Jak w tytule - byłabym wdzięczna za podanie jakiś książek o językach, albo raczej dialektach starookcytańskich. Preferuję pozycje w języku angielskim ;).
Znalazłam to i owo w internecie na ten temat, wystarczająco, żeby się podjąć nauki, ale wolałabym korzystać z pewniejszych źródeł.

Na pocz±tek Paden i jego Introduction. A pó¼nej najlepiej wpa¶æ na moje translatorium (termin najbli¿szej edycji wci±¿ niepewny), gdzie podam ca³± resztê

Bibliografia jest spora, wiêc mo¿e doprecyzuj, czego potrzebujesz (edycje, podrêczniki, opracowania...).

Dziękuję za zainteresowanie moim tematem, wynikającym po troszku z liczenia na bardziej zorientowanych w temacie (inna nazwa na lenistwo xD).
Jeśli chodzi o znajomość "literatury przedmiotu" jak i samego języka jestem bardzo początkująca. Preferuję wiec pozycje w miarę popularne i powszechnie dostępne (o ile można w tym temacie mówić o powszechności), napisane bardziej w formie podręcznikowej niż "impresji na temat".
Podręczników z podstawami, mówiąc krótko.
Jeśli jest coś po polsku, to byłoby miło, ale na aż tyle nie liczę ;).
Szczególnie mnie interesuje dialekt regionu zamku Montsegur (to jest zdaje się prowansalski lub akwitański), ze względu na to że okcytańskim interesuję się ogólnie ze względu na katarów .
A co do translatorium, to chwilowo mieszkam w Katowicach i w związku z tym nie wiem, jak to się ma od miejsca jego odbywania się xD.

Moim zdaniem obecnie najlepszy jest wspomniany podrêcznik Padena:
William D. Paden, An Introduction to Old Occitan (Introductions to Older Languages, 4), New York 1998 - za jedyne 30$ dostajemy porz±dnie wydan± ksi±¿kê (i p³ytê, która trochê nierówna, bo ciocia Aubrey tam ¶piewa ), po której mo¿na z powodzeniem zg³êbiaæ jêzyk na samej lekturze ¼róde³.
Bardzo fajny jest stary niemiecki podrêcznik: Oskar Schultz-Gora, Altprovenzalisches Elementarbuch, Heidelberg 1936, po prostu pruskie wy³o¿enie wszystkiego, co trzeba, choæ mysz± ju¿ zalatuje.

Bardzo przyda siê gramatyka Anglade'a (Joseph Anglade, Grammaire de l'ancien provençal ou ancienne langue d'Oc, wielokrotnie wznawiana).
Po jakim¶ czasie mo¿e okazaæ siê, ¿e niezbêdny jest hardcore, czyli: Frede Jensen, The Syntax of Medieval Occitan, Tübingen 1986.

Raczej nie polecam podrêczników nacjonalistów okcytañskich (André Bianchi, Maurice Romieu, Iniciacion a l'occitan ancian. Dètz e nou tèxtes de l'Edat Mejana comentats, Paris 2002 i ich synteza gramatyczna La Lenga del Trobar). Niby fajne, mi³o u³o¿one, ale dwujêzyczne wydanie (nowookcytan i francuski) oraz rozp³ywanie siê nad w³asn± "okcytañsko¶ci±" przypominaj± raczej opowie¶ci Kapitana Waligruchy.

Jako lektura dodatkowa ¶wietnie pasowaæ bêd± dwa "podrêczniki do trubadurów": F. R. P. Akehurst, Judith M. Davis (red.), A Handbook of the Troubadours, Berkeley-LA-London, 1995 i nieco ubo¿szy, Simon Gaunt, Sarah Kay (red.), The Troubadours. An Introduction, Cambridge 1999.

Jako podstawowa edycja tekstów lirycznych oczywi¶cie trzy tomy Martína de Riquer, Los Trovadores : historia literaria y textos, Barcelona 1975-

Mo¿na te¿ korzystaæ ze ¼ród³owych tekstów o gramatyce i poetyce (Donatz Proensals, Leys d'Amors), które s± do zdobycia w sieci. T± sam± drog± mo¿na znale¼æ stare chrestomatie, s³owniki, etc. I mo¿e na razie zamknê listê. W Polsce komplet wymienionych dzie³ jest niestety tylko w jednym miejscu...

Okcytañskojêzyczne ¼ród³a katarskie umie¶ci³ na swojej stronie Jean Duvernoy. ¦wietna robota, ale widaæ, ¿e autorzy tych tekstów trubadurskiej finezji nie posiadali. W ka¿dym razie na Ewangelii bardzo mi³o poznaje siê leksykê (choæ wyrafinowania tam ma³o).

Czyli obecnego Ariège, czy te¿ ¶redniowiecznego Foix? Bo jest pewien problem: nie by³o czego¶ takiego, jak "dialekt Montségur", chyba ¿e bierzemy pod uwagê gwarê pirenejskich pastuszków. Literacki okcytañski to swego rodzaju koinè, w du¿ej mierze pod wp³ywem Limousin oraz lokalnych nalecia³o¶ci pojawiaj±cych siê w dzie³ach wa¿niejszych trubadurów. Poza tym Foix odwiedza³y osoby z wielu stron i trudno wskazaæ dialekt, który mia³by tam dominowaæ (na pewno nie prowansalski, a "akwitañski" to w du¿ym stopniu nieprecyzyjny konstrukt). No i trzeba pamiêtaæ, ¿e dialekty s± czasem bardzo ciê¿ko uchwytne w literaturze (wy³±czaj±c dzie³a powsta³e w Katalonii lub Lombardii).

Katowice daleko, ale materia³y na zajêcia czêsto publikujê online

Bardzo Ci dziękuję, Lecheorze, za ten jakże miły memu oku wykaz .
Zobaczymy co się uda wycisnąć z okolicznych bibliotek.
Powiadasz, że publikujesz online owe materiały? Brzmi interesująco .
Można się zatem do Cię uśmiechnąć o adres?
Wielce zobowiązana jestem ;).

Natomiast co do "dialektu Montsegur" wyraziłam się nieprecyzyjnie. Chodziło mi o dialekt całego regionu .
Raczej średniowiecznego Foix, niż obecnego Ariege.

To ja pod³±czam siê do pro¶by i te¿ bardzo podziêkujê za informacje, jako, ¿e razem ze Stell± w³a¶nie zg³êbiamy historie Katarów, a od jakiego¶ czasu jêzyk okcytañski. Od razu mo¿e dodam co¶ od siebie - pisa³am pracê mgr o Trubadurach, konkretnie postawi³am tezê o wp³ywach ruchu Katarów na kulturê i muzykê Trubadurów. Miêdzy innymi bazowa³am na "The Music Of The Troubadours" Elisabeth Aubrey. Widzê z postów, ¿e nie bardzo cenisz sobie tê autorkê, czy mam mylne wra¿enie?
Na obronie mojej pracy by³o bardzo zabawnie, kiedy okaza³o siê, ¿e temat zna³am praktycznie tylko ja i moja promotor, która wszystko wiedzia³a ode mnie. St±d ju¿ niemal traci³am nadziejê, ¿e znajdê w Polsce autorytet w tej dziedzinie:)

Stella, z bibliotekami mo¿e byæ problem. Nawet po sprawdzeniu zasobów romanistów, a nawet bibliotek francuskich instytucji mo¿na co najwy¿ej dobraæ siê do Anglade'a i kilku pomniejszych edycji i antologii. Jak dot±d z podrêczników widzia³em tylko Altprovenzalisches Elementarbuch w BUW. Padena najlepiej mieæ w³asnego, problemów ze zdobyciem raczej nie powinno byæ.

Materia³ów do zajêæ teraz nie ma, jak zaczn± siê zajêcia (a nie wiem, kiedy to bêdzie) to wrzucê. Zastanawia³em siê nawet nad jakim¶ skryptem, ale to bêdzie zale¿a³o od zainteresowania ewentualnych uczestników. W ka¿dym razie na pewno nie bêdê móg³ siê intensywnie w to pobawiæ przez najbli¿sze pó³ roku...

Esclarmondo (jak ja lubiê to imiê! ), Aubrey jest ¶wietna, zw³aszcza w krótszych formach. Jej podrêcznik co prawda móg³by byæ lepszy (dla mnie jest trochê zbyt "szkolny"), ale na pewno stanowi obecnie naj¶wie¿sz± syntezê tematu. Moja ironia wziê³a siê st±d, ¿e na p³ycie do³±czonej do Padena jest kilka pie¶ni w wykonaniu Aubrey i brzmi± one nieco specyficznie Dobr± orientacjê w temacie da na pewno poszerzenie lektury o Page'a i Werfa.

Autorytet to zbyt wielkie s³owo, raczej maior trichador de dompnas (e piucelas)

Rozpoczê od Padena, jak radzisz . Na pocz±tek w zupe³no¶ci wystarczy.
Mogê spokojnie poczekaæ (ba, nawet nie mam innego wyj¶cia xD), ile trzeba bêdzie.
Jeszcze raz dziêki.