PREZENTACJA FRAKCJI I JEDNOSTEK XVIII-WIECZNYCH PRUS
Królestwo Pruskie powsta³o w momencie koronacji elektora brandenburskiego Fryderyka III w 1701 roku z pañstwa Brandenburgia-Prusy. Tytu³ ów uzna³a jednak wiêkszo¶æ innych licz±cych siê na arenie politycznej pañstw Europy: Austria, Szwecja, Rosja, Wielka Brytania, Holandia, Dania. W 1713 roku, po wojnie o sukcesjê hiszpañsk±, godno¶æ królewsk± w³adców Prus i Brandenburgii uzna³y równie¿ Francja i Hiszpania (w wojnie tej Francja i Prusy walczy³ po przeciwnych stronach). Os³abiona Rzeczpospolita uzna³a ten tytu³ dopiero na sejmie konwokacyjnym w 1764, wskutek rosyjskich nacisków i pruskiego przekupstwa, za¶ Stolica Apostolska w roku 1787. Ksi±¿ê-elektor Fryderyk III og³osi³ siê 18 stycznia 1701 w Królewcu królem w Prusach, gdy¿ tytu³ króla Prus by³ nale¿ny od 1466 roku w³adcom Polski oraz przyj±³ imiê Fryderyk I. W³adca pruski nie móg³ koronowaæ siê w Brandenburgii, nale¿±cej formalnie do ¦wiêtego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, a co za tym idzie bêd±cej czê¶ci± Królestwa Niemieckiego i podlegaj±cej zwierzchnictwu cesarskiemu. Fryderyk II Wielki w 1772, czyli po I rozbiorze Polski, w wyniku którego uzyska³ Prusy Królewskie, przyj±³ ju¿ tytu³ króla Prus, choæ u¿ywa³ go ju¿ wcze¶niej, podobnie jak tytu³u Rex Borussorum czyli Król Prusaków. W XVIII i XIX wieku Prusy stawa³y siê najsilniejszym pañstwem Rzeszy, rywalizuj±c otwarcie z Habsburgami, zgodnie z doktryn± polityczn± ukut± przez Fryderyka Wielkiego. Uczestnicz±c w wojnie o sukcesjê austriack± Fryderyk odebra³ Austrii bogaty ¦l±sk. Rozbiory Polski w II po³owie XVIII wieku przynios³y Prusom znaczne nabytki terytorialne i wzrost si³y politycznej i militarnej.
Wojna siedmioletnia (1756-1763) – wojna pomiêdzy Wielk± Brytani±, Prusami i Hanowerem a Francj±, Austri±, Rosj±, Szwecj± i Saksoni±. By³a to pierwsza wojna o zasiêgu ¶wiatowym – walki toczy³y siê w Europie, Ameryce Pó³nocnej, Indiach i na wyspach karaibskich. W pó¼niejszej fazie konfliktu do wojny przy³±czy³y siê Hiszpania i Portugalia oraz staraj±ca siê pocz±tkowo zachowaæ neutralno¶æ Holandia, której si³y zosta³y zaatakowane w Indiach. W zwi±zku z tym wojna ta mo¿e byæ uznana za wojnê hegemoniczn±.
Bitwa pod Lutyni± (niem. Leuthen) (5 grudnia 1757) rozegra³a siê w trakcie wojny siedmioletniej (III wojny ¶l±skiej). By³o to jedno z decyduj±cych pruskich zwyciêstw tej wojny, które zadecydowa³y, i¿ ¦l±sk pozosta³ pod kontrol± Fryderyka II.
Pruska flaga:
Mapa Prus w kampanii:
Fryderyk II Wielki:
Fryderyk II Wielki, Friedrich II von Hohenzollern (ur. 24 stycznia 1712 w Berlinie, zm. 17 sierpnia 1786 w Poczdamie) – król Prus w latach 1740-1786. Pod jego rz±dami Prusy sta³y siê jednym z najpotê¿niejszych pañstw europejskich.
Z polskiej perspektywy bilans rz±dów Fryderyka nie przedstawia siê najlepiej. Celem Fryderyka by³o zdobycie nowych terytoriów dla Prus, czemu s³u¿y³o pogorszenie sytuacji wewnêtrznej Rzeczypospolitej i podejmowanie dzia³añ na jej szkodê. Donios³ym rezultatem polityki Fryderyka by³y fa³szerstwa monetarne dokonywane na szkodê Rzeczypospolitej.
Fryderyk by³ g³ównym wnioskodawc± podpisania traktatu rozbiorowego (I rozbiór Polski, 1772). W wyniku rozbiorów Prusom przypada Pomorze polskie - Warmia, Prusy Królewskie (Pomorze Gdañskie). By³o to ziszczenie wieloletnich starañ króla Prus, Fryderyka. Ponadto, poza terytoriami przewidzianymi w traktacie rozbiorowym, Fryderyk zagarn±³ jeszcze, pod ró¿nymi pretekstami i domniemanymi prawami 52 miasta i 1300 wsi z czego Polska przed 1786 rokiem odzyska³a zaledwie 20%.
ARMIA PRUSKA:
Armia pruska w przededniu wojny 7-letniej:
Kawaleria:
- 13 regimentów kirasjerów z czego 12 regimentów po 5 szwadronów i 1 regiment Gardes du Corps 3 szwadrony. W szwadronie kirasjerów s³u¿y³o wg etatów po 197 ludzi. Razem ok. 12.400 ludzi;
- 12 regimentów dragonów z czego 10 regimentów po 5 szwadronów, 2 regimenty po 10 szwadronów. W szwadronie dragonów s³u¿y³o tyle samo co w kirasjerach. Razem ok. 11.800 ludzi;
- 8 regimentów huzarów po 10 szwadronów po 114 ludz. Razem 9120 ludzi.
- Bo¶niacy i strzelcy konni oraz kadra oficerska ok. 36.300 ¿o³nierzy.
Piechota:
- 48 regimentów piechoty polowej (97 batalionów)
- 10 regimentów polowych "saskich" z wcielonych do armii Sasów po Pirnie (20 batalionów).
- z wydzielonych kompanii grenadierów tworzono 4-kompanijne bataliony grenadnierów (batalion z ka¿dych 2 regimentów)
Liczebno¶æ pruskiego batalionu liniowego waha³a siê pomiêdzy 700 a 900 ludzi, a batalionu grenadierów pomiêdzy 600 a 750 ludzi.
Oprócz regimentów liniowych istnia³y regimenty garnizonowe (40 batalionów).
