Wiesz, istnieje coś takiego jak jedynka rycerska ( dłuższa kilka cm ) spomojnie możesz zmieniać gdy zaistnieje potrzeba gdyż jest nie wiele cięższa od jednoręcznego
Jeśli chodzi o wiek to moje brastwo chętnie Cie przyjmie ale wątpie byś chciał jeździć do Gostynia (wielkopolska)
Aha, co do treningu bez nauczyciela to jak najbardziej, tyle że musisz sie nauczyć podstawowych sekwencji na tzw "drzewku" . Można je zrobić z 3 kijów, ale radze znaleźć kumpla który ci posłyży za cel , ewentualnie możesz trenować na zwykłym drzewie ale to jest gorsze. To na początek, ale jeśli chcesz byc dobry musisz mieć sparing partnera.
Apropo sekwencji. ćwiczysz podstawowe cięcia/ciosy w obojczyk i udo ( zalecam cięcia pod kątem a nie tylko poziome i pionowo.
Pozdrawiam

Hahaha... O nie, do Gostynia jezdzic nie zamierzam :P
Sparing-partnera mam... A do treningu(a raczej prob treningu) uzywam uderzen, krokow i postaw ze strony ARMy

Mo¿na prosiæ o jakie¶ ¼ród³o? Najlepiej takie z epoki, rozró¿niaj±ce "jedynkê rycersk±" od "nierycerskiej" - ale w ostateczno¶ci wystarczy namiar na jak±¶ typologiê u¿ywaj±c± takich nazw.

S³up/"drzewko" moim zdaniem nie nadaje siê do samodzielnego treningu pocz±tkuj±cych - cel jest nieruchomy, nie reaguje i nie ma zewnêtrznego bod¼ca, ¿eby æwicz±cy chodzi³ i zmienia³ dystans czy tempo. Przy takiej metodzie prawie natychmiast szlag trafia pracê nóg.
S³up jest raczej dla tych, którzy ju¿ opanowali pewne podstawy i chc± popracowaæ nad wytrzyma³o¶ci±.

Pozdrowienia

Powiem to tak. Praca nóg jest to moim zdaniem spraw± indywidualn±, bo ja na przyk³ad nie sta³em nigdy w miejscu trenuj±c jak±kolwiek sekwencjê.
A je¶li chodzi o jedynke rycersk± to jest to termin u¿ywany w moim bractwie dla okre¶lenia d³u¿szej jedynki któr± mo¿na walczyæ jedn± rêk± jak i dwoma, a sk±d ta nazwa siê wziê³a musia³ bym popytaæ, tak wiêc jak czego¶ sie dowiem to napiszê.
Pozdrawiam, Rat.

no tak: jeden ma lepszą, drugi gorszą - jeden mniej obrywa, drugi bardziej
nie stawiam tutaj znaku równości, ale jednak praca nóg ma fundamentalne znaczenie jak już stwierdził Meister
Johannes Liechtenauer: “Ten nieruchomy już jest martwy, ten, który się rusza, przeżyje”
pozdro - zajac

Hehe, mi akurat chodzi³o ¿e praca nóg PODCZAS TRENINGU jest spraw± indywidualn± i ka¿dy m±dry cz³owiek raczej bêdzie siê rusza³ ( no, chyba ze jest jaki¶ dziwny i chce dostaæ oklep

Pozdrawiam.

Rozumiem, ¿e subtelna ró¿nica pomiêdzy w³a¶ciw±/skuteczn±/dobr± prac± nóg pozwalaj±c± na skuteczne trafienie ruszaj±cego siê i przeciwdzia³aj±cego cz³owieka, a prac± nóg pozwalaj±c± na bezbolesne zbli¿enie siê do nieruchomego, bezbronnego i pacyfistycznie nastawionego pniaczka to te¿ sprawa indywidualna? Bo dla mnie ta ró¿nica jest, rzek³bym, fundamentalna.
Có¿, co kto lubi i jak kto lubi - gust rzecz± indywidualn±
Ze swojej strony mogê tylko dodac, ¿e przeciwnik uczony "od zera" na s³upie/pniaczku jest wymarzonym ¿ywym celem dla pocz±tkuj±cych - w³a¶nie dlatego, ¿e jego trening przyzwyczai³ go do nieruchomego, bezbronnego celu, i oduczy³ zwracania uwagi na sytuacjê taktyczn±.

I uwaga natury metodycznej - o ile zrozumia³em Ratilta, podczas jego treningów prowadz±cemu jest obojêtne, czy cwicz±cy stoj±, czy siê ruszaj±, a tak¿e - w jaki sposób siê ruszaj±. Ciekawe podej¶cie, z takim siê jeszcze nie spotka³em.

Pozdrowienia

hmm, Ratilcie... jedynka rycerska, z twojego opisu, to co¶ w rodzaju pó³toraka...? albo inaczej, to po prostu pó³torak...

He , he moja ulubiona sentencja. Znaczy siê warto po¶wiecaæ energiê na skakanie wokó³ przciwnika, nie uwa¿±j±c tego za jej stratê ;).