CYTAT(SAMUEL77 @ 19:07 21.04.2009)
dla mnie oczywiste jest, ¿e s³owo "drabant" to 16 wieczny odpowiednik 17 wiecznego "hajduka"
drabant = drab = ¿o³nierz piechoty
Encyklopedia staropolska Tom II Zygmunt Gloger
"
Drabant oznacza³ we W³oszech stra¿ przyboczn± cesarzów niemieckich. Po turecku derban (z perskiego) znaczy od¼wierny, stró¿ bramny, wrotny. Kar³owicz powiada, ¿e byæ mo¿e, i¿ formê drabant wziêli¶my wprost od Szwedów, bo po szwedzku brzmi ona zupe³nie jak nasza "drabant". Znaczenie tañca rozwin±æ siê musia³o w Polsce (tak jak nazwa kozaka s³u¿y i dla ludu i dla tañca), bo w ¿adnym innym jêzyku tego znaczenia wyraz ten nie ma. Myli siê zatem Go³êbiowski, twierdz±c ("Gry i zabawy" str. 317), ¿e¶my wziêli od Niemców taniec drabant.
Drabant, drabancik oznacza³ w Polsce rodzaj ¿o³nierza honorowego, nosz±cego halabartê, a w Szwecyi i Niemczech najprzedniejszego je¼d¼ca, gwardzistê w orszaku panuj±cych. Taniec polski "drabant" by³ to polonez, po³±czony z mazurem. Towarzyszy³y mu ¶piewki podobne jak w krakowiaku. Micha³ Grabowski w "Pamiêtnikach domowych" powiada, ¿e jak polonezem zwykle rozpoczynano zabawê, tak te¿ koñczono j± drabantem, w którym ¿egnano gospodarstwo a go¶ci do powozów odprowadzano. Poniewa¿ lud wiejski, siedz±c przy dworach, na¶ladowa³ od wieków zwyczaje szlachty i wytwarza³ tym sposobem wspólny obyczaj narodowy, wiêc te¿ i drabant zaniechany przez szlachtê przechowywa³ siê jeszcze u konserwatywniejszego od niej ludu, oznaczaj±c np. muzykê "marsza weselnego". Kolberg podaje melodje takiego drabanta z Krakowskiego (II nr. 887), z Mazowsza (tom II) i z Kaliskiego: "drabant przy koñcu wesela tañczony" (t. I, str. 189, nr. 222). Oryginalnej melodyi starego drabanta nie uda³o nam siê wyszukaæ dot±d nigdzie, nawet w najwiêkszym zbiorze starych nut rêkopi¶miennych u p. Aleksandra Poliñskiego, sk±d otrzymali¶my podany w niniejszym tomie encyklopedyi naszej Cenar. Byæ mo¿e, ¿e nuty te istniej± w niejednym zbiorze, ale bez podpisu nazwy tañca, nie mog± byæ podane jako drabant autentyczny. Niew±tpliwie w¶ród kilku melodyi drabanta weselnego ludu, podanych przez Kolberga, musz± ,byæ echa i przeróbki drabanta staropolskiego, ale jest to kwest ja muzyczna niemo¿liwa do uwzglêdnienia w zakresie niniejszej encyklopedyi."
w Ma³ej Encyklopedii Wojskowej pod has³em Drabant mo¿na przeczytaæ -
Dranaci, trabanci, pierwotnie w XV i XVI w. ochrona wy¿szych oficerów - lancknechtów uzbrojona w halabardy. Podobna funkcje drabanci spe³niali na dworach panuj±cych i mo¿now³adców, z czasem przekszta³cili siê w rodzaj gwardii honorowej i w gwardyjskie oddzia³y liniowe. [...] W Prusach kurfirst Fryderyk Wilhelm mia³ w 1656r w bitwie pod Warszaw± 2 roty drabantów uzbrojonych jak kirasjerzy. [...] Za Sasów drabanci sascy, ju¿ jako pu³k kawalerii gwardii, stacjonowali jaki¶ czas w Warszawie.