Witam!
Interesuje mnie sk³ad Zakonu Krzy¿ackiego. Jako cz³onek (pocz±tkuj±cego) bractwa, które ma zamiar odgrywaæ realia XV wiecznego Zakonu Krzy¿ackiego (w którego sk³ad wchodzi³o wiele krajów europejskich) chcia³bym siê dowiedzieæ czy w sk³ad wchodzi³y pañstwa skandynawskie. Otó¿ jestem zainteresowany ogólnie pañstwem szwedzkim. Chcia³bym odgrywaæ szweda. Nie jestem jednak pewien czy wchodzili oni w sk³ad ZK.
<temat przenios³em bo wcze¶niej nie zauwa¿y³em i umie¶ci³em go w niew³a¶ciwym dziale>
O ile mi wiadomo to do Zakonu mogli wstêpowaæ ludzie jêzyka niemieckiego. G³ownie mieszkañcy Cesarstwa, w tym niemieckie krainy, kwesti± dyskusyjn± s± W³osi i Czesi (choæ szlachecka elita Czech to g³ównie Niemcy) z terenów nale¿±cych do Cesarstwa. My¶lê zatem ¿e Skandynawia odpada. Je¶li zabierasz siê za rekonstrukcjê zakonników, to polecam robiæ to bardziej na koniec XIV ni¿ na pocz. XV bo ten drugi okres odchodzi troche do lamusa a najlepsze imprezki s± na koniec XIV.
Pozdrawiam i zanim siê za cokolwiek zabierzesz polecam kilka publikacji, koniecznych na pocz±tku przygody z histori± Zakonu:
Górski K., Pañstwo Krzy¿ackie w Prusach, Gdañsk 1946.
Górski K., Studia i szkice z dziejów pañstwa krzy¿ackiego, Olsztyn 1986.
Górski K., Zakon Krzy¿acki a powstanie pañstwa pruskiego, Wroc³aw 1977.
Kuczyñski S. M., Wielka wojna z Zakonem Krzy¿ackim w latach 1409-1411, Warszawa 1966.
Biskup M, Labuda G., Dzieje zakonu krzy¿ackiego w Prusach: gospodarka, spo³eczeñstwo, pañstwo, ideologia, Gdañsk 1988.
Boockmann H., Zakon Krzy¿acki: dwana¶cie rozdzia³ów jego historii, Warszawa 1998.
Nowakowski A., O wojskach Zakonu Szpitala Naj¶wiêtszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie zwanego krzy¿ackim, Olsztyn 1988.
Nowakowski A., Uzbrojenie wojsk krzy¿ackich w Prusach w XIV w. i na pocz±tku XV w., £ód¼ 1980.
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, Toruñ 2004.
Pizuñski P., Poczet wielkich mistrzów krzy¿ackich , Gdañsk 2003.
Regu³a Zakonu Szpitala NMP Domu Niemieckiego w Jerozolimie, J. Trupinda (przek³ad i t³um.) Malbork 2002.
Zdecydowanie Jedam ma racjê. Krzy¿acy (Zakon Szpitalników Domu Niemieckiego jakby nie by³o)traktowali swoj± dzia³alno¶æ jako ¶wiadom± politykê germanizacyjn± i odmawiali przyjêcia w swoje szeregi nieraz nawet bardzo majêtnych i wysoko urodzonych kandydatów, choæ zyskaliby na tym i maj±tek i koligacje a wiêc szerokie poparcie, i wp³ywy w ich krajach rodzinnych. Jednak czysto¶æ krwi, pewno¶æ wspólnych interesów i wyeliminowanie potencjalnych obcych agentów przewa¿a³y. Nieliczne znane wyj±tki dotyczy³y przede wszystkim osób z rodów ksi±¿êcych pomorskich i ¶l±skich, którzy byli postrzegani jako ziemie zale¿ne i zniemczone (i s³usznie - przypomnijmy, ¿e oba ksiêstwa wyst±pi³y pod Grunwaldem dobrowolnie po stronie krzy¿ackiej). Natomiast "gdy w roku 1313 chcia³ wst±piæ do zakonu krewniak biskupa p³ockiego, Dobrogost, wielki mistrz nie zgodzi³ siê na jego przyjêcie (...). W po³owie XV wieku, kiedy komtur krajowy z Alten-Biesen przys³a³ do Prus jako kandydata na krzy¿aka pewnego Walloñczyka — pochodz±cego z rodu hrabiów Namur, mo¿nych panów cesarstwa — wielki mistrz Ludwik von Erlichshausen nie przyj±³ go do zakonu. Zachowane sprawozdania z wizytacji w XV wieku bogatych baliwatów ¶ródziemnomorskich podaj±, ¿e nawet tam braæmi zakonnymi byli wy³±cznie Niemcy."
Ze Skandynawami Krzy¿acy pocz±tkowo rywalizowali o prymat nad Morzem Ba³tyckim, które chcieli uczyniæ swoim morzem wewnêtrznym (co oznacza³o ¿e planowali w przysz³o¶ci podbój tak¿e jego pó³nocnych wybrze¿y), a bywa³o ¿e i wprost walczyli (m.in. o Gotlandiê), wiêc przyjêcie Szweda w poczet zakonników krzy¿ackich nie wydaje mi siê prawdopodobne.
Co innego przyjêcie na s³u¿bê - w szeregach wojsk pañstwa pruskiego s³u¿y³a wszak po trosze ca³a Europa, nie wy³±czaj±c i niektórych Polaków. Mo¿na powiedzieæ ¿e militarna si³a i genialno¶æ Krzy¿aków zasadza³a siê na ich umiejêtno¶ci wygrywania swoich bitew cudzymi rêkami...