Witam
Wszystkie damy i wojowników. Mam pytanie odno¶nie tej w³a¶nie broni.
A dok³adniej kilka pytanek. Czyw XIII i XIV wieku mo¿na jeszcze soptkaæ tê broñ na polach bitwy? Je¿eli tak to by³bym wdziêczny za ró¿nego typu wiadomo¶ci i zdjêcia. (Mog± byæ te¿ inne spokrewnione).
I jeszcze jedno. Oczywi¶cie je¶li t± broni± wolczono w wymienionych wcze¶niej wiekach, to czy kto¶ mia³by co¶ przeciwko do u¿ywania jej na tera¼niejszych turniejach - ¶mia³o!!! Mi siê wydaje ¿e jest bezpieczniejsza od buzdyganów.

Witam knechcie! zanim z³apiesz siê ostatniej deski ratunku (czyt. internetu) Zaj¿yj do ksi±¿ki Zdzis³awa ¯ygulskiego "Broñ w Dawnej Polsce" Tam jest wszystko o bu³awie. A jak nie masz do niej dostêpu to zadzwoñ, chêtnie Ci j± po¿yczê

Witam,
Tej broni uzywano nawet znaczenie pozniej do XVI wieku(jesli sie nie myle). Co do jej bezpieczenstwa jest to sprawa dosc kontroweryjna(IMHO). Generalnie jest bezpieczniejsza od buzdyganow, lecz zamontowanie na trzonku za duzej glowicy moze stworzyc dosc duze zagrozenie(jak HandGranat ) . A co do dopuszczania tej broni to nie powinno byc zadnych problemow gdyz tutaj najmniejsza nawet glowica(!) jest BARDZO skuteczna a wyglada niezwykle niewinnie
Pozdrawiam,

to mo¿e byæ fajne ale pewnie je¿eli tylko ty bêdziesz to mia³ to ci na co¶ takiego nie pozwol±.

ja i tak zostaje przy jedynce

tyle ¿e bu³awy wczesno¶redniowieczne s± z regu³y niewielkie.Zastanawiam siê czasem, czy rzeczywi¶cie s³u¿y³y w boju bezpo¶rednim (niewielka ¶rednica osady powodowa³a ¿e i drewniana r±czka by³a do¶æ smuk³a i mog³a siê ³±two z³±maæ). Te XIII-wieczne by³y na Rusi odlewane z regu³y z br±zu. Ju¿ nied³ugo na stronie naszego bractwa ma³y artykulik na ten temat.

Witam

Drodzy koledzy Rycerze.. korzystamy od jakiego¶ czasu z takich bu³aw wczesno¶redniowiecznych o których jest tu mowa, odlewane z br±zu, osadzane na mniej wiêcej 3 cm trzonku, a co do ich ³amliwo¶ci przyznam ¿e jest to problem, ale wystarczy wypracowaæ sobie odruch nie uderzenia drzewcem o krawêd¼ tarczy, (jedyna mo¿lwo¶æ by j± z³amaæ) po za tym nie parowaæ ni± ciosów bo siê do tego kompletnie nie nadaje. A jest to broñ do zwarcia gdzie najlepiej mo¿na wykorzystaæ jej zalety, czyli lekko¶æ i szybko¶æ. Ja u¿ywam jej jako broni zapasowej gdy¿ doskonale nadaje siê do tego celu, ze wzglêdu na niewielki rozmiar, po prostu nie zawadza mi w walce. A co do bezpieczeñstwa, nie jest taka straszna gdy¿ nie ma du¿ej masy, choæ trafienie w nieos³oniête (choæby przeszywk±) miejsce mo¿e spowodowaæ jakie¶ z³amanie, gdy¿ uderzenie jest zkoncentrowane w jednym punkcie. Aczkolwiek walczymy nimi ju¿ ponad 2 miesi±ce i nikomu jako¶ siê krzywda nie sta³a. Gor±co je wam polecam

Eheh... A jak - nie to ¿e siê czepiam:-) - wygl±da u¿ywanie bu³awy w boju po¶rednim?...
R±czka do¶æ cienka - fakt, ale niewiele cieñsza niznp. w toporkach wczesnych, a o wiele krótsza, wiêc z³amaæ trudniej.
Skuteczno¶æ w boju - miód malina, ¶miga przed oczami i wokó³ g³owy a¿ mi³o.
Do³±czam siê do Daroslva, bu³awy rz±dz±.
PS JA wiem czy takie niewielkie... Polecam dok³adne zwymiarowanie niektórych egzemplarzy - najkrócej mówi±c by³y circa wielko¶ci piê¶ci. Kak raz dla (i na) Pokraka:-)...

Czepiasz siê albo siê nie czepiasz - odpowiem. Chodzi³o mi o to czy rzeczywi¶cie s³u¿y³y do walki, a mo¿e by³y tylko oznak± w³adzy - nic nie wspomina³em o boju po¶rednim - nie radzê ni± rzucaæ ?? Nie mówiê tak nie mówiê nie. Ja równie¿ mam bu³awê i generalnie chwalê j± sobie, ale... ³atwo j± z³amaæ - ca³y czas mam na my¶li ma³± osadê do mocowania drzewca. A im ciê¿sze egzemplarze tym dla bu³awy przy ma³ej osadzie gorzej - ³atwiej j± z³amaæ...

Nie, nie czepiam sie, tak tylko gadam:-)...
Fakt - z³amaæ nietrudno. Rada chyba tylko jedna - celowaæ na czysto w bañkê...

w maciejowskim dopatrzy³em siê nawet bardzo prymitywnej maczugi pewnie z korzenia ponabijanego stalowymi ...czym¶ stalowym. A czemu buzdygany s± niebezpieczne? Przymierzam siê do operowania tak± broni±, zbieram wiec krytyczne informacje na jej temat.

Zaraz b³ysne moim mrocznym pomys³em na ne³amliwe trzonki. Bierze siê p³askownik oko³o 3cm szeroki (zazwyczaj maj± oko³o 5mm gróbo¶ci). Na niego z obu p³askich stron montuje siê deski (nituje, klei czy co tam dusza zapragnie). Potem owe deseczki za pomoc± róznych narzedzi szlifuje siê tak, ¿eby by³y dosyc ob³e i udawa³y okrag³y trzonek. Ca³o¶æ mozna olejem czy jakims lakierkiem przejechaæ lub obszyæ skór±. Tak wzmocniony trzonek siê nie tylko nie z³amie, ale i mo¿na nia niego ¶mia³o przyjmow±c ciosy. Do obrabiania drewna fajnie siê u¿ywa szlifierki kontowej z flex± (taka tarcza jakby z poprzyklejanymi p³atkami papieru sciernego). Po zabiegu takim nar¿edziem wygl±da, jakby by³a robiona d³utkiem lub hebelkiem. Jednak obie koncepcje s± "mroczne", chyba, ze siê myle?

nie mylisz siê