Czy w renesansowych i sredniowiecznych akademiach szermierczych istnia³ minimalny wiek od którego przyjmowano adeptów i dawano im mozliwo¶c awansowania na kolejne poziomy?

Strzelam, ale wydaje mi siê, ¿e mog³y byæ to 16 albo 18 lat.

Pozdrawiam!

W regulaminach takich szkó³ brak wzmianek o wieku, znani s± za to nastoletni (12,15) æwicz±cy. Ale dzieci, nie róbcie tego w domu

Generalnie mniej wiêcej ten wiek. Na rycerza pasowano ¶rednio ok. 14 roku ¿ycia (s± przypadki, ¿e 13 np. pierwszy Henryk von Plauen protoplasta linii Reuss) do 16 maks. a to wymaga³o ju¿ jakiego¶ wykazania siê w walce, wiêc trening musia³ byæ wcze¶niej. Ewa Umiñska pisa³a kiedy¶ artyku³ o treningu Zawiszy Czarnego, mia³o to trwaæ 2 lata, choæ spotka³am siê te¿ z informacj±, ¿e rok.
Jak wynika z listu Konrada von Jungingen, na prze³omie wieków XIV-XV do Zakonu Krzy¿ackiego przyjmowano rycerzy pasowanych od 14 roku ¿ycia (a potem 2-letni nowicjat), a wiêc zgadza siê okres wiekowy.
My¶lê, ¿e 12-14 lat mo¿na przyj±æ za ¶redni±. Jest to te¿ moment kiedy siê szkielet i miê¶nie zaczynaj± rozwijaæ na tyle, ¿e trening ma sens - jak wiadomo z wykopalisk, rycerze maj± inaczej zbudowane obrêcz barkow±, w³a¶nie na skutek treningu od m³odo¶ci.

Inaczej zbudowan±? S³ysza³em wcze¶niej takie teorie (co¶ o bardziej rozbudowanych przyczepach miê¶niowych, widocznych na ko¶ciach) - ale jak du¿a to ró¿nica, w porównaniu z innym cz³owiekiem, który np. pracuje fizycznie? Mog³aby¶ daæ namiary na jak±¶ publikacjê?

Dok³adnie o to chodzi. Po raz pierwszy s³ysza³am o tym na konferencji w Kwidzynie, ale ta informacja powtarza siê w ró¿nych materia³ach archeologicznych. Zdjêcia RTG mo¿na sobie zobaczyæ np. w³a¶nie w publikacji dot. wykopalisk w Kwidzynie: M. Grupa, T. Koz³owski "Katedra w Kwidzynie - tajemnica krypt" Kwidzyn 2009 (tytu³ jest dziwny ale to normalne opracowane naukowe wykopalisk).
Generalnie ju¿ kilkakrotnie spotka³am siê ze stwierdzeniem, ¿e identyfikuje siê postaæ jako rycerza po tym, ¿e jedna rêka (zwykle prawa) ma silniej rozwiniête ¶lady przyczepów miê¶ni na ko¶ci ramieniowej (chodzi o te miê¶nie, które odpowiadaj± za ruch "zza-barku-w-dó³").
W wynikach badañ z Kwidzyna, opisano to jako "silna asymetria budowy nasady i okolicy przynasady ko¶ci (guzków i grzebieni guzków)" ("Katedra w..." Ryc. 25 s.59) Jest te¿ opis do RTG: "wyra¼nie widoczna asymetria pomiêdzy czê¶ci± proksymaln± prawej i lewej ko¶ci ramiennej. Na prawej znacznie silniej rozwiniête s±: guzek wiêkszy i mniejszy oraz grzebienie guzków. S± to miejsca przyczepu grupy miê¶ni napinajacych torebkê stawow± stawu barkowego, obracaj±cych ramiê na zewn±trz i do wewn±trz, przywodz±cych ramiê, poci±gaj±cych ³opatkê do przodu oraz najsilniejszych miê¶ni opuszczaj±cych uniesione ramiê. W tym przypadku zmiany zwyrodnieniowe prawego barku oraz rozwój przyczepów miê¶ni tej strony (dominuj±cej u wiêkszo¶ci ludzi) jest niew±tpliwie zwi±zany z wiêkszym obci±¿eniem prawej koñczyny górnej okre¶lon± aktywno¶ci± fizyczno-ruchow±. By³o to unoszenie prawego ramienia i opuszczanie go ze znaczn± si³±, przywodzenie do tu³owia i rotacja barku na zewn±trz i do wewn±trz." ("Katedra w..." s. 56)

S± te¿ ¶lady zwyrodnieniowe krêgos³upa wywo³ane obci±¿eniem od góry - prawdopodobnie z powodu wstrz±sów w czasie jazdy konnej (tak sugeruje antropolog).