³± Dalmacjê i jej stolicê - Salonê. Wówczas czê¶æ miasta schroni³a siê do opustosza³ego pa³acu cesarza Dioklecjana, zak³adaj±c tam nowe miasto - Aspalaton (Split). Inni zbiegowie za³o¿yli miasto Raguzê, czyli dzisiejszy Dubrownik. Wed³ug Izydora z Sewilli, na pocz±tku 615 roku S³owianie zdobyli Grecjê, a tak¿e oblegali bezskutecznie Tessalonikê. Oko³o 625 roku dostali siê do po³udniowego krañca Peloponezu i zaatakowali Morze Egejskie ³±cznie z Kret±. Czê¶æ ludzi zosta³a pobita przez S³owian, inni zmuszeni byli opu¶ciæ ¿yzne doliny i schroniæ siê w górach. Ludno¶æ pos³uguj±c± siê dialektem romañskim nazwali S³owianie W³achami. Z biegiem czasu termin ten sta³ siê synonimem zawodu pasterza i cz³owieka, który siê cieszy z tego, i¿ ¿yje w pe³nym poddañstwie. W roku 626 nast±pi³ kres dzia³añ awarsko-s³owiañskich i powsta³o pañstwo Samona. Natomiast ca³kowity koniec pañstwa awarskiego nast±pi³ w 803 roku, za panowania Karola Wielkiego. Resztki ludów awarskich przetrwa³y najd³u¿ej na terytorium chorwackim, zwanym Gacko (dzisiejsza Lika). Pamiêæ o nich, jako o potê¿nym ludzie, przetrwa³a w¶ród S³owian, a ich staros³owiañska nazwa obrzini da³a pocz±tek s³owiañskiej nazwie olbrzym.
To tyle ,ile uda³o mi sie znale¿æ w necie
W za³±czniku jedyna mi znana rekonstrukcja Awara przedstawiona przez cz³onka Ulfhednar.

Wiêcej szczegó³ów w poni¿szym tek¶cie w jêzyku s³oweñskim.
Avari (u slovenskim jezicima Obri, u kineskim izvorima Dzut-Dzuti ili Dziu-Dzieni nomadi; u literaturi obièno pogre¹no ®uan-®uani ili Dzvan-Dzvani), u srednjovjekovnim izvorima èesto zamjenjivani s Hunima, mongolski nomadski narod, isprva naseljen u Pobajkalju, zatim u Podunavlju u vezi s naseljivanjem Ju¾nih Slavena na Balkanskom poluotoku i u Istoènim Alpama. Od sredine IV. st. Avari su ¾ivjeli s drugim nomadima u plemenskom savezu Dzut-Dzuta kao njegov vodeæi dio. Podruèj« saveza ¹irilo se od Pobajkalja do Koreje i sjeverne Kine. Pod njegovim su se pritiskom Huni povukli u IV. st. u Evropu.

Iz nepoznatih uzroka, sredinom VI. st., do¹lo je do razdora u avarsko-turskom plemenskom savezu: zapadni, altajski Turci sru¹i¹e, 552 do 555, prevlast Avara. Dio Avara, prema bizantskim izvorima Varhuniti, koji su se, navodno, prozvali Avarima po imenu plemena koje ih je pobijedilo, pobjegao je prema zapadu; putem su se udru¾ili s turskim Ujgurima i tako su do¹li na Kaspijsko more, kavkaskim Alanima. Zimi 557—58 ponudili su, preko Alana, Bizantu svoju pomoæ protiv drugih barbarskih naroda i zatra¾ili prikladno zemlji¹te za svoj smje¹taj u granicama bizantske dr¾ave, a usto su zatra¾ili i novèanu potporu. Justinijan im je poslije toga davao »svake godine darove«, a Avari su ukrotili »barbare, koji su neprestano plijenili po Trakiji«, iskoristili rat medu bugarskim plemenima, koji je 558 podstakao Bizant, pokorili Kutrigure, Utrigure i ostatke hunskih plemena (Hunugure, Sale, Sabire) i doprli do granice slavenskih plemena.

Oko 560 razbili su antski plemenski savez i »odsad su jo¹ vi¹e nego prije pusto¹ili zemlju Anta, ne prestajuæi ih odvoditi u ropstvo«. Tako su stigli do u¹æa Dunava, gdje su vjerojatno podjarmili i Slavene u Sklaviniji. Napadi tih Slavena na Bizantsko carstvo poslije 558 prestaju po prilici za 20 godina. Kad Justinijan nije, na ponovnu molbu, dodijelio Avarima podruèje ju¾no od Dunava, a Justin II. im ¹tavi¹e uskratio novèanu potporu (565), Avari su dva puta odlazili sjeverno od Karpata na zapad protiv Franaka (562 i, vjerojatno, 565). Oba puta su bili odbijeni, te su se morali vratiti u podruèje donjeg Dunava. Kod tih pohoda razbili su plemenske saveze Dudleba i Hrvata iza Karpata i na taj su naèin prouzrokovali njihovu dijasporu po tada¹njem slavenskom svijetu. Prema izvje¹taju Ivana Efe¹koga, Avari su se u to doba brojno poveæali i ojaèali mnogim sjevernim narodima, koje su podjarmili; pritom je pisac sigurno mislio u prvom redu na Slavene.

Poslije uzaludnih molbi upuæenih Bizantu i poslije pohoda protiv Franaka, Avari su se oslobodili svojih negda¹njih pobjednika i gospodara, zapadnih Turaka (koji su se veæ pribli¾avali Ukrajini i od Bizanta tra¾ili izruèenje avarskih bjegunaca), i to u vezi s raspletom langobardsko-gepidskih suprotnosti u srednjem Podunavlju. Langobardi su oko 567 sklopili savez s Avarima protiv Gepida i, uz preæutni pristanak Bizanta, koji je Avarima dopustio prolaz preko svoga zemlji¹ta ju¾no od Dunava i sam se tom prilikom domogao gepidskog Sirmija, uni¹tili njihovu dr¾avu. Avari su se naselili u Panonskoj nizini, istoèno od Dunava, a kad su se Langobardi naredne godine iselili iz Panonije u Italiju, Avari su zavladali tom pokrajinom, koja je nakon toga postala za vi¹e decenija, prije slavenskog naseljenja na Balkanskom poluotoku, sredi¹tem napadaja protiv Bizanta. Ta je èinjenica, uz avarske pohode protiv Franaka (562, 565), dala povoda teorijama o utjecaju Avara na tok seobe Slavena prema zapadu i jugu. Pobude za ove teorije bile su vrlo ¹iroke: potkraj XIX. st. u njemaèkoj historiografiji javljaju se razne teorije o nedr¾avotvornom i anarhiènom karakteru slavenskih naroda.

Te su teorije povezane sa skretanjem njemaèkih imperijalistièkih te¾nja smjerom srednjovjekovne kolonizacije, u istoènu i jugoistoènu Evropu, a oslanjaju se na idealistièku koncepciju njemaèke historiografije o nepromjenljivom karakteru pojedinih naroda i na starije pretpostavke, koje potjeèu od Herdera iz doba romantike, uvrije¾ene èak i kod slavenskih historièara, o neratobornosti Slavena — u uporedbi s Germanima — kod njihove pojave u historiji. Obja¹njenje velikih slavenskih osvajanja u VI.—VII. st. tra¾ili su u Avarima, koji su, po tim historièarima, bili gospodari i organizatori slavenskih robova; sve dosada prevladava u njemaèkoj historiografiji mi¹ljenje, da su se Slaveni selili samo pod vodstvom Avara i samo do granica, do kojih su ih oni dotjerali. Do sliènih pogleda do¹li su i pojedini slavenski historièari, i to dijelom pod utjecajem tih njemaèkih teorija, dijelom pod utjecajem teorije o odluènom znaèenju geografskog polo¾aja na oblikovanje karaktera pojedinih naroda i, konaèno, u vezi s podacima o Slavenima iz prvog razdoblja njihove historije, pogre¹no upotre-bljenim kao svjedoèanstvo o opæem karakteru Slavena, a ne kao svjedoèanstvo o odreðenom stupnju njihova razvoja. U ekstremnom obliku zastupao ih je èe¹ki historièar J. Peisker, kod èega se mnogo oslanjao i na svoje pogre¹ne teorije u vezi s kasnijim razdobljem slovenaèke historije. Njegove argumente iz kasnijeg razdoblja i iz jezikoslovlja kritika je odbacila (A. Dopsch, M. Kos, L. Niederle, J. Janko), ali je ipak Lj. Hauptmann (Les rapports... [vidi Lit.]; Politische Umivalzungen unter d. Slovienen vom Ende d. 6. Jhdts. bis zur Mitte d. 9; Staroslavenska dru¾ba in nje stanovi, Staroslovanska in staroslovenska »svoboda«; Slaven i German na poèetku svog dr¾avnog ¾ivota) stvarno dokazao avarsku prevlast nad velikim dijelom Ju¾nih Slavena u drugoj polovici VI. st. i u poèetku VII. st.

Iz te èinjenice on je, bez dovoljne analize avarsko-slavenskih odnosa, na temelju Peiskerovih misli izveo pogre¹an zakljuèak o ropskoj podreðenosti Slavena i tako u su¹tini prihvatio Peiskerove teze o slavenskom karakteru i njegovu oblikovanju, iako s vremenskim ogranièenjem do VII. st. i prostornim ogranièenjem na Ju¾ne Slavene. Tako je graðanska historiografija bila nemoæna da se usprotivi tim teorijama: S. Stanojeviæ (Vizantija i Srbi, II, 1906; O Ju¾nim Slavenima u VI., VII. i VIII. veku, Glas SA, 1909, LXXX) postavio je teoriju, bez ikakve podloge, o feudalnom karakteru avarske dr¾ave i pritom smatrao, da su Avari bili feudalci, a Slaveni podlo¾nici; F. ©i¹iæ (Povijest Hrvata u vrijeme narodnih vladara, 1925) iznio je na temelju fabuloznog pripovijedanja Notkera Balbula (kraj IX. st.) o avarskom ringu teoriju o tome, kako su Avari naseljeni u ringovima meðu slavenskim selima izrabljivali Slavene i od njih dobivali ratarske proizvode. Naprotiv, J. Mal je mislio (Nova pota slovenske historiografije, Èas, 1923, 17; Probleme aus d. Fruhgeschichte d. Slowenen, I939) da æe suzbiti neopravdane Hauptmannove zakljuèke o odnosima izmeðu Slavena i Avara, ako ospori njegove toène podatke o slavenskom politièkom razvoju i o podreðenosti Slavena Avarima.

Marksistièka kritika diskusije Hauptmann-Mal (Ziherl, pod pseudonimom A. Poljanec: Nekaj besed k pravdi o starih Slovanih, Sodobnost, 1939, 7) pokazala je korijene toga spora i istakla potrebu da se analizira stupanj avarskog i slavenskog gospodarskog i dru¹tvenog razvitka u vrijeme njihove povezanosti,' istftkiæi, da æe to biti jedini put rje¹enja tih pitanja. Prvi poku¹aj takve analize (B. Grafenauer, vidi Lit.) veæ je donio mnoga razja¹njenja.

Kad su Avari do¹li u Evropu, brojili su oko 20.000 ratnika, a kad su im se pridru¾ila hunska i bugarska plemena, taj se broj poveæao, tako da je koncem VI. st. iznosio otprilike 50.000. Poslije se u vezi s rasulom avarske sile u VII. st. taj broj smanjio za treæinu do polovice. Veæ ti nomadi predstavljaju savez plemena razlièitog podrijetla, kod kojih svijest o razlièitoj pripadnosti traje barem do kraja VII. st. Kao i ostala barbarska plemena, koja su sa sjevera napadala Bizant, tako su i Avari dosegli stupanj vojnièke demokracije, koji zbog njihova nomadskog naèina ¾ivota ima neke posebne karakteristike. ®ivjeli su podijeljeni — zajedno sa svojim stadima konja — po »plemenima i rodovima«, koji su saèinjavali posebne jedinice i u avarskoj vojsci, ureðenoj po dese-tinskom sistemu (jedinice po tisuæu i po deset tisuæa — tumeni). Ratni plijen i godi¹nji bizantski darovi ubrzali su izdizanje kagana i plemenskih starje¹ina nad plemensku cjelinu. Pojavljuje se patrijarhalno ropstvo, koje jo¹ nije opæa osnova ekonomskog ¾ivota, jer su ratni zarobljenici s Balkanskog poluotoka, naseljeni u Srijemu, jo¹ u VII. st. podloga za stvaranje novog plemena »kao ¹to je kod njih (t. j. Avara) obièaj«. Sna¾ni oblici rodovskog poretka pokazuju se u èinjenici, da u VI. st. o odnosima sa susjedima odluèuju uglavnom plemenski starje¹ine, da su barem do sredine VII. st. novoga kagana birali svi èlanovi plemena i da se do kraja VII. st. pojavljuju sporovi izmeðu avarskih plemena razlièitog podrijetla. Avari prema tome nisu bili jedinstven narod, nego plemenski savez raznorodnih nomadskih plemena.
__________________S tim poèinje raspad avarsko-slavenskog plemenskog saveza. Slaveni, koji su dobrim dijelom sami osvajali nove krajeve, poèinju se samostalnije razvijati, a Avari su ih — u nedostatku drugog plijena — napadali. God. 623 osamostaljuju se moravski i èe¹ki Slaveni pod vla¹æu Sama, a njima se pridru¾uju i karantanski Slovenci. Poslije bezuspje¹nih avarskih poku¹aja 617 (napad na Carigrad i Solun), a osobito 626 (bezuspje¹no opsjedanje Carigrada, pri kojemu su Avari posljednji put udru¾ili veæi dio balkanskih Slavena), oduprli su se Avarima najprije Bugari nad Crnim morem, zatim Slaveni na Balkanskom poluotoku i konaèno (oko 630) jo¹ i Bugari u Panoniji, koji su zbog spora s novim kaganom prebjegli Bavarcima, gdje su gotovo svi izginuli.

Tek oko 660 obnavlja se avarska dr¾ava, koja poslije dopire od svoga sredi¹ta u Panoniji samo jo¹ u gornje Posavlje do Fur-lan;je, uz Dunav do bavarske meðe na Ani¾i i u srpsko Pomo-ravlje. Nakon bijega bugarsko-romansko-slavenskog plemena pod Kuverom iz Srijema u Makedoniju (oko 670) i zakljuèenja mira s Bizantom 679 Avari ¾ive na jugoistoku uglavnom u miru, ali se ponavljaju avarsko-slavenski napadi na Italiju (oko 663,705—720) i prema zapadu. Avarski pritisak nagnao je Karantance prije 743 da sklope savez s Bavarcima i da oko 745 zamole pomoæ protiv Avara. Bavarci su Karantancima pomogli, ali su ih podvrgli pod franaèku vlast. U vrijeme pobune bavarskog vojvode Tasila protiv Franaka (763—787) Bavarci su se povezali s Avarima i poslije konaènog pada Tasila (788) Avari su prodrli u Italiju i u Bavarsku (788). Tim bezuspje¹nim napadom zapoèeo je dugotrajan rat izmeðu Franaka i Avara (791—803), koji je zavr¹io uni¹tenjem avarske dr¾ave.

God. 791 Franci' su u dva pohoda (iz Italije i Bavarske) osvojili granièno podruèje Avara s tamo¹njim utvrdama (gornje Po-savlje i prolaz uz Dunav do Rabe), a 795—96 furlanski kraji¹nik Erik i sin Karla Velikoga Pipin u dva uzastopna pohoda osvajaju i plijene »ring avarskog plemena« te zadaju Avarima odluèan udarac. Manje bune i borbe izbijale su jo¹ do 803, ali avarskoj je dr¾avi do¹ao kraj. Franaèke su se granice protegle do u¹æa Rabe u Dunav, do istoène obale Blatnog jezera, do Mohaèa i Fru¹ke gore, dok su istoèni dio avarskog podruèja do Tise osvojili Bugari. Franci su Avarima, koji su ¾ivjeli pod pokr¹tenim kaganom u plemenskoj samoupravi, prepustili, u okviru Istoène marke, kao poluvazalnu kne¾evinu dio Panonije sa sredi¹tem oko Savarije. Ali Karantanci, koji su se poèeli sve brojnije naseljavati u Panoniju, gonili su ih naprijed, tako da ih je 811 morala za¹tititi franaèka vojska. Prilike su se zatim za neko vrijeme ustalile, ali u to doba, kad se Obri 822 (poslije zavr¹etka bune Ljudevita Posavskog) posljednji put spominju kao pleme (medu plemenima vjernim Francima), oni u vezi s upravnom reformom 828 postaju kraljevi podlo¾nici te u IX. st. uglavnom nestaju medu njemaèkim i slavenskim kolonistima.
pozdrawiam
Mscidrug

Przepraszam, a z jakiego ospreya ten skanik? Tak na temat wiarygodno¶ci to mnie najbardziej zadziwia ta punkowa fryzurka S³owianina. S± jakie¶ historyczne ¼ród³a tego ekstrawaganckiego upierzenia?

Nie wiem czy kolega Konsul jeszcze tutaj zagl±da....w ka¿dym razie ilustracja jest "do¶æ naci±gana".
Gdy Awarowie przybyli na Nizinê Wêgiersk±-stanowili mieszanine rozmaitych plemion zjednoczonych w jeden zwi±zek plemienny.Jego o¶rodkiem by³y tzw.tumeny Awarów w³a¶ciwych,oko³o 20000 ludzi.Drug± co do wielko¶ci by³a grupa bu³garskich Kutrigurów i Uturgurów,trzeci± zas z kolei ma³e grupy plemienne.te plermiona by³y do¶æ luzno zwi±zane z sob±,i tylko podczas wypraw wojennych podlega³y centralnej w³adzy chana.Oprócz nich w sk³ad spo³eczno¶ci Awarów wchodzi³y takze inne grupy etniczne przede wszystkm S³owianie których Awarowie napotkali juz w swej drodze i które zagarneli czesciowo i przywiedli na obszar Kotliny Karpackiej.Ze zbadanych cmentarzysk awarskich (awaro-s³owianskich) Allatyan,Holiare,Szturowa,Prsy,Nove Zamky,Deninska Nova Ves wy³ania sie obraz symbiozy awarsko-s³owianskiej.Ludzie pogrzebani tam stanowi± mieszanine typów sródziemnomorskich,nordyckich,iranskich,pamirskich i mongoloidalnych przy czym te ostatnie reprezentuj±ce czystych Awarów.Analiza cmentarzyska w Deviskiej Novej Vsi ukaza³a scis³e wspo³zycie a nawet wymieszanie sie S³owian i Awarów.By³a to symbioza gospodarcza,polityczna a takze kulturowa w ramach której ludno¶æ s³owianska g³ównie jej arystokracja rodowa dostosowywa³a sie do gustow koczowników zazwyczaj w stroju i niektórych obyczajach sama jednak prezentowa³a pierwiastek bardziej twórczy .
Powy¿szy opis odnosi sie do wieku VII-VIII,a ilustracja podpisana jest IX.W tym czasie jak juz wy¿ej pisa³em Awarzy s± juz bladym wspomnieniem,do czego zreszta przyczyni³ sie Karol Wielki.I takie ukazanie trzech nacji jak na rycinie jest raczej pozbawione sensu.
Pozdrawiam
ps.opis za Van±