Mam takie zapytanie: co faktycznie oznacza szarfa, któr± wojowie otrzymuj± od swoich wybranek? Czekam na odpowiedzi subiektywne, jak równie¿ jakie¶ fakty ze ¶redniowiecza (o ile co¶ na ten temat mo¿na znale¼æ). W naszym bractwie jest bodaj 2 wojów, którzy takowe posiadaj±. Z tego co mi wiadomo szarfa zrobiona w³asnorêcznie przez niewiasty jest symbolem mi³o¶ci do nosz±cego takow±. Potrzebujê opinii na ten temat, poniewa¿ podczas dyskusji na ten temat z moj± Dam± Serca prawie siê pok³ócili¶my. Ona wychodzi z do¶æ ciekawego za³o¿enia, które jednak wed³ug mnie raczej uw³acza wojowi, wiêc bêdê wdziêczny za wszelk± pomoc :)

Szarfa to zapewne symbol przywi±zania do Damy Podobnie jak agrafka jest symbolem przypinania siê do Damy

Buziaki

Napewno w czsie turnieji rycerskich,damy obdarza³y tych rycerzy ,którzy wpadli im w oko nagrod± w formie szarf,odbywa³o sie to czesto dopiero po starciach.Czesto bywa³o tak i¿ to lepiej walcz±cy i nieznany rycerz zostawa³ obdarowywany szrfami (a pewnie i wdziêkami). Mo¿e z t±d bierze siê wygrzew niekturych ,najlepszy bierze wszystko

A ja siê nie zgodzê - walka walk± - ale jak piêkn± bia³og³owê w sukni piêknej obaczê to i l¿ej po ³bie obrywaæ
A na turniejach - szczególnie w XV wieku rozpowszechni³o siê, ¿e rycerz walczy³ w imieniu damy - w jej barwach( szarfa) By³o to w okresie, gdy turnieje zatraci³y ju¿ swój typowo æwiczebno - bojowy harakter

Sprawa z szarfami w przypadku ¶redniowiecznego rycerstwa wydaje siê do¶ prosta i oczywista: 1 Rycerz + 1 Dama. Mnie zainteresowa³a sprawa naszych wschodnich s±siadów (turcja, tatarzy). Maj±c swój harem - kilka ¿on, kochanek, na³o¿nic, konkubin i allach wie czego jeszcze, co oni dostawali od swej/swych kobiet serca przed wypraw± wojenn±.

Ca³e pêki szarf?

je¿eli ju¿ mówimy o damach itd. to us³ysza³em ostatnio w bractwie pytanie na które odpowiedzi by³y podzielone. otó¿ czy je¿eli dama posiada mê¿a (który jej nie ¶lubowa³), to czy mo¿e ¶lubowaæ jej inna osoba, czy to jest ju¿ zarezerwowane tylko dla niego?

Zastanawiam siê, w jakim kontek¶cie prowadzona by³a dyskusja - wspó³czesnym, czy ¶redniowiecznym? Bo mogê powiedzieæ co¶ tylko o tym drugim. Dama (domina) - tym terminem okre¶lano pocz±tkowo ¿onê seniora. Mi³o¶æ dworska, ¶luby - stanowi³y element gry, konwencji s³u¿±cej czczeniu kobiety wy¿ej postawionej w hierarchii, zreszt± w pó¼niejszym okresie literatura dworska zawsze wywy¿sza obiekt mi³o¶ci, czyni±c mê¿czyznê wasalem. M±¿ sta³ jakby obok ca³ej tej zabawy, czasem jako obiekt drwin, czasem w pe³ni nale¿nego szacunku (w jednej z pie¶ni pani odpowiada m³odemu rycerzowi, i¿ mo¿e jej s³u¿yæ tylko za zgod± jej mê¿a). Zreszt± w ówczesnym ¶wiecie ma³¿eñstwo odgrywa³o rolê spo³eczno-ekonomiczn± i nie by³o przyjête, by obnosiæ siê z uczuciem do ¿ony, mog³o to siê nawet spotkaæ z dezaprobat±. Ojcowie Ko¶cio³a pisz±:"Nic nie jest tak pod³e jak traktowanie ¿ony niczym kochanki...Niech do swoich ¿on zwracaj± siê nie jak kochankowie, ale mê¿owie". Tak wiêc, je¿eli kto¶ na serio (ale przypuszczam, ¿e nie znalaz³o by siê wielu takich) traktuje ¶redniowieczn± konwencjê, to niech swoj± ¿onê zostawi na pastwê napalonych kawalerów
Polecam lekturê "Przyjemno¶ci ¶redniowiecza" - zw³aszcza kuriozalne penitencjarze, "Rycerze i rycersko¶æ", "¯ycie codzienne w czasach trubadurów".
Pozdrawiam i mi³ej zabawy

Nie no, bez przesady. Je¶li ju¿ kto¶ mi³uje damê, nawet je¶li to ma³¿onek zacnej Pani, to inni nie powinni mieæ do Niej najmniejszego interesu. Jak przysta³o na damê, ka¿da powinna mieæ jednego adoratora, jak sie nale¿y. Przepraszam wiêc, ale stwierdzenie "Tak wiêc, je¿eli kto¶ na serio (ale przypuszczam, ¿e nie znalaz³o by siê wielu takich) traktuje ¶redniowieczn± konwencjê, to niech swoj± ¿onê zostawi na pastwê napalonych kawalerów" jest wg mnie bardzo... eee... nietypowe?

Dlatego te¿ nie wypowiada³am siê na temat, jak traktowaæ ¿onê wspó³cze¶nie. Realia siê nieco zmieni³y, przyznasz, zw³aszcza je¶li chodzi o aran¿owanie ma³¿eñstw i okazywanie sobie uczuæ.

Nie no oczywi¶cie, ale chodzi³o mi o to, ¿e nie wa¿ne czy chce odzwierciedlaæ realia ¶redniowiecza czy pozostaæ we wspó³czesno¶ci ¿ona czy wybranka serca ma tylko tego jednego, a nie setki napaleñców. Innymi s³owy, nie mo¿na siê dzieliæ w rzaden sposób Dam± Serca...

tak na wszelki wypadek wyja¶niê ¿e chodzi o to, czy kobieta w bractwie mo¿e byæ dam± tylko i wy³±cznie go¶cia, który jest jej mê¿em we wspó³czesnym ¶wiecie, czy nie tylko jego-to trochê kontrowersyjny temat...

A mam takie pytanie - jak to wszystko ma siê do wczesnego ¶redniowiecza?

Czy by³y jakie¶ oznaki mi³o¶ci dla woja id±cego w bój, bo szarfy to trochê pó¼niej...

Ja te¿ chcê, ¿eby przeciwnicy wiedzieli, ¿e walczê w imiê wy¿szej idei

Witam!! Nie wiedzieæ czemu moj ostatni post st±d znikn±³ Pyta³em czy te z Was które ju¿ obdarowa³y swych rycerzy (lub zamierzaj± to zrobiæ) mog³yby podaæ przyk³ady jak wykona³y (?) swoje szarfy? Czy to by³y opaski z materia³u (jakiego?), chusteczki haftowane (gdzie tak± rycerz sobie wtedy "mocowa³"?) a mo¿e, jak to przeczyta³em w jakiej¶ ksi±¿ce, ca³y rêkaw od sukni? Pozdrawiam!

Jak moja przyjació³ka z bractwa robi³a szarfe dla swojego rycerza to zawi±zywa³a mi j± na posladkach aby zrobic odpowiedni rozmiar na swojego wybranka gdy chodzi w p³ycie.
W naszym bractwie takowe szarfy robi sie z bawe³ny lub lnu,
i haftuje sie na nich (zalezy jak kto ma ochote) imie w³asne lub jak±¶ maksymê co ma dodawac otuchy lub mestwa, moze tez byc to zawo³anie tegoz to rycerza.
(oczywiscie pismo jest historyczne)
a do tego rozne ozdobne motywy, zaczerpniete z rycin.

Sowa