Witam,

Chcia³bym dowiedzieæ siê czego¶ na temat przesz³o¶ci fatalnej choroby jak± jest tr±d - jak j± postrzegano, traktowano i leczono w poszczególnych epokach? Jaki status mieli chorzy na tr±d na przestrzeni dziejów i jakie piêtno odcisnê³a ta choroba (niekiedy dziesi±tkuj±c ludno¶æ) na spo³eczeñstwach w historii? Wiadomo o ko³atkach, którymi w ¶redniowieczu trêdowaci sygnalizowali swoj± obecno¶æ, czy w staro¿ytno¶ci i pó¼niejszych epokach, istnia³y podobne zwyczaje?
Bardzo proszê o pomoc, poprzez udzielenie odpowiedzi i ewentualne wskazanie ¼róde³ do poszukiwañ i zdobycia wiedzi na ten temat.
Pozdrawiam.

Nie za szeroko ujêta materia? Poszukaj syntetycznych opracowañ z zakresu historii medycyny, pobuszuj w necie. Odpowiedzi na Twoje pytania raczej nie zmieszcz± siê na kilku stronach maszynopisu...

W Muzeum Archeologicznym w Gdañsku jest wystawa ko¶ci i du¿o z nich nale¿y w³a¶nie do osób trêdowatych. Polecam wczytanie siê w katalog wystawy, który le¿y sobie na jednej z gablotek.

Z tego co pamiêtam to by³y tworzone leprozoria dla chorych ostatnie jest gdzie¶ w Bu³garii lub Rumuni gdzie chorzy w izolacji mog± funkcjonowaæ. Prze¶led¼ tez w±tki religijne (tr±d by³ kar± bosk±).

No nie, trochê za szeroko. Co do szczegó³ów jak wygl±dali, gdzie mieszkali i czym sygnalizowali swoj± obecno¶æ trêdowaci to mo¿na d³ugo gadaæ, choroba by³a wszak rozpowszechniona we wszystkich czasach i cywilizacjach.

Mo¿na tylko bardzo ogólnie odpowiedzieæ, ¿e zawsze i wszêdzie trêdowaci albo byli izolowani bezwzglêdnie (osobne miejsca zamieszkania, najczê¶ciej w formie odrêbnych wydzielonych wsi, z powodu ograniczonej zdolno¶ci chorych do pracy skazane na ja³mu¿nê z zewn±trz, a poza tym postrzegane przez ogó³ tak jak dzi¶ o¶rodki MONAR-u dla zara¿onych wirusem HIV: byle dalej od nas), albo je¶li mieli wstêp do przestrzeni publicznej, musieli trzymaæ siê z daleka od zdrowych i sygnalizowaæ swoj± obecno¶æ (np. wg Piêcioksiêgu trêdowaci Izraelici mieli mieæ zas³oniête twarze i krzyczeæ "nieczysty, nieczysty!", w u¿yciu by³y te¿ ko³atki, a w ¶redniowieczu nawet niewielkie dzwony o dono¶nym brzmieniu - patrz za³±cznik). A stroje poza tym nosili jak ka¿dy ¿ebrak, bo najczê¶ciej do tej "kasty" nale¿eli.

Osobn± spraw± s± organizowane pod egid± Ko¶cio³a a od po³owy XX wieku tak¿e lekarzy leprozoria - na misjach prowadzone do dzi¶ (liczba chorych na ¶wiecie siêga obecnie 15 milionów osób!) - czyli wpierw hospicja a pó¼niej o¶rodki leczenia tr±du (w dzisiejszym stanie medycyny tr±d je¶li jest rozpoznany i odpowiednio leczony, jest w pe³ni uleczalny a chory nie musi do koñca ¿ycia stanowiæ zagro¿enia dla innych, które zreszt± nie jest a¿ tak du¿e jak przy chorobach epidemicznych). Ale wcze¶niej lepry nie umiano leczyæ i nikt siê raczej tego nie podejmowa³ acz pewnie próbowano ró¿nych szarlatañskich sposobów, szybko jednak dochodzono do wniosku ¿e uleczyæ siê tr±du nie da.

Tu ciekawy artyku³ Mówi± Wieki:
http://www.mowiawieki.pl/drukuj.html?id_artykul=2672
Niestety bez bibliografii.