W materia³ach z Museum of London tom
Shoes and Pattens na stronie 37 za³±czonej przez EO mamy tylko rysunek (rys. 58), ale nie mamy opisu tego "wysokiego" buta sznurowanego na froncie, który notabene nazywa siê u nich "niskim kozakiem" (
low boot). Na stronie 36 jest natomiast opis tego i jeszcze jednego buta o wysoko¶ci do kostek (rys. 55) z pokazanym sposobem wi±zania (na podwójne troki-paski rzemienne -
lacets) i generalne informacje o wystêpowaniu butów wi±zanych z przodu (
front-laced), o które nam w³a¶nie chodzi, w kolekcji z Baynard Castle (
koniec XIV wieku).
Tekst brzmi nastêpuj±co:
CYTAT
Pozostaje nam omówiæ buty do kostek i niskie kozaki, które stanowi± [ostatni±,] najmniej liczn± i nieefektown± czê¶æ, przynajmniej w kolekcji z Baynard Castle. Znaleziono tu bardzo niewiele butów do kostek mocowanych na klamry (Tablica 6), omówionych w dalszej czê¶ci opracowania (patrz str. 41) jako ¿e obrazuj± modê z pocz±tku XV wieku. Z pozosta³ych dwóch g³ównych sposobów mocowania buta, niewiele mniej liczne s± buty z rozciêciem [wi±zanym] z boku (Tablice 6-7), a ich przyk³ady z tego datowania s± tak podobne zarówno do wcze¶niejszych jak i pó¼niejszych - co najwy¿ej poza tymi, które posiadaj± znacz±co wyd³u¿one noski - ¿e nie potrzeba ich tutaj dok³adniej omawiaæ. Jednak¿e w tym w³a¶nie okresie pojawia siê po raz pierwszy jako wa¿na metoda mocowania butów do kostek ich wi±zanie z przodu; przy czym do wi±zania butów z przodu zastosowano modyfikacjê idei sznurowania (podkre¶lenia moje - Viator).
Pokazane na rysunkach but do kostek (ryc. 55) oraz niski kozak (ryc. 58) ³±czy podobna konstrukcja "owiniêta" z jednego kawa³ka skóry, z k±towym szwem po wewnêtrznej stronie. Wystêpuje usztywnienie obcasa, ale nie ma obszycia krawêdzi wylotu buta, a wewn±trz s± zamocowane du¿e fragmenty wzmocnieñ chroni±cych okolicê dziurek od troków. W wypadku kozaka s± one czytelne tylko poprzez ich odciski i otworki po szwach, natomiast na bucie do kostek, zachowanym w znacznie lepszym stanie, wzmocnienia te czê¶ciowo siê zachowa³y (por. ryc. 100); jedno w postaci prostego paska, przypuszczalnie dodanego ju¿ po zszyciu ca³ego buta, natomiast drugie jest znacznie poka¼niejsze i stanowi integraln± czê¶æ konstrukcji, przyszyt± szwem g³ównym. Dziurki na troki po obu stronach buta do kostek s± pogrupowane w 2 grupy parami, odpowiadaj±ce dwóm rozwidlonym skórzanym wi±zaniom w rodzaju sznurowade³, które zachowa³y siê nienaruszone po wewnêtrznej stronie; jêzyk, który siêga³ a¿ do pe³nej wysoko¶ci buta, by³ wszyty szwem krawêdziowym od tej samej strony [rozciêcia]. Sposób wi±zania kozaka nie jest jasny, gdy¿ po zachowanej stronie posiada on siedem równomiernie rozmieszczonych dziurek. Ma³e buciki dzieciêce, siêgaj±cy do kostek (ryc. 56) i kozak (ryc. 57), reprezentuj± niemal identyczny styl jak ich doros³e odpowiedniki, chocia¿ wydaj± siê nie posiadaæ usztywnieñ obcasów, wzmocnieñ dziurek ani jêzyków.
W za³±czeniu dodatkowo:
- strona 29 z tablicami 6 i 7, przywo³anymi w powy¿szym tek¶cie;
- strona 36 z powy¿szym tekstem oraz rycin± nr 55 i butami dzieciêcymi (ryc. 56, 57);
- strona 66 z ryc. 100 przywo³an± w tek¶cie.
Pozdrawiam,
Andrzej / Viator